ตอนแรกจะตั้งกระทู้ พูดคุยอ่ะ แต่มันให้ยืนยัน
เราเลยมาตั้งกระทู้ในนี้
ไม่ตั้งคำถาม แค่อยากรู้ความเห็น
จะด่าหรือจะแนะนำก็ไม่ว่ากัน ค่ะ
สวัสดีค่ะ
เราชื่อ อ้อม เรามีแฟนคนแรกคบกันตั้งแต่ ปวส.ปี2 จนถึงวันที่ 13 มี.ค.2560
บอกเลยว่า 7 ปีที่คบกัน เรารัก เราผูกพันธ์มากซะจนไม่คิดว่าจะโดนผู้ชายที่เรารักทำกับเราแบบนี้
เราไม่เคยบอกว่าเรามีบุญคุณกับแฟน แต่เราบอกกับแฟนเสมอว่า เรารักกันต้องพากันได้ดี เราไม่อยากให้ใครมาดูถูกคนที่เรารัก
เราเรียนจบ ป.ตรี สาขาการตลาด แฟนเราจบ ม.3 เพราะเรียนไม่เก่ง
ครั้งแรกที่แฟนมาสารภาพรัก เราดีใจ ซึ้งใจ ไม่คิดว่าผู้หญิง ที่ไม่สวยแบบเราจะมีคนมารักมาชอบ
เรา2คนผ่านทั้งเรื่องดี เรื่องร้ายมาด้วยกัน ตลอด 7 ปี ประคับประคองรักมาเรื่อยๆ ทั้งๆที่ ทางบ้านเราบอกว่า ผู้ชายไม่เหมาะกับเราเลย ไม่มีความเป็นผู้นำ
แต่เรากลับคิดว่า ความรักมันคือเรื่องของคน 2 คน เราเลยฝ่าฟันเรื่องต่างๆ จนครอบครัวเราทั้ง 2 ยินยอม ครอบครัวของแฟนรักและเอ็นดูเรา และเคยฝากให้เราดูแลแฟนแทนแม่แฟน
รักเราเริ่มมีปัญหามาตั้งแต่เค้าทำงานที่โฮมโปรรัชดา เริ่มตั้งแต่เที่ยวบ่อย เรายอมรับว่าเราโทรจิก แต่เพราะว่าห่วงแฟนเพราะขับมอร์เตอร์ไซด์ไป เลยต้องโทรหา กลัวเมาขับรถกลับไม่ได้ เป็นเหตุให้แฟนไม่พอใจ รวมถึงเราเข้าใจเรื่องแม่ม่ายที่เข้ามาตอแยแฟนเรา เรายอมรับว่าเราหึงมาก เป็นใครบ้างไม่หึง?
แฟนเราแคร์คนอื่นมากกว่าเราเสมอ แต่เพราะรักเราทำทุกอย่างให้ได้อยู่ด้วยกัน ต่างกันกับแฟนที่ทำให้เรารู้สึกว่า พยายามห่างเราด้วยการหาเหตุผล งี่เง่ามาอ้างเสมอ
งานบวชแฟนเดือนกุมภา ที่ผ่านมา เราไปช่วยงานบวช ไม่ได้ถือหมอนนะ เพราะยังไม่แต่งกัน แต่อยู่ด้วยกันตอนทำงาน ครอบครัวทั้ง 2 ฝ่ายรับรู้ แม่แฟนก็เคยบอกเรื่องงานแต่งกับเราแต่ให้ผ่านงานบวชไปก่อน ทางเราไม่เร่งรัด ขอแค่ทำให้ถูกประเพณี ไม่ให้อายชาวบ้าน
ใครจะไปรู้ว่าหลังสึกมา มันเลือกไปหาอีแม่ม่ายหน้าด้าน หน้าหนานั่น มันมาบอกเราว่า ขอห่างจากเราซักพัก อยากกลับไปอยู่บ้านกับแม่ที่มีนบุรี มันว่าแม่อยู่คนเดียว มันห่วงแม่ *แต่เดี๋ยวก่อน การที่มันจะมาบอกว่าห่วงแม่ไม่แปลก ที่แปลกคือมันควรห่วงแม่มันนานแล้วมั้ยคะ? ตอนที่แม่มันป่วยปางตายเราชวนมันกลับบ้านไปหาแม่ มันยังห่วงตกปลาอยู่เลย
เราพยายามถามหาเหตุผล มันก็อ้างสารพัด สุดท้ายมันยอมรับ ว่ามันมีคนอื่น เราโคตรเจ็บ เหมือนโดนรถบรรทุกเหยียบเป็นล้านครั้ง
