วันนี้ดูทีมชาติไทยเต็มๆเกมส์ เลยมาขอวิเคราะห์แบบโค้ชคีย์บอร์ด ใครจะว่าเก่งหลังเกมส์ก็ช่างนะ เอาเป็นว่าบอกเล่าความคิดเห็นจากเกมส์วันนี้ล่ะกัน แบ่งเป็นข้อๆจะได้อ่านง่าย
1. เกมส์รับ
การเปลี่ยนมาเล่นหลัง 4 ทั้งๆที่เป็นเกมส์นอกบ้านที่ต้องการเกมส์รับที่เหนียวแน่น ไม่รู้อะไรมาดลใจซิโก้ให้จัดแบบนี้ จะว่ามาเปิดแลกก็แปร่งๆ ทีเป็นเกมส์ในบ้านที่ต้องการชัยชนะกลับไม่ทำ
เกมส์นี้เล่นหลัง 4 บวกกลางรับ 2 ทำให้ดูเหนียวแน่นระดับหนึ่ง คู่เซ็นเตอร์มีคนกรองคนชนให้ก่อนด่านนึงทำให้ญี่ปุ่นเจาะตรงกลางได้แค่ 3-4 ครั้ง 1 ในนั้นเป็นประตู (ลูกที่โอคุโบะยิง ตัดจากพื้นที่ระหว่างเซ็นเตอร์กับแบ็คซ้ายเข้ากลางมายิง) ผมชอบระบบแบบนี้มากกว่า
แต่ด้วยความที่เซ็นเตอร์เราด้อยมาก ทำให้เมื่อถึงจังหวะทีเด็ดทีขาดของญี่ปุ่นทะลุมาหน้าประตูได้ และวันนี้ก็คมเป็นพิเศษใส่ไป 4 ดอกเน้นๆ
ลูกแรกญี่ปุ่นทำการบ้านมาดีเจาะทางแบ็คซ้ายโยกเปิดตัดมา อันที่จริงเซ็นเตอร์ควรยืนตำแหน่งดีกว่านี้ไม่ควรปล่อยหลุดมาถึงนักเตะที่ดีที่สุดของญี่ปุ่น คากาวะได้จ่อขนาดนี้ แสดงให้เห็นถึงความนิ่งดึงหลอกโคตรสวยก่อนยิงเล่นทางเข้าไป
ลูกที่สองเหมือนเดิม คนเดิมฝั่งเดิม แต่แสดงให้เห็นถึงความไม่ละเอียดของเกมส์รับ โดยปกติญุ่นไม่ครอสบอลโด่ง เค้าจะเล่นครอสต่ำในระดับศรีษะให้กองหน้าโฉบเล่น ไม่รู้ว่าไทยมีการติวกันหรือเปล่า ทำให้ยืนต่ำแหน่งไม่รัดกุม ลูกนี้กรวิทย์รับเต็มตำแหน่งไม่ดีทำให้ลูกข้ามหัว บวกกับความคมของกองหน้าระดับพรีเมียร์ลีก ช่องมีแค่นิดเดียวดันลอดผ่านช่องนี้ได้
ลูกที่สามฝั่งเดิมก่อนตัดเข้าใน กลางรับของเราอย่างวัฒนาไม่เข้ามาซ้อน เกมส์นี้สังเกตว่ากลางรับตัดเกมส์ชะลอเกมส์ได้ดีแต่ในพื้นที่หน้าเขตโทษยังทำได้ไม่ดีพอ มีช่องว่างกันค่อนข้างเยอะ ทำให้ญี่ปุ่นที่เล่นตรงนี้ได้เก่งฉวยโอกาสเข้าทำได้ ลูกนี้ให้เครดิตโอคุโบะว่ายิงได้เฉียบมาก ต้องยอมๆ
ลูกที่สี่ก็ต้องยอมอีก นี่คือคุณภาพของนักเตะระดับตัวจริงเซาท์แธมตัน ขึ้นมาเดี่ยวขนาดนี้ สังเกตว่าขึ้นได้สูงกว่าทุกคนกระที่งกวินเองยังไม่ถึง เป็นลูกตั้งเตะที่ทำได้ตามซ้อม หมดโอกาสป้องกันจริง
โดยรวมยอมรับว่าการเข้าทำของญี่ปุ่มีคุณภาพจริงๆแต่ส่วนหนึ่งที่เป็นปัจจัยให้เสียประตูคือตำแหน่งและวินัยเกมส์รับของเรายังด้อยมากในระดับเอเชีย พลาดผิดแต่ครั้งเดียวเสียเลย อันนี้ทีมงานต้องกลับมาติวทำการบ้านกันให้หนัก
