แอบคิดมาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วที่ว่าการเข้ารอบสุดท้ายคัดบอลโลกโซนเอเชีย จะเป็นผลเสียในบางเรื่องของไทย
ไม่ว่าจะเป็นแรงกิ้งฟีฟ่า ศรัทธาของแฟนบอล ยอดจำหน่ายตั๋วในนัดต่อไป หรือแม้กระทั้งผู้สนับสนุน
คือบอลไทยพึ่งมีลีกอาชีพไม่ถึงสิบปี แต่อยู่ดีๆดัน ฟลุ๊ก อยู่สายอ่อน ในการคัดเลือกเอเชี่ยนคัพรอบแรก
แล้วก็ฟลุ๊กเข้ารอบมา ถึงแม้ว่านักเตะ ระบบลีก หรือแม้กระทั่งผู้ฝึกสอนที่ยังไม่พร้อม

เหมือนเด็กที่พึ่งคลานเตาะแตะๆมาหัดเดินได้ไม่นาน ก็ไปลงแข่งไตรกีฬาซะแล้ว
แล้วพอฟลุกมากๆ ความหวังกลายเป็นความกดดัน ทั้งที่ความสามารถนักเตะและผู้ฝึกสอนยังไม่ถึงขั้น
ทีมในลีกพึ่งมีคลับไลเซนซิ่งครบ ต้องไปเจอกับเสือสิงกระทิงแรดของเอเชีย ผลก็เลยเป็นอย่างทุกวันนี้
ศรัทธาลด การสนับสนุนอาจจะหดหาย กระแสวูบ และบอลไทยตกต่ำเข้าสู่ยุคมืดแบบเมื่อก่อน

แต่ถ้าเราได้อยู่คัดเอเชี่ยนคัพรอบสอง มีสมัน มีทีมกลางๆให้เชือด ไห้เก็บคะแนน ให้ค่อยๆก้าวไปทีละขั้น
ไห้เรียนรู้วิธีชนะแบบเป็นสากล เพื่อเตรียมตัวไปแข่งเอเชี่ยนคัพรอบสุดท้าย มีโอกาศได้แสดงฝีมือ ได้โชว์ศักยภาพ
ต่ออายุกระแสบอลไทย ที่ผมเชื่อว่ามันจะไปผลักดันกระแสบอลลีกที่จะไช้สร้างนักเตะทีมชาติ
และเมื่อไปแข่งรอบสุดท้ายเอเชี่ยนคัพ เราจะได้อยู่โถบนๆในการจับสลาก

ก็แค่อยากระบายความรู้สึกในตอนนี้ที่มีโมเม้นแบบ
เสียดายที่เราไม่ได้สิทธ์แข่ง AFC-Cup เพราะไทยได้โควต้า รอบแบ่งกลุ่ม ACL อัตโนมัติ
แล้วบางทีอยากไห้ลดโควต้า เหลือแค่รอบน๊อกเอาท์ เพราะถ้าเราพลาด เรายังมี AFC-Cup ไห้แก้ตัว

#ก็แค่ความรู้สึกกลัวที่จะเกิดเหตการล้มทั้งหน้ากระดานแบบโดมิโน
#กลัวที่สุดคือฟองสบู่ของไทยลีกแตก