ผมคุยกับคนมีแฟนแล้วครับ

ครั้งแรกเลยที่เจอกันน้องเขาอยู่ม.4ผมอยู่ม.6ผมบอกเพื่อน"น้องคนนั้นน่ารักดีวะรู้จักปะ"มันบอก"กูก็พึ่งเคยเห็น"ลืมบอกไปวันนั้นเป็นวันวิทยาศาสตร์มีกิจกรรมห้องต้นทำกิจกรรมแต่ผมห้องท้ายมาเดินดูสาว55555 ต่อเลยนะครับ เหมือนตอนนั้นผมไม่เคยเจอใครเข้าตาผมขนาดนี้ผมเลยไปทักน้องเขาว่าน้องครับนี่มีแต่ห้องต้นหรอครับน้องเขาไม่ตอบละทำเหมือนไม่ได้ยิน ผมนี่หน้าแตกเลย555555 ต่อมาผมก็ไม่ค่อยได้เจออีกเลย ผมพยายามหาเฟสบุ๊คน้องเขาระยะเวลาเกือบ7วันในที่สุดก็เจอไม่รู้ทำไมผมชอบน้องเขามากขนาดนี้ก็ไม่รู้ผมก็ถามน้องผมที่อยู่ม.4เหมือนกับน้องเขาผมถามมันว่าน้องiมีแฟนยังวะ(ขอใช่iแทนชื่อน้องเขานะครับ)น้องผมก็บอกว่ามันมีแล้วรวยมากด้วยผมก็ขอดูเฟสแฟนน้องiเอ้ยมีเบ้นซ์ด้วยรวยอันดับต้นๆของโรงเรียนเลยทีเดียว ผมก็ไม่อะไรพอมาถึงวันวาเลนไทน์ โรงเรียนจะมีกิจกรรมส่งจดหมายจุ้บ ผมส่งให้น้องเขาเล่าเรื่องที่เจอที่งานวิทย์แล้วพี่ทักน้องไม่ตอบพี่อยากจะทักเฟสน้องใจจะขาดก็บอกความในใจไปซะหมดเลยพูดละเขิน555555แต่ไม่ระบุชื่อนะว่าใครเป็นคนส่ง ในเวลาต่อมาวันที่แจกจดหมายจุ้บเป็นวันที่ผม จบม.6พอดีตกเย็นมาน้องเขาทักมาถามว่าของพี่ใช่มั้ยผมก็ตอบแบบกลัวโดนเขารังเกียจว่ามันคืออะไรอ  น้องก็บอกไม่รู้ดิละก็ขำ55555ผมก็เลยสรภาพว่าเป็นของผมน้องเขา5555น้องเขาก็คุยกับผมได้1อาทิตน้องก็บอกน้องสงสารแฟนผมก็บอกi เลิกคุยกับพี่ก็ได้พี่ไม่เคยหวังอะไรจากตังiเลยที่พี่คุยกะiเพราะพี่คุยแล้วมีความสุขที่ได้คุยแต่น้องเขาไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไรนะเหมือนเด็กเรียนทั่วไปติดบ้าน พอตกเย็นวันนั้นน้องเขาก็ทักมาถามทำไรผมก็ตอบตามปกติและมีอยู่วันนึงผมไปแก้0ที่ค้างอยู่น้องเขาก็ไปอัพคะแนนเขาไปกับแฟนวันนั้นเป็นวันเกิดน้องเขาด้วยพอไปกินอะไรซักอย่างนี่แหละผมกลับบ้านร้องไห้เฉยเลยไม่รู้เป็นเพราะอะไรผมเป็นคนบอกน้องเขาตลอดว่าผมไม่คิดไรกับน้องเขาแค่ชอบเป็นแค่พี่น้องละก็คุยกันมาทุกวันจนตอนนี้ปัจจุบันปากผมก็บอกว่าเป็นแค่พี่น้องแต่ใจจริงผมรักน้องเข้าเต็มๆละครับแต่ความรู้สึกน้องเขาผมไม่รู้ครับผมต้องทำไงต่อครับรักแฟนเขาไปเต็มๆแล้วไม่ใช่ว่าผมเป็นคนใจง่ายนะแต่ความรู้สึกผมไปหมดแล้วผมรู้ครับที่ผมทำอยู่มันผิดมันมันเลวมากแต่ทำยังไงได้อะผมห้ามใจตัวเองไม่ได้ขอคำแนะนำหน่อยครับ