เกริ่นยาวนิดนึงนะคะ
เราเล่น tinder (แอพหาคู่)ช่วงมา ตปท แล้วได้matchกับผู้ชายคนนึง ตอนแรกไม่ได้คุยกันเลย1-2เดือน
จนวันนึงเค้ามาทำงานที่ไทยแต่ทำ ตจว เค้าก็ทักทายมาเหมือนกับเห็นว่าเออเราเป็นคนไทย เลยมาถามไถ่ถึงประเทศ
กลายเป็นว่าเราคุยกันแล้วคลิกมากๆ คุยทุกวัน แต่เป็นการคุยแบบไม่ได้หยอด ไม่ได้หว่าน เหมือนเพื่อนไถ่ถามชีวิตประจำวันกัน
คุยกันไป2เดือน เค้ามาเที่ยว กทม พอดี เราก็เลยออกไปเจอเค้า กินข้าวพาทัวร์ กทม อยู่ครึ่งวัน เป็นการเจอกันเเบบเพื่อนๆจริงๆ ก็เป็นการเจอที่มีความรู้สึกดีๆ แบบมีมิตรภาพที่ดี
แต่พอเค้ากลับไปเราก็ยังคุยกันเหมือนเดิม ไถ่ถาม เรื่องราวในชีวิตซึ่งกันและกัน จนเรามีต้องเดินทางไปประเทศเค้าอีก (สิงคโปร์)
เราไปถึงไฟลท์ดึกมาก ตี2-3 แต่เค้าก็ยืนกรานยังไงก็จะมารับ ไม่อยากให้เราเหนื่อยๆนั่งtaxiเอง เราอยู่ที่นั่น5วัน หลังจากเราเสร็จภารกิจของเรา เค้าก็จะมาอยู่เป็นเพื่อนพาไปทานอาหาร ไปดูนั่นนี่เสมอๆ โดยอาหารเค้าก็มักชิงออกก่อน ซึ่งเราก็พูดเสมอว่า let me share หรือ let me treat you for this meal ซึ่งเค้าก็ไม่เคยยอมบอกว่า next time เสมอๆ
คือดูแลเราดีมาก แต่ไม่มีอ้อร้อเราเลยนะ ไม่มีเลยยยยย ไม่ถือวิสาสะจับมือจับตัวใดๆ จนเราก็กลับมาตุภูมิ เราก็ยังแชทคุยกันเสมอๆ
จนอีก2เดือนถัดมา เรามีเหตุต้องไปประเทศเค้าอีก เค้าก็ยังมาดูแลอย่างดีเหมือนเดิม ซึ่งส่วนตัวเรา ชอบเค้าค่ะ เพราะไม่ชอบ เราไม่เสียเวลาคุยนะคะ
เราเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยแสดงออก อยากแสดงนะ แต่นิสัยและบุคลิกเราไม่ใช่แบบนั้นเลย แต่อยู่กะเค้าเราก็สบายๆเฮฮา แต่แค่ไม่ได้เปิดเผยว่าไอชอบยูนะ ยูจะเอาไง แต่มีถามไปว่าทำไมมาทำดีกับไอ เค้าก็แค่ตอบว่า เธอเป็นแขกบ้านแขกเมือง ฉันก็ต้องเทคแคร์เธอสิ
เข้าเรื่องนะคะ เราควรทำยังไงดีคะ อยากให้เค้ารู้ความรู้สึก หรือควรรอให้เค้าพูด หรือเค้าก็คงเห็นเราเป็นแค่เพื่อนจริงๆ วันนี้เราจะเจอเค้าอีกครั้งก่อนเราจะกลับแล้วค่ะ อึดอัดในใจมากๆเลย
ควรทำยังไงกับความสัมพันธ์นี้
เราเล่น tinder (แอพหาคู่)ช่วงมา ตปท แล้วได้matchกับผู้ชายคนนึง ตอนแรกไม่ได้คุยกันเลย1-2เดือน
จนวันนึงเค้ามาทำงานที่ไทยแต่ทำ ตจว เค้าก็ทักทายมาเหมือนกับเห็นว่าเออเราเป็นคนไทย เลยมาถามไถ่ถึงประเทศ
กลายเป็นว่าเราคุยกันแล้วคลิกมากๆ คุยทุกวัน แต่เป็นการคุยแบบไม่ได้หยอด ไม่ได้หว่าน เหมือนเพื่อนไถ่ถามชีวิตประจำวันกัน
คุยกันไป2เดือน เค้ามาเที่ยว กทม พอดี เราก็เลยออกไปเจอเค้า กินข้าวพาทัวร์ กทม อยู่ครึ่งวัน เป็นการเจอกันเเบบเพื่อนๆจริงๆ ก็เป็นการเจอที่มีความรู้สึกดีๆ แบบมีมิตรภาพที่ดี
แต่พอเค้ากลับไปเราก็ยังคุยกันเหมือนเดิม ไถ่ถาม เรื่องราวในชีวิตซึ่งกันและกัน จนเรามีต้องเดินทางไปประเทศเค้าอีก (สิงคโปร์)
เราไปถึงไฟลท์ดึกมาก ตี2-3 แต่เค้าก็ยืนกรานยังไงก็จะมารับ ไม่อยากให้เราเหนื่อยๆนั่งtaxiเอง เราอยู่ที่นั่น5วัน หลังจากเราเสร็จภารกิจของเรา เค้าก็จะมาอยู่เป็นเพื่อนพาไปทานอาหาร ไปดูนั่นนี่เสมอๆ โดยอาหารเค้าก็มักชิงออกก่อน ซึ่งเราก็พูดเสมอว่า let me share หรือ let me treat you for this meal ซึ่งเค้าก็ไม่เคยยอมบอกว่า next time เสมอๆ
คือดูแลเราดีมาก แต่ไม่มีอ้อร้อเราเลยนะ ไม่มีเลยยยยย ไม่ถือวิสาสะจับมือจับตัวใดๆ จนเราก็กลับมาตุภูมิ เราก็ยังแชทคุยกันเสมอๆ
จนอีก2เดือนถัดมา เรามีเหตุต้องไปประเทศเค้าอีก เค้าก็ยังมาดูแลอย่างดีเหมือนเดิม ซึ่งส่วนตัวเรา ชอบเค้าค่ะ เพราะไม่ชอบ เราไม่เสียเวลาคุยนะคะ
เราเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยแสดงออก อยากแสดงนะ แต่นิสัยและบุคลิกเราไม่ใช่แบบนั้นเลย แต่อยู่กะเค้าเราก็สบายๆเฮฮา แต่แค่ไม่ได้เปิดเผยว่าไอชอบยูนะ ยูจะเอาไง แต่มีถามไปว่าทำไมมาทำดีกับไอ เค้าก็แค่ตอบว่า เธอเป็นแขกบ้านแขกเมือง ฉันก็ต้องเทคแคร์เธอสิ
เข้าเรื่องนะคะ เราควรทำยังไงดีคะ อยากให้เค้ารู้ความรู้สึก หรือควรรอให้เค้าพูด หรือเค้าก็คงเห็นเราเป็นแค่เพื่อนจริงๆ วันนี้เราจะเจอเค้าอีกครั้งก่อนเราจะกลับแล้วค่ะ อึดอัดในใจมากๆเลย