เรื่องหลอนปิดเทอมหน้าร้อน

สวัสดีครับ วันนี้ผมมีประสบการณ์หลอนๆในช่วงปิดเทอมมาเล่าให้ทุกคนฟังครับ เป็นเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้เอง เมื่อวันที่8 มีนาคมที่ผ่านมา เพิ่อนผมได้ชวนไปเที่ยวสวนน้ำเปิดใหม่เเถวพัทยาใต้ เรากะจะเหมารถตู้กันไปเเละจะพักโรงเเรมเเถวนั้น1คืน เรานัดเจอกันหน้าโรงเรียนตั้งเเต่เช้ามืดเพื่อรีบไปให้ถึงก่อนเที่ยง รถตู้มาช้าไปครึ่งชั่วโมงเเต่ไม่ใช่ปัญหา เราเดินทางไปถึงช่วงสายๆ เราไปกัน10คน จึงได้ส่วนลดบัตรสวนน้ำคนละ70% ผมก็ตกใจนิดๆที่ได้ส่วนลดเยอะมาก เเต่ก็ไม่คิดอะไรมากเพราะนี่เป็นสวนน้ำเปิดใหม่ พอพวกเราเข้าไปผมรู้สึกตกใจมาก สวนน้ำใหญ่กว่าที่เราคิด ผมกับเพื่อนตื่นเต้นมากจึงรีบเปลี่ยนชุดเเละไปเล่นน้ำ เราเล่นกันทั่วสวนน้ำ เเต่ผมกับรู้เเปลกๆเหมือนมีบางสิ่งกำลังจ้องมองเราอยู่ ผมบอกเพื่อนเเต่เพื่อนก็ไม่สนใจ เเละเล่นน้ำต่อจนประมาณ10โมง ผมมองขึ้นไปบนฟ้าเเต่เเทนที่จะมีเเดดในหน้าร้อนกลับมีเมฆฝนก่อตัวเต็มท้องฟ้าบังเเสงเเดดจนมืดมิด ผมรุ้สึกมึนหัวเพราะได้กลิ่นเเปลกๆจึงเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมล้างหน้าเเละนั่งพักให้หายมึน ผมจึงหันไปเห็นชายเเก่ร่างใหญ่ใส่เสื้อคลุมคนหนึ่งยืนอยู่หลังเสาเเละจ้องมองผม ซักพักเขาก็เดินมานั่งข้างผม เขานั่งเงียบ เเละหันมาพูดกับผม "ถ้าฉันเป็นเธอฉันคงจะรีบออกจากที่นี่ก่อนอาทิตย์จะตก ฉันเตือนเธอเเล้วนะ...."เขาเดินจากไป ผมเริ่มหวั่นใจว่าที่นี่ต้องไม่ปกติเเน่ ผมรีบไปเล่าให้เพื่อนฟังเเต่ก็ไม่มีใครเชื่อซักคน พอกินข้าวเที่ยงเสร็จ ผมพยายามลืมเเละเล่นน้ำต่อ ซึ่งผมก็ลืมมันไปจริงๆ เราเล่นกันจนลืมวันลืมเวลา ผมรู้ตัวอีกทีก็5โมงเย็นเเล้ว ใกล้มืดเต็มทีเเละเมฆก็ยังมีมากเช่นเดิม มีเจ้าหน้าที่ประกาศปิดสระเพราะฝนใกล้จะตก เราจึงเปลี่ยนแผนมาพักที่ห้องพักในสวนน้ำเเทน เราไปรับกุญเเจห้องพักของเราเเละจ่ายเงิน เราพักกันห้องใหญ่ เราเข้าไปอาบน้ำ ล้างตัว เเละเตรียมตัวกินข้าวเย็น ในโรงอาหารมีเพียงเเค่พวกเรา10คน เเละพนักงานอีก1คน ดูเหมือนจะไม่มีใครมาพักเลย เราสั่งอาหารเเละกินกันอย่างรวดเร็วโดยเเทบไม่คุยกันเลย ระหว่างเราเดินกลับห้องพัก