คืองี้ค่ะ 55555555555 คืองี้ค่ะคุณ เรื่องมันมีอยู่ว่า
เรื่องนี้มันเกิดขึ้นมาได้สักสองสามปีเห็นจะได้แระ แต่ทุกปีมันขึ้นเตือนในเฟสงัย ทีนี้ก็ได้ฮาตลอดกับเหตุการณ์นี้ เลยอยากเอามาแบ่งปัน
เริ่มเลยนะคะ เราอยู่เมืองนอกค่ะ ไม่มีเงินซื้อรถ แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะรถเมล์ที่มาค่อนข้างจะถี่และตรงเวลา จอดตรงป้าย ถือว่าการขนส่งมวลชนของที่นี่คือแบบ ดี ไม่จำเป็นต้องมีรถก็โอเค
แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า เราเป็นคนแต่งตัวช้า กว่าจะนวยนาดออกจากบ้านได้ก็นะ นานเป็นพิเศษ พอดูตารางรถใน App แล้วกะเวลาว่ารถเมล์ใกล้ ๆ มาถึงป้ายก็ค่อยเดินออกมากเพราะบ้านเราไม่ไกลจากป้ายรถเมล์มากนัก ซึ่งอีเจ้ารถเมล์เนี่ย ก็ใช่ว่าจะตรงเวลาตลอด แอบมีเร็วกว่าบ้าง สายบ้าง นิด ๆ หน่อย ตามสภาพการจราจร และปัญหาอีกอย่างที่เจอคือ รถเมล์ชอบมาไล่ ๆ กันครั้งล่ะ สามคัน 5555 ไม่รู้จะมาพร้อมกันเพื่อ? ทำให้ถ้าเราพลาดรถเมล์กลุ่มนี้เราต้องรออีกยี่สิบนาทีอะไรประมาณนี้ค่ะ
ดังนั้นถ้าเวลาที่เราเดินมาจะถึงป้ายแล้ว เจอรถเมล์กำลังมาเราก็จะสาวเท้าเร็ว ๆ ถ้าวิ่งได้เราก็จะวิ่งเพื่อให้ทันตอนรถเมล์จอดที่ป้าย ซึ่งก็เกิดขึ้นได้บ่อย ๆ ไป 55555
ทีนี้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเนี่ย มันก็เป็นปกติแหละ พอดูเวลา เราก็อาบน้ำแต่งตัวนาน เดินออกมาอย่างนวยนาด คือสบายอารมณ์ กะว่าทันแน่ ๆ รถเมล์เที่ยวนี้ สบายใจได้ ก็เดินออกมาเรื่อย ๆ ค่ะ พอถึงจังหวะมองเห็นป้ายรถเมล์ ตายยยยยยยยยย ต๊ายยยยยยยยยยยย นั่นมันรถ M20 (ชื่อสายรถเมล์) คันสีแดงแจ่มชัดแจ๋ว จอดอยู่ที่ป้ายรถเมล์ และแน่นอนว่าพอเห็นแบบนั้นแล้ว เราจะถึงรถเมล์อยู่แล้ว เราก็ใส่เกียร์ออโต้สุนัขยังวิ่งไม่ทัน
ในจังหวะนั้นต้องข้ามถนนเพราะรถเมล์จอดอีกฝั่ง เราก็มองซ้ายมองขวาพุ่งทะยานไปอย่างแน่วแน่ วันนี้ตรูต้องทันรถเมล์คันนี้ให้ได้ เราสับเท้าอย่างถี่ ตัวก็พุ่งไปข้างหน้า สภาพเหมือนนักกีฬาวิ่งกำลังเข้าเส้นชัย พยายามไปให้ถึงเส้นชัย (รถเมล์ M20) ของเราให้เร็วที่สุด.......................
