หนูอยู่ชั้นปี1ค่ะ มาเรียนมหาลัยที่ไกลบ้านมากๆ ความคิดแรกที่หนูเลือกมาเรียนไกลบ้านเพราะเบื่อสภาพแวดล้อมเดิมๆ อยากมาลองใช้ชีวิตคนเดียว ไกลพ่อไกลแม่บ้าง แต่แล้วไม่ใช่สภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปเท่านั้น
เพื่อนๆมหาลัยเรียกได้ว่าแตกต่างจากที่คาดไว้ หนูบอกไม่ถูกว่าต่างอย่างไรแต่หนูแทบจะไม่สนิทกับใครเลย คงเพราะมาต่างถิ่นด้วยมั้งคะ
หนูคิดอย่างนั้น แต่ยิ่งนานไปหนูรู้สึกว่าตัวหนูเองก็เปลี่ยนไปด้วย นิสัยของหนูจริงค่อยๆหายไป หนูกลายเป็นคนเก็บตัวเลิกเรียนหนูก็รีบกลับหอ ตอนแรกหนูพยายามเข้าหาเพื่อนๆแต่ไม่มีใครสนใจหนูซักเท่าไร คงเพราะหนูเป็นคนหน้านิ่งๆ แต่หนูก็พยายามยิ้มให้ทุกคนนะคะหรือบางทีก็ทักว่า "ไปไหน " "ทำอะไรหรอ" เพื่อนๆมักจะเมินคำถามของหนู หนูเดินคนเดียวตลอด เมื่อไม่นานมานี้มีเพื่อนคนนึงพูดกับหนูว่า"น่าสงสารจัง เดินคนเดียวอีกแล้ว" เค้าเหมือนจะพูดเล่นๆขำๆแต่มันจี๊ดใจหนูมาก หนูก็ยิ้มให้เค้านิดหน่อยแล้วก็เดินออกมาในใจนี่น้ำตานองแล้ว แต่มันเป็นความจริง หนูจะทำอะไรได้
ตอนม.ปลายหนูเป็นคนที่ร่าเริงมาก พูดมากสุดๆ หนูไม่เคยยอมให้ใครเอาเปรียบหนู แต่ตอนนี้หนูเป็นใครก็ไม่รู้ หนูอ่อนแอ ยอมทุกอย่าง แค่ให้มีเพื่อนคุย หนูกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไงก็ไม่รู้ ได้แต่บอกตัวเองว่า 4 ปีมันสั้นนิดเดียว เดี๋ยวมันก็ผ่านไป สิ่งที่หนูพบเจออยู่ กำลังบ่มเพาะให้หนูโตขึ้นใช่มั้ยคะ เหมือนจะตั้งคำถามแต่หนูอยากระบาย หนูไม่รู้จะขอคำแนะนำอะไรดี
ชีวิตมหาลัย
เพื่อนๆมหาลัยเรียกได้ว่าแตกต่างจากที่คาดไว้ หนูบอกไม่ถูกว่าต่างอย่างไรแต่หนูแทบจะไม่สนิทกับใครเลย คงเพราะมาต่างถิ่นด้วยมั้งคะ
หนูคิดอย่างนั้น แต่ยิ่งนานไปหนูรู้สึกว่าตัวหนูเองก็เปลี่ยนไปด้วย นิสัยของหนูจริงค่อยๆหายไป หนูกลายเป็นคนเก็บตัวเลิกเรียนหนูก็รีบกลับหอ ตอนแรกหนูพยายามเข้าหาเพื่อนๆแต่ไม่มีใครสนใจหนูซักเท่าไร คงเพราะหนูเป็นคนหน้านิ่งๆ แต่หนูก็พยายามยิ้มให้ทุกคนนะคะหรือบางทีก็ทักว่า "ไปไหน " "ทำอะไรหรอ" เพื่อนๆมักจะเมินคำถามของหนู หนูเดินคนเดียวตลอด เมื่อไม่นานมานี้มีเพื่อนคนนึงพูดกับหนูว่า"น่าสงสารจัง เดินคนเดียวอีกแล้ว" เค้าเหมือนจะพูดเล่นๆขำๆแต่มันจี๊ดใจหนูมาก หนูก็ยิ้มให้เค้านิดหน่อยแล้วก็เดินออกมาในใจนี่น้ำตานองแล้ว แต่มันเป็นความจริง หนูจะทำอะไรได้
ตอนม.ปลายหนูเป็นคนที่ร่าเริงมาก พูดมากสุดๆ หนูไม่เคยยอมให้ใครเอาเปรียบหนู แต่ตอนนี้หนูเป็นใครก็ไม่รู้ หนูอ่อนแอ ยอมทุกอย่าง แค่ให้มีเพื่อนคุย หนูกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไงก็ไม่รู้ ได้แต่บอกตัวเองว่า 4 ปีมันสั้นนิดเดียว เดี๋ยวมันก็ผ่านไป สิ่งที่หนูพบเจออยู่ กำลังบ่มเพาะให้หนูโตขึ้นใช่มั้ยคะ เหมือนจะตั้งคำถามแต่หนูอยากระบาย หนูไม่รู้จะขอคำแนะนำอะไรดี