ผมทำเหรียญ10ตกลงท่อข้างสระ เพื่อนผมเดินนำไปก่อน ผมพยายามเก็บจนเหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่คนเดียวริมสระน้ำท่ามกลางความมืด เธอดูสวยมาก ผมไม่สนเหรียญเเล้ว ผมจึงรีบเดินไปสะกิดเพื่อนให้หันมามองเธอ เเต่เธอหายไปเเล้ว ผมเริ่มงงเเต่ผมก็เหนื่อยจึงเดินกลับห้อง ทุกคนดูเหนื่อยล้าเเละง่วงนอน เรานั่งทำนู่นซักพักจน2ทุ่มเรากะจะนอนกัน ผมหันไปที่หน้าต่าง ฝนเทลงมาอย่างหนักดูเหมือนจะตกมาซักพักเเล้วเเต่ผมไม่รู้ตัว ทันใดนั้นเองมีเสียงวุ่นวายอยู่ด้านนอก พวกเราจึงออกไปดู มีศพลอยอยู่ในสระ มีเจ้าหน้าที่เเละพนักงานมามุงดูกัน4-5คน ดูเหมือนเธอคือคนที่ผมเห็นนั่นเอง ผมตกใจเเละสน ทุกคนกลัวมาก พนักรีบไล่เราให้กลับเข้าห้องโดยไม่พูดอะไร เรารีบเดินไปที่ห้อง ผมเพิ่งสังเกตุว่าที่ประตูห้องทุกห้องมียันต์ประหลาดติดอยู่ เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ผมเริ่มอยากให้เวลาผ่านไปเร็วกว่านี้ ผมลืมว่าเราคุยอะไรกันบ้าง ทุกคนกลัวมาก เราอาบน้ำกันอีกรอบเพราะตัวเปียกโชกไปด้วยฝน จน3ทุ่มเราปิดไฟเเละเเยกย้ายกันนอน เเต่ผมนอนไม่หลับ ข้างนอกฝนยังตกหนักอยู่ ทันใดนั้นเอง ผมเพิ่งสังเกตุว่าเพื่อนผมหายไปคนนึง จากนั้นฟ้าก็ผ่าลงมามีเเสงสีขาวสว่างจ้าจนเเสบตาเเละไฟทั่วทั้งสวนน้ำก็ดับลงจนหมด ไฟสำรองเปิด เเต่เเอร์ก็ดับ ทุกคนตื่นขึ้นเพราะฟ้าผ่าผมบอกทุกคนว่าเพื่อนเราหายไปคนนึง ทุกคนตกใจเ เราตัดสินใจโทรไปหาพนักงานเเต่โทรไม่ติด ดูเหมือนสัญญาณจะไม่มี เน็ตก็เข้าไม่ได้ เราจึงเดินไปกัน7คน เพื่อไปที่ล๊อบบี้เพื่อคุยกับพนักงงานเรื่องไฟดับเเละทุกเรื่องที่เกิดขึ้น ส่วนอีก2คนนั่งรอที่ห้อง เราถือไฟฉายเดินฝ่าฝนไปจนถึงล๊อบบี้ ในนั้นดูวังเวงเเละน่ากลัว ไม่มีพนักงานหรือใครอยู่เลย เลยเดินหากันรอบๆก็ไม่มีใคร เราจึงกลับห้องกัน เเต่ก็กลับเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น เพื่อนผมคนนึงเป็นลมล้มไปเรารีบพาเขากลับห้อง ผมจำได้ว่าปิดประตูห้องเเล้ว เเต่มันกลับเปิดอยู่ ฝนสาดเข้าห้องจนพื้นเปียก 2คนที่รออยู่ในห้องหายไปอย่างปริศนา เเต่สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือต้องช่วยเพื่อนที่ป่วยก่อน (เดี๋ยวมาต่อ)