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!! เสียงเบรคดังมากค่ะคุณเบรคแทบแตก คุณค่ะ ชีวิตของดิฉันค่ะ ดิฉันอุตส่าห์วิ่งมาด้วยความเร็วกว่าเสียง เหนื่อยมาก หอบแฮ่ก ๆ แต่เมื่อไปถึงประตูรถเมล์ รู้มั้ยคะ รถเมล์ดันปิดประตูไว้ และที่สำคัญบนรถเมล์ไม่มีคนอยู่สักคน ถ้าจะมีก็คงเป็น วิญญาณ!!!!!!! โอ้มายก้อดค่ะ คุณหลอกฉ้านนนนนน ดีว่าคนยังไม่เยอะ แต่กระนั้นก็เถอะ ยังมีสองสาวหัวทองนั่งอยู่ที่นั่งรอรถเมล์ หันมามองดิฉันแบบ งง ๆ คงจะถามว่าเมิงวิ่งมาทำอัลไรค่ะ
อุตส่าห์สู้ทนเก็บความอายไว้ แล้วเดินเบา ๆ ไปยืนรอด้านหลังป้ายรถเมล์อย่างเจียมตัว ปั๊ดดดโธ่ว้อย
น้อยใจในโชคชะตาของตนเองค่ะ 55555
เรื่องมันน่าจะจบแค่นี้ ถูกมั้ยค่ะ มันไม่น่าจะมีอะไรต่อจากนี้แล้ว แต่คุณเชื่อมั้ยคะ คุณเชื่อดิฉันมั้ยคะ มันไม่ได้มีแค่ดิฉันคนเดียวค่ะ ว่ะฮ่ะฮ่ะฮ่าาาาาาาาาาาาา
มันไม่ได้มีแค่ดิฉันคนเดียว ที่ต้องกล้ำกลืนฝืนทนกับความอายเยี่ยงนี้ หลังจากที่ดิฉันรอก็มีคนมารอเพิ่มเรื่อย ๆ นับรวมกันสักเกือบยี่สิบคนเห็นจะได้ค่ะ และในจังหวะนั้น นั่นเอง ผู้ชายค่ะ ผู้ชายคนนึง พี่เค้าก็วิ่งมาค่ะ วิ่งมาด้วยระดับความเร็วที่เสือชีต้าร์ ต้องอายค่ะ จำได้ติดตาเลยค่ะ นางใส่เสื้อลายสก๊อตสีแดง นางวิ่งงงงงงงงงง วิ่งงงงงง แล้วก็วิ่งงงงง ดิฉันเห็นแล้วค่ะ สำคัญนางวิ่งเร็วกว่าดิฉันค่ะ และเหตุการณ์เดียวกันมันก็เกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าค่ะ ถ้ารถเมล์มันไม่ยอมขยับไปที่อื่น ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาา และด้วยความที่พี่เค้าวิ่งเร็วมากงัยค่ะ พี่เค้าเบรคไม่อยู่ค่ะ ถลาออกจากรันเวย์เลยป้ายรถเมล์ไปอีกสองป้าย 55555555555555555555555555 คือ สงสารนางก็สงสาร แต่ก็สงสารตัวเองด้วย ตอนเราวิ่งมามีแค่สาวหัวทองสองคน แต่นี่ คุณค่ะ คิดสภาพตามดิฉันนะคะ เกือบยี่สิบค่ะ ไม่รู้ว่าใครมองบ้าง แต่ดิฉันนี่แอบมองแน่นอนค่ะ ขอสารภาพ พอพี่เค้าแตะเบรคได้ แล้วก็สำเร็จค่ะ พี่เค้าเบรคสำเร็จ พี่เค้าก็เดินกลับมาแบบเบา ๆ พร้อมกับอาการเหนื่อยหอบอย่างเห็นได้ชัด แล้วไปโพสท่าสวย ๆ หลังป้ายรถเมล์เหมือนดิฉันเลยค่ะ
