-----ถ้าสองพารากราฟเเรกยาวไป ข้ามไปอันที่สามเลยคะ-----
ช่วงเเรกๆทางบ้านอยากให้เป็นหมอคะ เขาเห็นเกรดตอนนั้นเราดี ตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าชอบหรือถนัดอะไร รวมถึงไม่รู้จะตัดสินใจไงด้วย ก็เออออตามๆไป เราว่าหมอมันก็ดี ตอนม.ปลายช่วงเเรกอยากเรียนวิศวะคะเพราะเราว่าคณิตกับฟิสิกส์เราชอบ รวมถึงเราถนัดด้านวาดรูปเเล้วก็ชอบวาดภาพมากทุกคนก็ชมว่าเราเก่งเรื่องนี้ เเต่ญาติเราเป็นอยู่คนนึงนางบอกไม่เก่งจริงนี่ก็เหนื่อย นางเป็นผญ.เหมือนเรา เเม่เลยไม่อยากให้เป็น ก็เลยว่าหมอก็หมอวะ จบมาเเล้วรับราชการเลยดีด้วย
+ทางบ้านอยากให้รับราชการ
ตอนม.ต้นอยู่รร. ในจังหวัดตัวเอง เกรดอยู่ท็อปๆของสายชั้น เรียนอยู่ห้องพิเศษตอนนั้นคิดว่าวิชาหลักถนัดเกือบหมด ยกเว้นสังคมประวัติ เพราะไม่ชอบอะไรที่ต้องนั่งฟังนั่งท่องอย่างเดียว มันเบื่อๆ พอขึ้นม.ปลายมาอยู่รร.เด็กเก่งต่างจังหวัด รู้สึกได้ถึงความหืดขึ้นคอมากกกเพราะเด็กเก่งเยอะจริง ตอนนี้จะขึ้นม.5 คะ เกรดรวมม.4 3.71 นับว่าตกจากม.ต้นเยอะ สังคมประวัติ ก็ไม่ได้ดีขึ้นจากม.ต้น เเต่ที่รับไม่ได้คือเคมี เทอมเเรกก็โอ เเต่พอเจอสารสัมพันธ์ ตอนเรียนเราว่าเราเก็ตนะ เเต่เจอข้อสอบทีไร เเทงเราให้ตายคาข้อสอบเลยดีกว่า
ซึ่งพอเเม่รู้เท่านั้นเเหล่ะด่ายับเยินคะจนรู้สึกท้อคือตอนนี้ท้อมากกกก เเม่เขารับไม่ได้ เขาก็ยกคนอื่นมาเปรียบเทียบเต็มไปหมด เเล้วก็บอกอีกว่าเกรดเเค่นี้เป็นหมอไม่ได้หรอก มันต้องได้มากกว่านี้ เราอยากจะบอกเเม่ว่าม.ปลายมันยากมากเเม่คงไม่เข้าใจ อีกอย่างก็เป็นที่เราด้วย เราชอบอ่านหนังสือเอาทีเดียวช่วงสอบ+เป็นติ่งเกาเเต่ไม่หนักมาก เเม่ก็ยกประเด็นนี้มารุมเลยคะ ทำให้คิดว่าเราน่าจะไม่เหมาะกับเป็นหมอเเหล่ะ หมอเขาน่าจะต้องขยันอ่านมากกว่านี้ เเล้วยิ่งเรียนก็ต้องยิ่งยาก เกรดก็คงต้องเหนื่อยขึ้นเรื่อยๆ ควรเปลี่ยนไปตั้งเป้าอย่างอื่นดีไหม เเต่ไม่อยากทำให้พ่อเสียใจ ส่วนเเม่ก็คอยตอกย้ำว่าเราไม่เอาไหนขึ้นทุกวัน เเต่เราว่าเราพยายามเเล้วนะเเต่เเม่ไม่พอใจอยู่ดี ขนาดเราเองก็รู้สึกรับไม่ค่อยได้อยู่ เหิ่มมม ทำไงเเม่จะเข้าใจ....T^T
เราคาดการณ์ได้ว่าเกรดม.ปลายรวมอาจจะเฉียดฉิวที่3.50-3.60 ที่คิดว่าถนัดคือฟิสิกส์ คณิต ชีวะ อังกฤษ ศิลปะ
ไม่ถนัดคือ สังคม ประวัติ ไทย
ส่วนเคมี เราว่าตอนเรียนเเล้วก็ทำโจทย์เข้าใจมาก เเต่สอบปริมาณสัมพัธ์เเล้วคะเเนนคาบเส้นตลอด
เป็คนที่ไม่จดทุกอย่างตามครู จดที่สำคัญๆ เเต่เราฟังเเล้วเก็บหมด ครูก็บอกว่าเราเเปลก เราไม่จดเยอะเเบบเพื่อนเเต่กลับจำได้ เราว่าเราได้วิเคราะห์กับคำณวน ส่วนจำก็ไม่เเย่อะไร ส่วนการอ่านหนังสือเราชอบอ่านช่วงจะสอบสามวันก่อนสอบไรประมาณนี้เราจะมีสิทธิ์ติดเเพทย์ เเล้วเราจะเรียนสายเเพทย์รอดไหมคะ ? ยิ่งการเเข่งขันสูงมาก คนรอบตัวก็เก่งๆเยอะ ทางบ้านฝ่ายพ่อไม่กดดันมาก เเต่เเม่กดดันมากคะก็เข้าใจว่าเป็นห่วงเเต่ทำให้เราเครียดมากๆ
หรืออาชีพไหนจะดีกว่าสำหรับเราคะ?
