สวัสดีค่ะเพื่อนๆ วันนี้จะมาแชร์ประสบการณ์ จริงๆคือเราได้อ่านกระทู้นึงค่ะที่เกี่ยวกับการนัดเจอผช. แล้วให้ช่วยหารกันจนถึงค่าน้ำมัน เลยอยากเล่าบ้าง
คือเราคบผช. คนนึงมาเขาเป็นทหารอายุประมาณ 29 ปี ส่วนเราเป็นนศ.ปี2 ตอนแรกก็คุยกันเรื่อยๆทำความรู้จักกันเรื่อยๆจนผ่านมา 3 เดือนก็นัดเจอกันค่ะแต่(คือก่อนหน้านี้เคยเจอกันแล้วถึงได้ทำความรู้จักแล้วคบกัน) ตอนเจอกันเขาก็บอกว่าเป็นทหารอ่ะจนนะคบได้รึป่าว จริงๆเราไม่ซีเรียสเรื่องพวกนี้อยู่แล้วเพราะบ้านเราก็ไม่ถึงกับฐานะทางบ้านดี ต่อมา 2 สัปดาห์เขาบอกเขาไม่มีเงินกินข้าวขอให้เราช่วยโอนให้หน่อย 200 มีมั้ย? เราก็สงสารแบบคนเรา200 กินข้าวก็ไม่มีเลยโอนให้ ผ่านมาอีก 2-3 เดือนอีกก็ขอยืมอีกเราก็เอะใจว่าจะยืมอีกเหรออะไรแบบนี้เขาบอกไม่มีจริงๆ 600 นะเราก้เออก็ได้ ของเก่าก็ยังไม่คืนรอบสุดท้ายคือยืมอีก 3,000 เราไม่ให้เขาก็บอกเป็นแฟนกันช่วยเหลือกันไม่ได้เหรอ เราก็เออลองใจ เงิน 3,000 ซื้อใจคนถ้าไม่คืนก็ถือว่าทำบุญ จนผ่านมาสักพักเราก็แกล้งพูดประมาณไม่มีเงินใช้ให้เขาขอช่วยหน่อย(จริงๆจะทวงแหละ) เขาบอกเขาไม่มีแค่เงินกินข้าวก็ไม่มีเรา เราก็อ้าวเฮ้ยเลยจ้าาาา แล้วเราพูดกับเขาว่าไม่มีเงินบ่อยๆจนเขาบอกจะทวงใช่มั้ยเราก็แค่ขอช่วยทีเรายังช่วยเลย เขาเคยบอกเราว่าบ้านเขามีเงินพ่อเล่นการเมืองอยู่เมืองลิง เราก็บอกงั้นให้ที่บ้านช่วยสิเราก็ไม่มีจริงๆ จุดจบก็คือเขาบอกว่าที่บ้านมีก็จริงแต่เขาไม่มีและไม่ให้อยากได้ต้องรอ เราบอกคืนครึ่งนึงก็ได้เราต้องการเงินจริงๆ เขาก็ไม่ยอมให้เราเออสุดท้ายไม่ให้ก็ไม่เอาก็ได้เพราะคิดอยู่แล้วว่าไม่ได้........แต่ที่เราเจ็บใจตือเขาบอกว่าขอคิดค่าข้าวที่เคยเลี้ยงด้วยนะ 40บาทกับค่าน้ำมันที่ออกไปหาค่าโทรศัพท์ที่โทรหา เรานี่อือหือเลย แล้วตบท้ายด้วยบอกว่าไม่น่าคบกันคนอย่างเราเลยคนเก่าๆเขายืมกี่คนก็ไม่เตคยทวงเงินเหมือนเราเลย
คือเราเข้าใจนะว่าเราโง่แค่อยากแชร์ประสบการณ์ว่าเงินนี่ซื้อใจคนได้จริงๆค่ะ ถือว่าค่าโง่ของตัวเอง
สุดท้ายนี้ถ้าใครจะให้ยืมเงินเพราะความสงสารคิดดีดีนะคะ เดี๋ยวจะเสียทั้งเงินและเสียความรู้สึกเหมือนเรา
แต่คน
