ตั้งแต่จำความได้ เราเป็นคนที่เกลียดเด็กมากก  คือไม่ชอบ  แบบรำคาญเสียงเด็ก  ไม่รู้สึกเอ็นดูเด็กคนไหน  

ยิ่งเด็กชอบกรี๊ดนี่จะรำคาญมากกกกกกก

ไม่ได้รู้สึกอยากทำร้ายให้เค้ารู้สึกเจ็บเลยนะ  แต่คือไม่อยากยุ่งเกี่ยวมากกว่า  
ทั้งๆที่ก็ไม่มีปมอะไรนะ  เห็นรูปตัวเองตอนเด็กก็เฉยๆ

เราก็แอบคิดว่าเราผิดปกติอะไรมั้ย
ขนาดดาราคนนึงที่เราเคยชอบ  พอแต่งงานแล้วลงรูปลูกเขารัวๆ  เราก็ unfollow ไป  ทั้งๆที่ลูกเค้าคือคนชอบกันทั้งประเทศ  
ไปเพจไหนก็ชอบมี photo comment เป็นลูกเค้าบ่อย  เราก็รำคาญ

เคยปรึกษาแฟนครับ  เขาก็บอกว่ามันเป็นความไม่ชอบส่วนตัวแหละ  เหมือนกลัวตุ๊กแก  กลัวแมลงสาบ

ก็โอเค พยายามไม่ยุ่งกับเด็ก แต่ทีนี้ที่ทำงานมีหลานของเพื่อน  จะชอบมาทุกเย็นครับ
แล้วคือชอบวุ่นวาย  เอาของคนโน้นคนนี้ไปเล่น  จนของเค้าพังก็มี
แล้วคือทุกคนก็ให้อภัย เพราะยังเด็กอยู่  โอเค  น่ารักมากกกกกก  น่ารักจังเลยยย  

บางวันเรามีความจำเป็นต้องกลับช้า  ก็ต้องเผชิญหน้ากับหลานเพื่อน  ก็จะพยายามใส่หูฟัง  ไม่รับรู้ว่ามีเด็กคนนี้วิ่งวุ่นอยู่

แต่บางทีเค้าเล่นรถไฟกับก็มาชนเก้าอี้เรา  บางทีก็เขวี้ยงของมา  ต้องระวัง  อยู่แบบหวาดกลัว หวาดระแวง

จะมีวิธีไหนช่วยให้เราใจเย็นขึ้นบ้างมั้ย  
เผื่อนอกจากหลานเพื่อน  ต่อไปชีวิตเราอาจจะต้องเจอกับเด็กปีศาจอะไรแบบนี้อีก  จะได้เอาไปปรับใช้ครับ  ขอบคุณครับ