การปฎิบัติแบบ วิปัสสนายานิก โดยการใช้ ปัญญานำสมาธิ

ปัญญา ในทางพระพุทธศาสนา ปัญญาในทางพุทธ หมายถึง สมาธิ-วิปัสสนา รู้เห็นธรรมตามจริง ความรู้แจ้งที่เห็นสภาวธรรมตามความเป็นจริง (ยถาภูตญาณทัสสนะ) คือการ “เห็นตามจริง” ไม่ผ่านการคิดปรุงแต่ง

พระพุทธเจ้า “ไม่ได้” แบ่งฌานเป็นสองแบบว่า ฌานฤาษี กับ ฌานพุทธ ตามที่ภายหลังบางสายพูดกัน แต่ ทรงแยก “วิธีใช้ฌาน” และ “ผลที่เกิดจากฌาน” ว่าเป็นแบบโลกีย์ หรือโลกุตระ

เอกัคคตาจิต เมื่อจิตตั้งมั่นเป็นหนึ่ง (เอกัคคตาจิต) ไม่ฟุ้งซ่าน ความตั้งมั่นเช่นนี้เกิดขึ้นได้จากเหตุหลายอย่าง เช่น เกิดจากความไม่โกรธ ไม่ผูกเวร เกิดจากการระลึกถึงแสงสว่าง เกิดจากความไม่ฟุ้งซ่าน เกิด

“เรียนพระอภิธรรมจะส่งเสริมการปฏิบัติหรือไม่” คำถาม : การเรียนพระอภิธรรมจะส่งเสริมการปฏิบัติหรือไม่ ตอบ : คิดว่ามันไม่ส่งเสริมเพราะเป็นความรู้มากเกินไป ความรู้ท่วมหัว ถ้าอยากจะปฏิบัติ ขอใ

การเห็นอะไรตัองให้ vision ลานสายตา กว้างกว่า ใหญ่กว่าคลุมเหนือสิ่งนั้น เราไม่อาจเห็นตัวเองได้จริง หากลานสายตา vision แคบกว่าสิ่งนั้น ในการเห็นไตรลักษณ์ สัพเพ ธัมมาอนัตา ก็เช่นกัน ลานสายตาของจิตผู้