2. เกมส์รุก
ใครจะว่าเกมส์นี้ญี่ปุ่นผ่อนให้หลังขึ้นนำ แต่นักเตะทำให้เห็นว่าความสามารถห่างกันจริง แต่ถ้าใส่ใจ ความมุ่งมั่น ตั้งใจลงไป ความห่างจะลดลง ยิ่งเห็นชนาธิปเล่นวันนี้ยิ่งเสียดายหากเจนเนอเรชั่นนี้มาได้ไกลเพียงแค่จุดนี้ ชนาธิปที่วันนี้ตั้งใจแสดงให้เห็นว่าเค้าดีพอที่เล่นในเจลีก สิโรจน์ที่ไม่กลัวแบ๊คญี่ปุ่นกล้าเล่นกล้ากระชาก
แต่เกมส์รุกที่เหมือนจะดูดี ที่บอกเหมือนจะเพราะไปได้ไม่สุด นั่นคือการจบด้วยการยิง บอลหลายจังหวะของไทย เตะป็อกไปแป็กมาทำให้ผู้เล่นเกมส์รับฝ่ายตรงข้ามลงมาทัน ปิดช่องได้หมด แทนที่จะเล่นน้อยจังหวะหน้าประตู หรือฉาบฉวยด้วยบอลเร็วจะดีกว่านี้และกดดันญี่ปุ่นได้ดีกว่า
3. ชนาธิป vs ธีรศิลป์
วันนี้เห็นมุ้ยเล่นแล้วเสียดาย นี่คือกองหน้าที่ไทยฝากความหวังไว้ได้มากสุดในรอบ 10 ปี ทักษะที่มุ้ยมี สภาพร่างกาย ความสูง และความสามารถในการยิงประตู แต่เสียอย่างเดียวคือ”ใจ” ไม่ได้บอกว่าใจไม่สู้หรือใม่ทุ่มเทนะ ผมหมายถึงจิตใจที่แข็งแกร่งและมุ่งมั่นต่างหาก หรือเรียกว่ากระหายชัยชนะก็ได้ ลองเทียบกับเจวั้นนี้ดู เจกล้าเล่น มุ่งมั่นที่จะชนะ ทำให้ดีทุกจังหวะ ทำให้ผลงานออกมาต่างกัน เสียดายจริงนะครับ ลองคิดดูว่ามุ้ยที่เพิ่มความกระหายลงไป จะไปได้ไกลกว่านี้เท่าไหร่ รวมถึงผลงานของไทยที่จะได้ลุ้นกว่านี้มาก บางที่มุ้ยอาจจะไปได้ถึงระดับปิยะพงศ์ ส่วนเจหลังจากนี้น่าสนใจมาก ผมเชื่อว่าเค้าสามารถกลายเป็นหนึ่งในตำนานของไทย ถ้ายังรักษาระดับความกระหายให้ได้เท่านี้หรือมากกว่านี้
4. ซิโก้
วันนี้แปลกใจมากว่าทำไมมาแผนบุกหรือเพราะเสียเร็ว แต่การทำอย่างงี้ทำให้ญี่ปุ่นเจองานง่ายมาก มีช่องให้สวนเพียบ อย่างที่บอกว่าเกมส์รับติวมาไม่ดี เกมส์รุกไม่ได้จบ ญี่ปุ่นจะกลัวอะไรเรา เล่นจามเกมส์ซักพักก็เจอช่องจบ ความรัดกุมของบอลรองไม่มีเลย มาเล่นระดับนี้ต้องเขี้ยว มาบุกแลกยิ่งเสีย แล้วที่ซ้อมกันเนี่ยได้วางแทคติกอะไรให้ลูกทีมบ้าง ทำไมเล่นกันแบบไม่มีทรงการเล่นเลย
จากที่เห็นวันนี้ผมเชื่ออย่างหนึ่งว่าความสามารถเราไม่ห่างขนาดบอล อบต. เจอกับทีมชาติ ไม่ขนาดนั้นแน่ๆ นักเตะไทยถ้าได้คนโค้ชดีๆ เราทำได้ดีกว่านี้แน่ๆ ไม่รวมถึงการซ้อมการเรียนรู้แนวทางจากโค้ชดีๆ ให้เป็นครูได้เรียนรู้ แล้วอีกอย่างที่สมาคมควรทำคือหาทีมงานจิตวิทยาดีๆมาร่วมด้วย เพื่อเสริมเรื่องความแข็งแกร่งของสภาพจิตใจของนักเตะ
