สวัสดีค่ะ
นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ที่จะนำเรื่องราวความรักมาเล่าให้กับเพื่อนๆได้ฟัง
เราขอแทนชื่อผู้หญิงว่า A และแทนชื่อของแฟนว่า B นะคะ
ทั้งสองคนคบกันมาเกือบ 2 ปี แล้ว ไม่เคยทะเลาะกันใหญ่โต งอแงด้วยกันได้ตลอด ไม่เคยคิดเบื่อกัน
เขาคบกัน เข้าใจกัน ปรับตัวเข้าหากันได้ดีมาก และเขาสองคนก็รักกันมาก
วันนึงญาติผู้ใหญ่ของ B ก็บอกกับ B ว่า ท่านได้เลือกคนที่จะแต่งกันกับ B ไว้ให้แล้ว
ถ้าไม่แต่งหรือไม่ทำตามเงื่อนไง ก็จะมีผลต่อพ่อแม่ครอบครัวของ B ซึ่งนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้
หลังจากที่ B รู้แบบนั้น ด้วยความที่เป็นคนไม่ดื้อ และรักครอบครัวของ B ทำให้เขาเครียดมาก
เพราะครอบครัวก็รัก และ B ก็รัก A มากเช่นกัน
แต่ B ไม่อยากให้ A รู้ปัญหา จึงพยายามห้ามใจตัวเอง ทำตัวเหมือนไม่รัก A
ไม่ยิ้มให้..ทั้งๆที่ในใจอยากยิ้มให้แทบตาย
ไม่บอกรัก..ทั้งๆที่ในใจอยากบอกว่ารักหมดหัวใจ
ไม่บอกคิดถึง..ทั้งๆที่คิดถึงสุดหัวใจ
ทำตัวห่าง..ทั้งๆที่อยากอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา
A ชวนไปไหนก็ไม่ไป ได้แต่ปฏิเสธ อ้างนั่นนี่ไปเรื่อย
ทำถึงขั้นโกหกกัน เพราะรู้ว่า A ไม่ชอบคนโกหกและจะไม่ให้อภัย
เพื่อหวังว่าสักวัน A ทนไม่ได้ แล้วคงขอเลิกไปเอง
แต่เปล่าเลย...A ไม่เคยคิดที่จะออกไปจากชีวิตของ B ไม่เคยมีสักวันที่คิดจะเลิกกัน เพราะยังคงเชื่อมั่นในรักที่มีให้กันตลอดมา
จนมาวันนี้ B ยอมเล่าปัญหาให้ฟังทั้งน้ำตา ทั้งสองคนร้องไห้คุยกันว่าทำไมเรื่องมันต้องเป็นแบบนี้
เรารักกันมากนะ แต่ทำไมเราถึงอยู่ด้วยกันไม่ได้
ก็ได้แต่ตั้งคำถามในใจ
จะอยู่ยังไงเมื่อไม่มีเธอ
จะทำใจได้หรอให้คนที่รักไปมีคนใหม่
จะทำใจได้หรอถ้ารักกันมากขนาดนี้แต่ต้องรู้ว่าสักวันต้องจากกัน
จะเป็นยังไงถ้าเราจะยึดมั่นใจรักของเรา
มันพอจะมีทางอื่นมั้ยที่ไม่ต้องเลิกคุยกัน?
ปล.B บอกว่าเขาไม่อยากให้ความหวัง ไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว เขารักและเป็นห่วง A มาก
ถ้าความสัมพันธ์ของทั้งสองยาวนานกว่านี้ จะทำใจยากทั้งคู่ ถ้าวันนึง B ต้องไป
ถ้าคุณเป็น A คุณจะทำยังไง ?? คุณจะยื้อคบกันไปต่อ หรือพอแค่นี้ ??