เรื่องนี้ไม่มีสาระอะไรค่ะ ขอให้อ่านเอาฮา เหตุการณ์แบบนี้อาจจะเกิดขึ้นได้กับทุกคน เรื่องอายก็ธรรมดาค่ะ อย่าไปสนใจ มันเกิดขึ้นแล้วก็ต้องปล่อยมันไป ถูกมั้ยค่ะ ตอนนี้ดิฉันไปก่อนนะคะ บายค่ะ
ปล ถ้าดิฉันจะแท๊กห้องปัญหาสังคมจะมีใครว่าดิฉันมั้ยค่ะ เพราะดิฉันว่ารถเมล์จอดเสียที่ป้ายรถเมล์นี่มันเป็นปัญหาสังคมชัด ๆ นะคะ
เคยมั้ย? วิ่งตามรถเมล์ที่กำลังจอดอยู่แล้วเราต้องเบรคกระทันหัน :D
เรื่องนี้มันเกิดขึ้นมาได้สักสองสามปีเห็นจะได้แระ แต่ทุกปีมันขึ้นเตือนในเฟสงัย ทีนี้ก็ได้ฮาตลอดกับเหตุการณ์นี้ เลยอยากเอามาแบ่งปัน
เริ่มเลยนะคะ เราอยู่เมืองนอกค่ะ ไม่มีเงินซื้อรถ แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะรถเมล์ที่มาค่อนข้างจะถี่และตรงเวลา จอดตรงป้าย ถือว่าการขนส่งมวลชนของที่นี่คือแบบ ดี ไม่จำเป็นต้องมีรถก็โอเค
แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า เราเป็นคนแต่งตัวช้า กว่าจะนวยนาดออกจากบ้านได้ก็นะ นานเป็นพิเศษ พอดูตารางรถใน App แล้วกะเวลาว่ารถเมล์ใกล้ ๆ มาถึงป้ายก็ค่อยเดินออกมากเพราะบ้านเราไม่ไกลจากป้ายรถเมล์มากนัก ซึ่งอีเจ้ารถเมล์เนี่ย ก็ใช่ว่าจะตรงเวลาตลอด แอบมีเร็วกว่าบ้าง สายบ้าง นิด ๆ หน่อย ตามสภาพการจราจร และปัญหาอีกอย่างที่เจอคือ รถเมล์ชอบมาไล่ ๆ กันครั้งล่ะ สามคัน 5555 ไม่รู้จะมาพร้อมกันเพื่อ? ทำให้ถ้าเราพลาดรถเมล์กลุ่มนี้เราต้องรออีกยี่สิบนาทีอะไรประมาณนี้ค่ะ
ดังนั้นถ้าเวลาที่เราเดินมาจะถึงป้ายแล้ว เจอรถเมล์กำลังมาเราก็จะสาวเท้าเร็ว ๆ ถ้าวิ่งได้เราก็จะวิ่งเพื่อให้ทันตอนรถเมล์จอดที่ป้าย ซึ่งก็เกิดขึ้นได้บ่อย ๆ ไป 55555
ทีนี้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเนี่ย มันก็เป็นปกติแหละ พอดูเวลา เราก็อาบน้ำแต่งตัวนาน เดินออกมาอย่างนวยนาด คือสบายอารมณ์ กะว่าทันแน่ ๆ รถเมล์เที่ยวนี้ สบายใจได้ ก็เดินออกมาเรื่อย ๆ ค่ะ พอถึงจังหวะมองเห็นป้ายรถเมล์ ตายยยยยยยยยย ต๊ายยยยยยยยยยยย นั่นมันรถ M20 (ชื่อสายรถเมล์) คันสีแดงแจ่มชัดแจ๋ว จอดอยู่ที่ป้ายรถเมล์ และแน่นอนว่าพอเห็นแบบนั้นแล้ว เราจะถึงรถเมล์อยู่แล้ว เราก็ใส่เกียร์ออโต้สุนัขยังวิ่งไม่ทัน