ๆแบบนี้เราก็เลิกคบเลยค่ะจริงๆจะเลิกนานแล้วแต่ทนคบเพราะคิดว่าจะได้เงินคืนสุดท้ายเงินแค่นี้ไม่น่าอยู่ต่อให้เสียอารมณ์เลยค่ะ
อ้าวเฮ้ย !! โม้นี่หว่า
คือเราคบผช. คนนึงมาเขาเป็นทหารอายุประมาณ 29 ปี ส่วนเราเป็นนศ.ปี2 ตอนแรกก็คุยกันเรื่อยๆทำความรู้จักกันเรื่อยๆจนผ่านมา 3 เดือนก็นัดเจอกันค่ะแต่(คือก่อนหน้านี้เคยเจอกันแล้วถึงได้ทำความรู้จักแล้วคบกัน) ตอนเจอกันเขาก็บอกว่าเป็นทหารอ่ะจนนะคบได้รึป่าว จริงๆเราไม่ซีเรียสเรื่องพวกนี้อยู่แล้วเพราะบ้านเราก็ไม่ถึงกับฐานะทางบ้านดี ต่อมา 2 สัปดาห์เขาบอกเขาไม่มีเงินกินข้าวขอให้เราช่วยโอนให้หน่อย 200 มีมั้ย? เราก็สงสารแบบคนเรา200 กินข้าวก็ไม่มีเลยโอนให้ ผ่านมาอีก 2-3 เดือนอีกก็ขอยืมอีกเราก็เอะใจว่าจะยืมอีกเหรออะไรแบบนี้เขาบอกไม่มีจริงๆ 600 นะเราก้เออก็ได้ ของเก่าก็ยังไม่คืนรอบสุดท้ายคือยืมอีก 3,000 เราไม่ให้เขาก็บอกเป็นแฟนกันช่วยเหลือกันไม่ได้เหรอ เราก็เออลองใจ เงิน 3,000 ซื้อใจคนถ้าไม่คืนก็ถือว่าทำบุญ จนผ่านมาสักพักเราก็แกล้งพูดประมาณไม่มีเงินใช้ให้เขาขอช่วยหน่อย(จริงๆจะทวงแหละ) เขาบอกเขาไม่มีแค่เงินกินข้าวก็ไม่มีเรา เราก็อ้าวเฮ้ยเลยจ้าาาา แล้วเราพูดกับเขาว่าไม่มีเงินบ่อยๆจนเขาบอกจะทวงใช่มั้ยเราก็แค่ขอช่วยทีเรายังช่วยเลย เขาเคยบอกเราว่าบ้านเขามีเงินพ่อเล่นการเมืองอยู่เมืองลิง เราก็บอกงั้นให้ที่บ้านช่วยสิเราก็ไม่มีจริงๆ จุดจบก็คือเขาบอกว่าที่บ้านมีก็จริงแต่เขาไม่มีและไม่ให้อยากได้ต้องรอ เราบอกคืนครึ่งนึงก็ได้เราต้องการเงินจริงๆ เขาก็ไม่ยอมให้เราเออสุดท้ายไม่ให้ก็ไม่เอาก็ได้เพราะคิดอยู่แล้วว่าไม่ได้........แต่ที่เราเจ็บใจตือเขาบอกว่าขอคิดค่าข้าวที่เคยเลี้ยงด้วยนะ 40บาทกับค่าน้ำมันที่ออกไปหาค่าโทรศัพท์ที่โทรหา เรานี่อือหือเลย แล้วตบท้ายด้วยบอกว่าไม่น่าคบกันคนอย่างเราเลยคนเก่าๆเขายืมกี่คนก็ไม่เตคยทวงเงินเหมือนเราเลย
คือเราเข้าใจนะว่าเราโง่แค่อยากแชร์ประสบการณ์ว่าเงินนี่ซื้อใจคนได้จริงๆค่ะ ถือว่าค่าโง่ของตัวเอง
สุดท้ายนี้ถ้าใครจะให้ยืมเงินเพราะความสงสารคิดดีดีนะคะ เดี๋ยวจะเสียทั้งเงินและเสียความรู้สึกเหมือนเรา
แต่คน