ใครคิดเห็นอย่างไรแบ่งปันกันได้นะครับ
วิเคราะห์แบบบ้าน ญี่ปุ่น-ไทย
1. เกมส์รับ
การเปลี่ยนมาเล่นหลัง 4 ทั้งๆที่เป็นเกมส์นอกบ้านที่ต้องการเกมส์รับที่เหนียวแน่น ไม่รู้อะไรมาดลใจซิโก้ให้จัดแบบนี้ จะว่ามาเปิดแลกก็แปร่งๆ ทีเป็นเกมส์ในบ้านที่ต้องการชัยชนะกลับไม่ทำ
เกมส์นี้เล่นหลัง 4 บวกกลางรับ 2 ทำให้ดูเหนียวแน่นระดับหนึ่ง คู่เซ็นเตอร์มีคนกรองคนชนให้ก่อนด่านนึงทำให้ญี่ปุ่นเจาะตรงกลางได้แค่ 3-4 ครั้ง 1 ในนั้นเป็นประตู (ลูกที่โอคุโบะยิง ตัดจากพื้นที่ระหว่างเซ็นเตอร์กับแบ็คซ้ายเข้ากลางมายิง) ผมชอบระบบแบบนี้มากกว่า
แต่ด้วยความที่เซ็นเตอร์เราด้อยมาก ทำให้เมื่อถึงจังหวะทีเด็ดทีขาดของญี่ปุ่นทะลุมาหน้าประตูได้ และวันนี้ก็คมเป็นพิเศษใส่ไป 4 ดอกเน้นๆ
ลูกแรกญี่ปุ่นทำการบ้านมาดีเจาะทางแบ็คซ้ายโยกเปิดตัดมา อันที่จริงเซ็นเตอร์ควรยืนตำแหน่งดีกว่านี้ไม่ควรปล่อยหลุดมาถึงนักเตะที่ดีที่สุดของญี่ปุ่น คากาวะได้จ่อขนาดนี้ แสดงให้เห็นถึงความนิ่งดึงหลอกโคตรสวยก่อนยิงเล่นทางเข้าไป
ลูกที่สองเหมือนเดิม คนเดิมฝั่งเดิม แต่แสดงให้เห็นถึงความไม่ละเอียดของเกมส์รับ โดยปกติญุ่นไม่ครอสบอลโด่ง เค้าจะเล่นครอสต่ำในระดับศรีษะให้กองหน้าโฉบเล่น ไม่รู้ว่าไทยมีการติวกันหรือเปล่า ทำให้ยืนต่ำแหน่งไม่รัดกุม ลูกนี้กรวิทย์รับเต็มตำแหน่งไม่ดีทำให้ลูกข้ามหัว บวกกับความคมของกองหน้าระดับพรีเมียร์ลีก ช่องมีแค่นิดเดียวดันลอดผ่านช่องนี้ได้
ลูกที่สามฝั่งเดิมก่อนตัดเข้าใน กลางรับของเราอย่างวัฒนาไม่เข้ามาซ้อน เกมส์นี้สังเกตว่ากลางรับตัดเกมส์ชะลอเกมส์ได้ดีแต่ในพื้นที่หน้าเขตโทษยังทำได้ไม่ดีพอ มีช่องว่างกันค่อนข้างเยอะ ทำให้ญี่ปุ่นที่เล่นตรงนี้ได้เก่งฉวยโอกาสเข้าทำได้ ลูกนี้ให้เครดิตโอคุโบะว่ายิงได้เฉียบมาก ต้องยอมๆ
ลูกที่สี่ก็ต้องยอมอีก นี่คือคุณภาพของนักเตะระดับตัวจริงเซาท์แธมตัน ขึ้นมาเดี่ยวขนาดนี้ สังเกตว่าขึ้นได้สูงกว่าทุกคนกระที่งกวินเองยังไม่ถึง เป็นลูกตั้งเตะที่ทำได้ตามซ้อม หมดโอกาสป้องกันจริง
โดยรวมยอมรับว่าการเข้าทำของญี่ปุ่มีคุณภาพจริงๆแต่ส่วนหนึ่งที่เป็นปัจจัยให้เสียประตูคือตำแหน่งและวินัยเกมส์รับของเรายังด้อยมากในระดับเอเชีย พลาดผิดแต่ครั้งเดียวเสียเลย อันนี้ทีมงานต้องกลับมาติวทำการบ้านกันให้หนัก
2. เกมส์รุก