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!! เสียงเบรคดังมากค่ะคุณเบรคแทบแตก คุณค่ะ ชีวิตของดิฉันค่ะ ดิฉันอุตส่าห์วิ่งมาด้วยความเร็วกว่าเสียง เหนื่อยมาก หอบแฮ่ก ๆ แต่เมื่อไปถึงประตูรถเมล์ รู้มั้ยคะ รถเมล์ดันปิดประตูไว้ และที่สำคัญบนรถเมล์ไม่มีคนอยู่สักคน ถ้าจะมีก็คงเป็น วิญญาณ!!!!!!! โอ้มายก้อดค่ะ คุณหลอกฉ้านนนนนน ดีว่าคนยังไม่เยอะ แต่กระนั้นก็เถอะ ยังมีสองสาวหัวทองนั่งอยู่ที่นั่งรอรถเมล์ หันมามองดิฉันแบบ งง ๆ คงจะถามว่าเมิงวิ่งมาทำอัลไรค่ะ
เรื่องมันน่าจะจบแค่นี้ ถูกมั้ยค่ะ มันไม่น่าจะมีอะไรต่อจากนี้แล้ว แต่คุณเชื่อมั้ยคะ คุณเชื่อดิฉันมั้ยคะ มันไม่ได้มีแค่ดิฉันคนเดียวค่ะ ว่ะฮ่ะฮ่ะฮ่าาาาาาาาาาาาา
มันไม่ได้มีแค่ดิฉันคนเดียว ที่ต้องกล้ำกลืนฝืนทนกับความอายเยี่ยงนี้ หลังจากที่ดิฉันรอก็มีคนมารอเพิ่มเรื่อย ๆ นับรวมกันสักเกือบยี่สิบคนเห็นจะได้ค่ะ และในจังหวะนั้น นั่นเอง ผู้ชายค่ะ ผู้ชายคนนึง พี่เค้าก็วิ่งมาค่ะ วิ่งมาด้วยระดับความเร็วที่เสือชีต้าร์ ต้องอายค่ะ จำได้ติดตาเลยค่ะ นางใส่เสื้อลายสก๊อตสีแดง นางวิ่งงงงงงงงงง วิ่งงงงงง แล้วก็วิ่งงงงง ดิฉันเห็นแล้วค่ะ สำคัญนางวิ่งเร็วกว่าดิฉันค่ะ และเหตุการณ์เดียวกันมันก็เกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าค่ะ ถ้ารถเมล์มันไม่ยอมขยับไปที่อื่น ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาา และด้วยความที่พี่เค้าวิ่งเร็วมากงัยค่ะ พี่เค้าเบรคไม่อยู่ค่ะ ถลาออกจากรันเวย์เลยป้ายรถเมล์ไปอีกสองป้าย 55555555555555555555555555 คือ สงสารนางก็สงสาร แต่ก็สงสารตัวเองด้วย ตอนเราวิ่งมามีแค่สาวหัวทองสองคน แต่นี่ คุณค่ะ คิดสภาพตามดิฉันนะคะ เกือบยี่สิบค่ะ ไม่รู้ว่าใครมองบ้าง แต่ดิฉันนี่แอบมองแน่นอนค่ะ ขอสารภาพ พอพี่เค้าแตะเบรคได้ แล้วก็สำเร็จค่ะ พี่เค้าเบรคสำเร็จ พี่เค้าก็เดินกลับมาแบบเบา ๆ พร้อมกับอาการเหนื่อยหอบอย่างเห็นได้ชัด แล้วไปโพสท่าสวย ๆ หลังป้ายรถเมล์เหมือนดิฉันเลยค่ะ
เรื่องนี้ไม่มีสาระอะไรค่ะ ขอให้อ่านเอาฮา เหตุการณ์แบบนี้อาจจะเกิดขึ้นได้กับทุกคน เรื่องอายก็ธรรมดาค่ะ อย่าไปสนใจ มันเกิดขึ้นแล้วก็ต้องปล่อยมันไป ถูกมั้ยค่ะ ตอนนี้ดิฉันไปก่อนนะคะ บายค่ะ
ปล ถ้าดิฉันจะแท๊กห้องปัญหาสังคมจะมีใครว่าดิฉันมั้ยค่ะ เพราะดิฉันว่ารถเมล์จอดเสียที่ป้ายรถเมล์นี่มันเป็นปัญหาสังคมชัด ๆ นะคะ