เคยมั้ยคะ รักใครมากๆ แบบเเอบชอบเขาเรื่อยเเต่สุดท้ายก็ต้องปล่อย

คือเราชอบเขาตั้งเเต่ปรับพื้นฐานเเต่เขาไม่รู้พอตอนเปิดเทอมก็มีคุยกันบ้าง พอใกล้จะปิดเทอมเเรก เขาก็คุยกันมากขึ้นพอเราเสียโอกาสตอนไม่ตอบเเชทเขานานเลยค่ะ พอเปิดเทอมมาเพื่อนสนิทเราไปคบกะเขาคนนั้นเราก็ไม่อะไรเพราะไม่ชอบการเเสดงออก ถ้าหน้านิ่งได้ก็หน้านิ่งตลอดเวลาเลย เเต่สุดท้ายเขาก็มาอยู่ในกลุ่มเดียวกันค่ะ เขาชอบทำท่าเหมือนจะชอบไม่ชอบยังไงก็ไม่รู้ พอทีนี้เพื่อนสนิทเรากะเขารีกันประมานสามรอบเราก็เหนเเล้วเเต่ก็พยายามทำใจเเต่มันก็ยังพอสนใจในสิ่งที่เขาทำตลอดเวลาพอสุดท้าย  เขาเเทบไม่เห็นเราในสายตาด้วยซ้ำ เห็นเราเป็นเพื่อน เเต่การกระทำที่หยอกล้อกันมันไม่ใช่มากๆเลยค่ะ พอปิดเทอมเราก็เริ่มเย็ฯชาขึ้น รักใครไม่เป็นเลย สนใจผู้ชายที่ห่อทุกคนเเต่ก็ไม่จิงจังนะ ตามภาษาผู้หญิงอะ พอทีนี้ไปเที่ยวกับเพื่อนเเล้วเพื่อนมาบอกว่าเขาไปคบกะเด็กห้องอื่น เราก็ไม่ได้อะไรมากนะ เพราะรู้สึกว่าชอบไปเเล้วได้อะ สลัดทุกคนที่เข้าหาเพื่อเขา เเต่สุดท้ายได้อะไรกลับมา มันรู้สึกไร้ค่ามากๆเลย
ถ้าใครเจอฟิวเเบบเรา เเนะนำเลยอะ เลิกไปเหอะ เลิกชอบไปเลย พยายามอยู่กับตัวเอง เข้าใจตัวเองให้มากๆ เเม่เราเคยบอก ถ้ามันจะมาเดียวมาเองหยุดวิ่งตาม วิ่งมากๆมันเหนื่อยมากกกกกกกกกกกก