มันบอกเต็มปากว่า เลือกอีนั่น ตอนนั้นหน้าชามาก แม่มันบอกว่าให้คุยกันดีดีสิ ใช้เหตุผล อีนั่นพึ่งคุยกันแค่เดือนเดียว กับอ้อมผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะไม่คิดบ้างหรอ สิ้นคำพูดแม่ อีนั่นโทรมา มันยืนยันว่าไม่อยากทำให้อี
นั่น เสี่ยใจ **เหมือนโดนตบซ้ำ** ชาจนไร้ความรู้สึก ถ้าเอาถังมารองน้ำตาคงล้นถัง
สุดท้ายเรากับมันเลิกกัน แต่มันยังพยายามติดต่อเรา บอกเราว่ามันรู้สึกผิดที่ทิ้งเรา คือ???? ทิ้งกูแล้วมาสำนึก
แล้วบอกให้เรารอมันจะกลับมาหาเรา เพื่อ????? จะให้กูกลับไปใช้อัปปรีย์ของมันรึ ไอ้ ใครเอาลง ??
ตอนนี้เราบล็อคทุกการติดต่อของมัน....พอกันที
เรื่องของเราอาจจะไร้สาระสำหรับคนอื่น แต่สำหรับเรามันคือบทเรียนชีวิตที่หนักมาก
เราผ่านความเสียใจมาได้เพราะครอบครัว ญาติ พี่ น้อง
อยากบอกคนที่มาอ่านนะคะ ถึงเราจะทุกข์เพราะความรักแค่ไหน ยังมีครอบครัว ที่เป็นกำลังใจสำคัญให้เราเดินหน้าต่อ
และเก็บเรื่องราวอดีตที่เจ็บปวดไว้เป็นบทเรียน *อย่ารักใครมากกว่าตัวเอง*
เฟสบุ๊คเรา Aom Sumaphorn Khunhan เผื่อใครอยากทักทาย ยินดีนะคะ
เรื่องของการคบกัน 7 ปี อาถรรพ์ จริงๆ +กับความเบญจเพศ รักครั้งนี้จึงจบแบบเจ็บๆ
เราเลยมาตั้งกระทู้ในนี้
ไม่ตั้งคำถาม แค่อยากรู้ความเห็น
จะด่าหรือจะแนะนำก็ไม่ว่ากัน ค่ะ
สวัสดีค่ะ
เราชื่อ อ้อม เรามีแฟนคนแรกคบกันตั้งแต่ ปวส.ปี2 จนถึงวันที่ 13 มี.ค.2560
บอกเลยว่า 7 ปีที่คบกัน เรารัก เราผูกพันธ์มากซะจนไม่คิดว่าจะโดนผู้ชายที่เรารักทำกับเราแบบนี้
เราไม่เคยบอกว่าเรามีบุญคุณกับแฟน แต่เราบอกกับแฟนเสมอว่า เรารักกันต้องพากันได้ดี เราไม่อยากให้ใครมาดูถูกคนที่เรารัก
เราเรียนจบ ป.ตรี สาขาการตลาด แฟนเราจบ ม.3 เพราะเรียนไม่เก่ง
ครั้งแรกที่แฟนมาสารภาพรัก เราดีใจ ซึ้งใจ ไม่คิดว่าผู้หญิง ที่ไม่สวยแบบเราจะมีคนมารักมาชอบ
เรา2คนผ่านทั้งเรื่องดี เรื่องร้ายมาด้วยกัน ตลอด 7 ปี ประคับประคองรักมาเรื่อยๆ ทั้งๆที่ ทางบ้านเราบอกว่า ผู้ชายไม่เหมาะกับเราเลย ไม่มีความเป็นผู้นำ
แต่เรากลับคิดว่า ความรักมันคือเรื่องของคน 2 คน เราเลยฝ่าฟันเรื่องต่างๆ จนครอบครัวเราทั้ง 2 ยินยอม ครอบครัวของแฟนรักและเอ็นดูเรา และเคยฝากให้เราดูแลแฟนแทนแม่แฟน
รักเราเริ่มมีปัญหามาตั้งแต่เค้าทำงานที่โฮมโปรรัชดา เริ่มตั้งแต่เที่ยวบ่อย เรายอมรับว่าเราโทรจิก แต่เพราะว่าห่วงแฟนเพราะขับมอร์เตอร์ไซด์ไป เลยต้องโทรหา กลัวเมาขับรถกลับไม่ได้ เป็นเหตุให้แฟนไม่พอใจ รวมถึงเราเข้าใจเรื่องแม่ม่ายที่เข้ามาตอแยแฟนเรา เรายอมรับว่าเราหึงมาก เป็นใครบ้างไม่หึง?
