มีใครที่เลิกกับแฟนเพราะว่าแฟนคาดหวังในตัวเรามากไปบ้างไหมครับ ?

แบบประมาณว่าผู้หญิงจะชอบพูดว่า " เมื่อไหร่จะโตสักที " " หัดมีความรับผิดชอบบ้างเหอะ " " ก็เป็นซะอย่างนี้ไง แล้วผู้หญิงที่ไหนเขาจะอยากฝากชีวิตไว้กับผม " ด้วยเหตุผลเพราะว่าผมไม่ยอมตื่นไปเรียนบ้างล่ะ ( WTF ?? ) ผมรอแต่ให้เขามาหาบ้างล่ะ ผมไม่เป็นลูกผู้ชายบ้างล่ะ อะไรทำนองนี้นี่แหละครับ แต่ขอเสริมไว้ก่อนว่า ผมไม่ตื่นไปเรียนตอนเช้าเพราะเป็นวิชาที่มันไม่เช็คชื่อ [มหาลัย] แล้วคือผมก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ก่อนคบกับแฟนละ เวลาผมจะลงเรียนอะไร ผมจะเอาวิชาที่ไม่เช็คชื่อไว้เช้า ๆ เสมอ ต่อมาที่เขาชอบพูดว่า ผมเป็นผู้ชายแต่รอให้ผญไปหาก่อนตลอดมันไม่แมนอะ ผมเป็นผู้ชายปะ ทำไมถึงเอาแต่รอให้ผู้หญิงไปหา ซึ่งกรณีนี้ขอยกตัวอย่าง ผมมีเรียนที่ตัวตึกนอกคณะช่วง เช้าถึงเที่ยง แล้วแฟนผมมีเรียนที่คณะตอนบ่ายโมง ตอนแรกผมก็บอกว่า เอ้อ เดี๋ยวเรียนเสร็จแล้วผมจะเข้าไป แต่วิชาที่ผมเรียนมันก็ปล่อยเลทไง เลิกก็เที่ยงจะครึ่งละ กว่าจะเดินออกตึกไปหารถต่อไปคณะมันก็คงแบบแฟนผมขึ้นเรียนพอดี +กับเพื่อนผมมันจะออกไปข้างนอกพอดี ผมก็เลยถามแฟนผมว่า ผมออกไปกับเพื่อนได้ไหม มันเหลือเวลาอีกนิดหน่อยเอง เข้าไปก็เด่วแฟนผมก็คงขึ้นเรียนพอดี ผมขอกลับไปรอที่หอละกัน ผลก็คือ.. โดนสวดยับครับ 5555 คือเพื่อนผมมันจะไปเล่นเกมกัน แล้วผมก็จะออกไปพร้อมกับเพื่อนทีเดียวเลย  ก็กลายเป็นว่าโดนบ่นว่าทำไม่ได้แล้วจะพูดทำไม ?  หัดมีความรับผิดชอบมั่งได้ปะ ? บลาๆ ๆ ๆ แล้วก็มีคำนึงโผล่มา " เนี่ย เธอเป็นผู้ชายปะวะ ทำไมถึงเอาแต่จะให้ผู้หญิงไปหาฝ่ายเดียว ไม่เคยคิดจะมาหาเค้าบ้างรึไง (คือมันเคยเกิดเหตุการณ์มาก่อนหน้านี้ แฟนผมมีเรียนแต่จะให้ผมเข้าไปหา แต่ผมไม่ไป เพราะเวลาที่แฟนผมเรียน[ทำแลป] เวลามันค่อนข้างไม่แน่นอนว่าจะว่างอยู่ด้วยกัน มีแต่เพื่อนของแฟนผม แล้วผมเข้าไปนั่งคนเดียวผมว่าก็กระไรๆ อยู่เลยไม่เข้าไป [ผมกับแฟนอยู่คนละปีกัน ผมเด็กกว่า]) "  พอได้ฟังเท่านั้นแหละในใจแว้บแรกที่ผมนึก เอ้า แล้วเวลาที่แฟนผมไม่มีเรียนแล้วกลับไปนอนรอที่หอ แล้วผมเรียนเสร็จก็รีบไปหานี่ไม่เรียกว่าไปหาหรอวะ (แบบนี้นับว่าไปหาไหม 55) หรือ เวลาแฟนผมอยู่คณะ ผมไม่มีเรียน แล้วแฟนผมว่าง ผมก็เข้าไปหานะ  หรือแม้แต่แฟนผมทำงานแถวบ้าน อยากให้ผมไปหาไปอยู่เป็นเพื่อน ผมก็ไปนะ ก็เลยคิดว่า เอ๊ะ กูไม่ไปหาเขาตอนไหนวะ เออ แต่ก็ช่างเหอะ จบประเด็นแรก ถัดมา ไม่ไปเรียน ปัญหาโลกแตกของผม เวลาที่ผมไปกินเหล้าแล้วไม่ตื่น(ต่อให้ไม่กิน ผมก็ไม่ตื่นนะ 555 แต่ยกตัวอย่างกรณีที่ไปกินเหล้าไว้ด้วย)ไปเรียนตอนเช้าก็จะชอบโดนว่า ไม่ไปเรียนอีกละ ทำตัวอย่างนี้อีกละ ถ้ารู้ว่ากินแล้วจะไม่ตื่น จะไปกินทำไม สันดารมันเปลี่ยนไม่ได้เลยสินะ โตซักทีได้ปะ หัดมีความรับผิดชอบบ้างได้ปะ ทำตัวแบบนี้ละใครเขาจะไปอยากฝากชีวิตคู่ไว้กับคนอย่างผม ผมก็เฮ้อ..ผมแค่ไม่ไปเรียนเองนะ คำพูดมันแรงไปรึเปล่า ? ผมเคยถามแฟนผมว่า พูดดี ๆ ไม่ได้หรอ ทำไมต้องใช้คำพูดพวกนี้ด้วย มันเสียความรู้สึกนะ ก็กลายเป็นว่า เขาเคยพูดแล้ว แต่ผมไม่ฟังไง ผมไม่ตื่นไปเรียน ก็ต้องพูดงี้แหละ จะได้จำ ผมก็..เอิ่มมมม  ถึงผมจะไม่ตื่นไปเรียนแต่เวลาผมมีงาน มีอะไรผมก็ทำเต็มที่ หนักเอาเบาสู้ ไม่เคยปล่อยปะละเลย เต็มที่กับสิ่งที่ทำเสมอ แล้วอีกอย่างถึงผมไม่เข้าเรียน แต่ผมก็อ่านหนังสือไปสอบเอง ผ่านตลอด (แต่ก็ได้ D D+ C ประมาณนี้แหละ) ก็แบบ.. หน่ายที่ทำไมมาตัดสินคนด้วยอะไรแบบนี้ ผมว่าผมก็ทำหน้าที่แฟนที่ดีมาตลอดนะ แฟนผมอยากทำอะไร ไปดูหนัง ไปเที่ยว กินข้าว ผมก็จะถามแฟนผมตลอดนะ  ผมไม่เคยบ่ายเบี่ยงหรืออิดออดเลยนะ เว้นแต่ว่าผมไม่สบาย ผมติดธุระมีงานต้องทำจริง ๆ  ที่ผมเป็นอยู่แบบนี้นี่มันยังดีไม่พอหรอครับ ? ผมกับแฟนเป็นพวกที่คุยกันด้วยเหตุผลไม่ได้ เพราะแต่ละคนไม่มีใครยอมใคร ความคิดต่างกันสุดขั้ว ทำให้ทะเลาะกันบ่อย คบ ๆ เลิก ๆ เป็นว่าเล่น แต่ทุกครั้งที่ผมเลิกกับแฟนผม ผมไม่เคยคิดอยากจะไปมีคนใหม่หรือหมดรักแฟนผมเลยนะครับ ทุกทีจะแค่น้อยใจที่ว่าทำไปแล้วก็ไม่ดีพอ (เรื่องตื่นไปเรียน คือพยายามตื่นแล้ว แต่ไม่ตื่น) ถ้าอยากได้ที่ต้องการเป๊ะ ๆ ยังงั้น ทำไมไม่ไปหาคนอื่น ไปหาแฟนใหม่ที่ตรงตามใจอะไรงี้ แต่ครั้งหลัง ๆ มานี้มันเริ่มมีความคิดนึงขึ้นมา คืออยากไปคบกับคนใหม่ เบื่อแล้ว เบื่อการที่ต้องอยู่อย่างนี้ เบื่อการเป็นคนที่เขาคาดหวัง เหนื่อย ไม่มีความสุข อึดอัด รู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวของเราเองเลย

