บทเรียนของเด็กสู้ชีวิต

เคยคิดว่าชีวิตตัวเองแย่แล้ว  ณ ป้ายรถเมล์แห่งหนึ่งระหว่างเลิกงาน ในกรุงเทพ ได้ฟังเรื่องเล่า จากป้าคนหนึ่ง เขาเป็นอาจารย์ เขาพูดถึงลูกศิษย์คนนึง เป็นคนสู้ชีวิตมากๆ สู้ตั้งแต่เข้ามต้น ไม่เคยขอเงินใคร ไม่ต้องพึ่งพาใคร พ่อแม่ไปคนละทิศทาง ขายของสู้ชีวิต เช้ามืดนั่งรถเมล์ไปเหมาซื้อของมาแบ่งขาย สายๆไปเรียน มีเงินเก็บไว้ในธนาคารอย่างเดียว เฟสบุคไลน์ไม่เล่น กลัวจะเกเรเรียนไม่จบ ไม่เคยสนใจอบายมุขต่างๆ  น้องเขาพูดย้ำเสมอว่า  อยากจะเรียนให้จบให้ได้ สิ่งที่กังวลและความฝันอย่างเดียวคือการเรียน น้องเขาลำบาก จนถึงขนาดว่า  ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม  เมื่ออาจารย์ไปแจ้ง  น้องเขากลับไม่ย่อท้อเลยแม้แต่น้อย  กลับกลายเป็นขอต่อรองอาจารย์  ขอผ่อนค่าเทอม  ที่จ่ายด้วยตนเองทั้งหมด ซึ่งอาจารย์ก็ยอมและน้องเขาก็จ่ายหมด  ผมจากที่ฟังผ่านๆก็ตั้งใจฟัง ฟังแล้วรู้สึกจับใจ  ผมรู้สึกนับถือน้องคนนี้มากๆ  ผมกลับสงสัยว่า คนที่มีคนอุ้มชูไม่เคยพบกับความลำบากของจริงจะเข้าใจในจุดๆนี้ไหม โอกาสคนเราไม่เหมือนกัน บทเรียนของน้องเค้ามีราคาจริงๆ ผมไม่รู้รายละเอียดเท่าใดนักแต่ก็เป็นเรื่องที่ดีเรื่องนึง ภาวนาให้เขาเดินตามฝันครับ