****ทั้งที่ต่างคนต่างยังรักกันหมดทั้งหัวใจ..แต่ทำไมต้องยอมแพ้****
ทำยังไงดี ถ้ารักกัน แต่อยู่ด้วยกันไม่ได้?
เราขอแทนชื่อผู้หญิงว่า A และแทนชื่อของแฟนว่า B นะคะ
ทั้งสองคนคบกันมาเกือบ 2 ปี แล้ว ไม่เคยทะเลาะกันใหญ่โต งอแงด้วยกันได้ตลอด ไม่เคยคิดเบื่อกัน
เขาคบกัน เข้าใจกัน ปรับตัวเข้าหากันได้ดีมาก และเขาสองคนก็รักกันมาก
วันนึงญาติผู้ใหญ่ของ B ก็บอกกับ B ว่า ท่านได้เลือกคนที่จะแต่งกันกับ B ไว้ให้แล้ว
ถ้าไม่แต่งหรือไม่ทำตามเงื่อนไง ก็จะมีผลต่อพ่อแม่ครอบครัวของ B ซึ่งนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้
หลังจากที่ B รู้แบบนั้น ด้วยความที่เป็นคนไม่ดื้อ และรักครอบครัวของ B ทำให้เขาเครียดมาก
เพราะครอบครัวก็รัก และ B ก็รัก A มากเช่นกัน
แต่ B ไม่อยากให้ A รู้ปัญหา จึงพยายามห้ามใจตัวเอง ทำตัวเหมือนไม่รัก A
ไม่ยิ้มให้..ทั้งๆที่ในใจอยากยิ้มให้แทบตาย
ไม่บอกรัก..ทั้งๆที่ในใจอยากบอกว่ารักหมดหัวใจ
ไม่บอกคิดถึง..ทั้งๆที่คิดถึงสุดหัวใจ
ทำตัวห่าง..ทั้งๆที่อยากอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา
A ชวนไปไหนก็ไม่ไป ได้แต่ปฏิเสธ อ้างนั่นนี่ไปเรื่อย
ทำถึงขั้นโกหกกัน เพราะรู้ว่า A ไม่ชอบคนโกหกและจะไม่ให้อภัย
เพื่อหวังว่าสักวัน A ทนไม่ได้ แล้วคงขอเลิกไปเอง
แต่เปล่าเลย...A ไม่เคยคิดที่จะออกไปจากชีวิตของ B ไม่เคยมีสักวันที่คิดจะเลิกกัน เพราะยังคงเชื่อมั่นในรักที่มีให้กันตลอดมา
จนมาวันนี้ B ยอมเล่าปัญหาให้ฟังทั้งน้ำตา ทั้งสองคนร้องไห้คุยกันว่าทำไมเรื่องมันต้องเป็นแบบนี้
เรารักกันมากนะ แต่ทำไมเราถึงอยู่ด้วยกันไม่ได้
ก็ได้แต่ตั้งคำถามในใจ
จะอยู่ยังไงเมื่อไม่มีเธอ
จะทำใจได้หรอให้คนที่รักไปมีคนใหม่
จะทำใจได้หรอถ้ารักกันมากขนาดนี้แต่ต้องรู้ว่าสักวันต้องจากกัน
จะเป็นยังไงถ้าเราจะยึดมั่นใจรักของเรา
มันพอจะมีทางอื่นมั้ยที่ไม่ต้องเลิกคุยกัน?
ปล.B บอกว่าเขาไม่อยากให้ความหวัง ไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว เขารักและเป็นห่วง A มาก
ถ้าความสัมพันธ์ของทั้งสองยาวนานกว่านี้ จะทำใจยากทั้งคู่ ถ้าวันนึง B ต้องไป
ถ้าคุณเป็น A คุณจะทำยังไง ?? คุณจะยื้อคบกันไปต่อ หรือพอแค่นี้ ??
****ทั้งที่ต่างคนต่างยังรักกันหมดทั้งหัวใจ..แต่ทำไมต้องยอมแพ้****