(คือผมเคยพูดกับแฟนแล้วนะ ว่าผมรู้สึกยังไง แต่แฟนก็บอกว่า ก็ใช่ไง ก็เราเข้ากันไม่ได้ไง ก็เลิกกันไปสิ) ผมก็ทำไรไม่ได้ก็ต้องยอม โดยมีคตินึงไว้ในใจว่าเวลาที่คนเรารักใครแล้ว เราก็พร้อมจะปรับตัวเข้าหาเขาปะ ใช่มะ 555 แต่บางครั้งคำพูดจากคนที่เรารักมันก็บั่นทอนจิตใจเรา จนแบบเออ สุดจะทน ไม่อยากทำละ (เดือด) ตัดจบ

จากที่กล่าวมาข้างต้น ส่วนนึงเพื่อการระบายอารมณ์ แล้วก็อยากรู้ความคิดเห็นคนอื่นครับ ว่าผมเด็กน้อยไปใช่ไหม ? ขาดความรับผิดชอบใช่รึเปล่า ? ถ้าควรปรับแก้ควรแก้ที่ตรงไหนและแก้ที่ใคร ? หรือว่าเออ เป็นตัวของตัวเองดีที่สุด

**หมายเหตุ นิสัยผมกับแฟนต่างกันสุดขั้ว ผมเป็นคนที่เรื่อย ๆ เอื่อย ๆ ช้า ๆไม่ค่อยอะไรกับใคร ส่วนแฟนผมก็ตรงข้ามกับผมอะ ไม่รู้จะอธิบายยังไง**