ใครจะว่าเกมส์นี้ญี่ปุ่นผ่อนให้หลังขึ้นนำ แต่นักเตะทำให้เห็นว่าความสามารถห่างกันจริง แต่ถ้าใส่ใจ ความมุ่งมั่น ตั้งใจลงไป ความห่างจะลดลง ยิ่งเห็นชนาธิปเล่นวันนี้ยิ่งเสียดายหากเจนเนอเรชั่นนี้มาได้ไกลเพียงแค่จุดนี้ ชนาธิปที่วันนี้ตั้งใจแสดงให้เห็นว่าเค้าดีพอที่เล่นในเจลีก สิโรจน์ที่ไม่กลัวแบ๊คญี่ปุ่นกล้าเล่นกล้ากระชาก
แต่เกมส์รุกที่เหมือนจะดูดี ที่บอกเหมือนจะเพราะไปได้ไม่สุด นั่นคือการจบด้วยการยิง บอลหลายจังหวะของไทย เตะป็อกไปแป็กมาทำให้ผู้เล่นเกมส์รับฝ่ายตรงข้ามลงมาทัน ปิดช่องได้หมด แทนที่จะเล่นน้อยจังหวะหน้าประตู หรือฉาบฉวยด้วยบอลเร็วจะดีกว่านี้และกดดันญี่ปุ่นได้ดีกว่า
3. ชนาธิป vs ธีรศิลป์
วันนี้เห็นมุ้ยเล่นแล้วเสียดาย นี่คือกองหน้าที่ไทยฝากความหวังไว้ได้มากสุดในรอบ 10 ปี ทักษะที่มุ้ยมี สภาพร่างกาย ความสูง และความสามารถในการยิงประตู แต่เสียอย่างเดียวคือ”ใจ” ไม่ได้บอกว่าใจไม่สู้หรือใม่ทุ่มเทนะ ผมหมายถึงจิตใจที่แข็งแกร่งและมุ่งมั่นต่างหาก หรือเรียกว่ากระหายชัยชนะก็ได้ ลองเทียบกับเจวั้นนี้ดู เจกล้าเล่น มุ่งมั่นที่จะชนะ ทำให้ดีทุกจังหวะ ทำให้ผลงานออกมาต่างกัน เสียดายจริงนะครับ ลองคิดดูว่ามุ้ยที่เพิ่มความกระหายลงไป จะไปได้ไกลกว่านี้เท่าไหร่ รวมถึงผลงานของไทยที่จะได้ลุ้นกว่านี้มาก บางที่มุ้ยอาจจะไปได้ถึงระดับปิยะพงศ์ ส่วนเจหลังจากนี้น่าสนใจมาก ผมเชื่อว่าเค้าสามารถกลายเป็นหนึ่งในตำนานของไทย ถ้ายังรักษาระดับความกระหายให้ได้เท่านี้หรือมากกว่านี้
4. ซิโก้
วันนี้แปลกใจมากว่าทำไมมาแผนบุกหรือเพราะเสียเร็ว แต่การทำอย่างงี้ทำให้ญี่ปุ่นเจองานง่ายมาก มีช่องให้สวนเพียบ อย่างที่บอกว่าเกมส์รับติวมาไม่ดี เกมส์รุกไม่ได้จบ ญี่ปุ่นจะกลัวอะไรเรา เล่นจามเกมส์ซักพักก็เจอช่องจบ ความรัดกุมของบอลรองไม่มีเลย มาเล่นระดับนี้ต้องเขี้ยว มาบุกแลกยิ่งเสีย แล้วที่ซ้อมกันเนี่ยได้วางแทคติกอะไรให้ลูกทีมบ้าง ทำไมเล่นกันแบบไม่มีทรงการเล่นเลย
จากที่เห็นวันนี้ผมเชื่ออย่างหนึ่งว่าความสามารถเราไม่ห่างขนาดบอล อบต. เจอกับทีมชาติ ไม่ขนาดนั้นแน่ๆ นักเตะไทยถ้าได้คนโค้ชดีๆ เราทำได้ดีกว่านี้แน่ๆ ไม่รวมถึงการซ้อมการเรียนรู้แนวทางจากโค้ชดีๆ ให้เป็นครูได้เรียนรู้ แล้วอีกอย่างที่สมาคมควรทำคือหาทีมงานจิตวิทยาดีๆมาร่วมด้วย เพื่อเสริมเรื่องความแข็งแกร่งของสภาพจิตใจของนักเตะ
ใครคิดเห็นอย่างไรแบ่งปันกันได้นะครับ