เกรดที่บ้านรับไม่ได้เเละความถนัดเเบบนี้ คิดว่าเราจะเป็นหมอได้ไหมคะ? หรือเราควรไปอาชีพไหน?
ช่วงเเรกๆทางบ้านอยากให้เป็นหมอคะ เขาเห็นเกรดตอนนั้นเราดี ตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าชอบหรือถนัดอะไร รวมถึงไม่รู้จะตัดสินใจไงด้วย ก็เออออตามๆไป เราว่าหมอมันก็ดี ตอนม.ปลายช่วงเเรกอยากเรียนวิศวะคะเพราะเราว่าคณิตกับฟิสิกส์เราชอบ รวมถึงเราถนัดด้านวาดรูปเเล้วก็ชอบวาดภาพมากทุกคนก็ชมว่าเราเก่งเรื่องนี้ เเต่ญาติเราเป็นอยู่คนนึงนางบอกไม่เก่งจริงนี่ก็เหนื่อย นางเป็นผญ.เหมือนเรา เเม่เลยไม่อยากให้เป็น ก็เลยว่าหมอก็หมอวะ จบมาเเล้วรับราชการเลยดีด้วย
+ทางบ้านอยากให้รับราชการ
ตอนม.ต้นอยู่รร. ในจังหวัดตัวเอง เกรดอยู่ท็อปๆของสายชั้น เรียนอยู่ห้องพิเศษตอนนั้นคิดว่าวิชาหลักถนัดเกือบหมด ยกเว้นสังคมประวัติ เพราะไม่ชอบอะไรที่ต้องนั่งฟังนั่งท่องอย่างเดียว มันเบื่อๆ พอขึ้นม.ปลายมาอยู่รร.เด็กเก่งต่างจังหวัด รู้สึกได้ถึงความหืดขึ้นคอมากกกเพราะเด็กเก่งเยอะจริง ตอนนี้จะขึ้นม.5 คะ เกรดรวมม.4 3.71 นับว่าตกจากม.ต้นเยอะ สังคมประวัติ ก็ไม่ได้ดีขึ้นจากม.ต้น เเต่ที่รับไม่ได้คือเคมี เทอมเเรกก็โอ เเต่พอเจอสารสัมพันธ์ ตอนเรียนเราว่าเราเก็ตนะ เเต่เจอข้อสอบทีไร เเทงเราให้ตายคาข้อสอบเลยดีกว่า
เราคาดการณ์ได้ว่าเกรดม.ปลายรวมอาจจะเฉียดฉิวที่3.50-3.60 ที่คิดว่าถนัดคือฟิสิกส์ คณิต ชีวะ อังกฤษ ศิลปะ
ไม่ถนัดคือ สังคม ประวัติ ไทย
ส่วนเคมี เราว่าตอนเรียนเเล้วก็ทำโจทย์เข้าใจมาก เเต่สอบปริมาณสัมพัธ์เเล้วคะเเนนคาบเส้นตลอด
เป็คนที่ไม่จดทุกอย่างตามครู จดที่สำคัญๆ เเต่เราฟังเเล้วเก็บหมด ครูก็บอกว่าเราเเปลก เราไม่จดเยอะเเบบเพื่อนเเต่กลับจำได้ เราว่าเราได้วิเคราะห์กับคำณวน ส่วนจำก็ไม่เเย่อะไร ส่วนการอ่านหนังสือเราชอบอ่านช่วงจะสอบสามวันก่อนสอบไรประมาณนี้เราจะมีสิทธิ์ติดเเพทย์ เเล้วเราจะเรียนสายเเพทย์รอดไหมคะ ? ยิ่งการเเข่งขันสูงมาก คนรอบตัวก็เก่งๆเยอะ ทางบ้านฝ่ายพ่อไม่กดดันมาก เเต่เเม่กดดันมากคะก็เข้าใจว่าเป็นห่วงเเต่ทำให้เราเครียดมากๆ
หรืออาชีพไหนจะดีกว่าสำหรับเราคะ?