แฟนเราแคร์คนอื่นมากกว่าเราเสมอ แต่เพราะรักเราทำทุกอย่างให้ได้อยู่ด้วยกัน ต่างกันกับแฟนที่ทำให้เรารู้สึกว่า พยายามห่างเราด้วยการหาเหตุผล งี่เง่ามาอ้างเสมอ
งานบวชแฟนเดือนกุมภา ที่ผ่านมา เราไปช่วยงานบวช ไม่ได้ถือหมอนนะ เพราะยังไม่แต่งกัน แต่อยู่ด้วยกันตอนทำงาน ครอบครัวทั้ง 2 ฝ่ายรับรู้ แม่แฟนก็เคยบอกเรื่องงานแต่งกับเราแต่ให้ผ่านงานบวชไปก่อน ทางเราไม่เร่งรัด ขอแค่ทำให้ถูกประเพณี ไม่ให้อายชาวบ้าน
ใครจะไปรู้ว่าหลังสึกมา มันเลือกไปหาอีแม่ม่ายหน้าด้าน หน้าหนานั่น มันมาบอกเราว่า ขอห่างจากเราซักพัก อยากกลับไปอยู่บ้านกับแม่ที่มีนบุรี มันว่าแม่อยู่คนเดียว มันห่วงแม่ *แต่เดี๋ยวก่อน การที่มันจะมาบอกว่าห่วงแม่ไม่แปลก ที่แปลกคือมันควรห่วงแม่มันนานแล้วมั้ยคะ? ตอนที่แม่มันป่วยปางตายเราชวนมันกลับบ้านไปหาแม่ มันยังห่วงตกปลาอยู่เลย
เราพยายามถามหาเหตุผล มันก็อ้างสารพัด สุดท้ายมันยอมรับ ว่ามันมีคนอื่น เราโคตรเจ็บ เหมือนโดนรถบรรทุกเหยียบเป็นล้านครั้ง
มันบอกเต็มปากว่า เลือกอีนั่น ตอนนั้นหน้าชามาก แม่มันบอกว่าให้คุยกันดีดีสิ ใช้เหตุผล อีนั่นพึ่งคุยกันแค่เดือนเดียว กับอ้อมผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะไม่คิดบ้างหรอ สิ้นคำพูดแม่ อีนั่นโทรมา มันยืนยันว่าไม่อยากทำให้อี
สุดท้ายเรากับมันเลิกกัน แต่มันยังพยายามติดต่อเรา บอกเราว่ามันรู้สึกผิดที่ทิ้งเรา คือ???? ทิ้งกูแล้วมาสำนึก
แล้วบอกให้เรารอมันจะกลับมาหาเรา เพื่อ????? จะให้กูกลับไปใช้อัปปรีย์ของมันรึ ไอ้ ใครเอาลง ??
ตอนนี้เราบล็อคทุกการติดต่อของมัน....พอกันที
เรื่องของเราอาจจะไร้สาระสำหรับคนอื่น แต่สำหรับเรามันคือบทเรียนชีวิตที่หนักมาก
เราผ่านความเสียใจมาได้เพราะครอบครัว ญาติ พี่ น้อง
อยากบอกคนที่มาอ่านนะคะ ถึงเราจะทุกข์เพราะความรักแค่ไหน ยังมีครอบครัว ที่เป็นกำลังใจสำคัญให้เราเดินหน้าต่อ
และเก็บเรื่องราวอดีตที่เจ็บปวดไว้เป็นบทเรียน *อย่ารักใครมากกว่าตัวเอง*
เฟสบุ๊คเรา Aom Sumaphorn Khunhan เผื่อใครอยากทักทาย ยินดีนะคะ