สวัสดีค่ะ จขกท. ขอใช้คำว่า เรา แทนตัวเองนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นลูกสาวคนเดียวค่ะ วัยรุ่น แล้วเราเคยขอไปเรียนตปทกับพ่อแม่ พ่อแม่ก็โอเคจะพาเราไป ช่วงนั้นก็ป้า น้า อา ยาย เราก็ไม่เห็นด้วย กลัวว่าเราจบจะทำอะไรกิน เราก็เฉยๆน่ะ เพราะเราคิดไว้แล้วว่าเราจะทำอะไร เราคิดแล้วว่า ไปที่ตปท เราจะทำในสิ่งที่ประเทศไทยทำไม่ได้ เช่น เล่นสกี ตกปลา ปีนเขา ฝึกภาษา ทำตัวไม่ไร้สาระไปวันๆ แล้วก็บลาๆ คิดเพ้อหนักมากค่ะ ยิ่งพ่อบอกว่าจะพาไปเที่ยวนี่ยิ่งคิดแบบฉันจะเตรียมสิ่งนั้นสิ่งนี้ไป (เราเพ้อตามวัยรุ่นค่ะ55555) ค่ะ เราก็ซื้อกล้อง ซื้อเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ ซื้อแม้กระทั่งพวกอุปกรณ์การเรียนที่จะใช้ตอนเรียน555555 แล้วก็กำลังจะส่งของใช้ไปก่อนแล้ว พอถึงวันที่จะยื่นวีซ่า แม่บอกว่าไม่ให้ไปแล้ว................ คือ....?
แม่บอกว่า ที่ตปท ไม่ได้ดีอย่างที่คิดหรอกน่ะ แม่ก็อธิบายด้านเสียมา..... ที่เราฟังไม่มีด้านดีเลย ไหนจะกอดจูบกันแบบไม่เกรงใจชาวบ้าน แม่กลัวว่าเราจะเป็นแบบนั้น แต่ที่เราคิดดู เราก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น ก็ตั้งใจเรียนดีน่ะ เกรดก็ไม่ได้เลวร้าย เรื่องผู้ชายก็อาจจะมีกรี๊ดกร๊าดนักร้องที่ชอบ พระเอกการ์ตูน คนหล่อๆ บ้าง แต่ก็ไม่เคยคิดจริงจังแค่พูดเล่นๆ กับเพื่อน หรือว่าเพราะนิสัยเราเป็นคนไม่ชอบพูด ขี้เก๊กตีหน้านิ่ง หรอ? หลังจากนั้นเราก็เคยถามเรื่องเรียนต่อกับแม่ แม่ก็เดินหนีเราบ้าง ทำเป็นไม่ได้ยินบ้าง หยิบโทรศัพท์มาเล่นหน้าตาเฉยบ้าง.... เรารู้สึกแย่น่ะ ควรทำไงดีคะ
ป.ล.เราเคยขอแม่ไปเรียนที่ต่างประเทศโครงการแลกเปลี่ยนต่างๆนานา แม่ก็ไม่พูด เดินหนีเรา หรือไม่ก็บอกเหตุผลว่ามาเซ็นชื่อให้ไม่ได้ บลาๆ แล้วก็ไม่บอกเหตุผลกับเรา(เราถามเหตุผลน่ะ)
ป.ล.เราก็เข้าใจน่ะว่าเป็นห่วงและหวังดี แต่แบบนี้เรางง งงมาก
และ ป.ล.ที่สาม555555 ถ้าเราเข้าใจอะไรผิดก็อธิบายให้ฟังหน่อยด้วยนะคะ หรือใช้คำไม่ดียังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ5555555
ขอบคุณค่ะ ^^
ตกลงแม่คิดยังไงคะ?
เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นลูกสาวคนเดียวค่ะ วัยรุ่น แล้วเราเคยขอไปเรียนตปทกับพ่อแม่ พ่อแม่ก็โอเคจะพาเราไป ช่วงนั้นก็ป้า น้า อา ยาย เราก็ไม่เห็นด้วย กลัวว่าเราจบจะทำอะไรกิน เราก็เฉยๆน่ะ เพราะเราคิดไว้แล้วว่าเราจะทำอะไร เราคิดแล้วว่า ไปที่ตปท เราจะทำในสิ่งที่ประเทศไทยทำไม่ได้ เช่น เล่นสกี ตกปลา ปีนเขา ฝึกภาษา ทำตัวไม่ไร้สาระไปวันๆ แล้วก็บลาๆ คิดเพ้อหนักมากค่ะ ยิ่งพ่อบอกว่าจะพาไปเที่ยวนี่ยิ่งคิดแบบฉันจะเตรียมสิ่งนั้นสิ่งนี้ไป (เราเพ้อตามวัยรุ่นค่ะ55555) ค่ะ เราก็ซื้อกล้อง ซื้อเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ ซื้อแม้กระทั่งพวกอุปกรณ์การเรียนที่จะใช้ตอนเรียน555555 แล้วก็กำลังจะส่งของใช้ไปก่อนแล้ว พอถึงวันที่จะยื่นวีซ่า แม่บอกว่าไม่ให้ไปแล้ว................ คือ....?
แม่บอกว่า ที่ตปท ไม่ได้ดีอย่างที่คิดหรอกน่ะ แม่ก็อธิบายด้านเสียมา..... ที่เราฟังไม่มีด้านดีเลย ไหนจะกอดจูบกันแบบไม่เกรงใจชาวบ้าน แม่กลัวว่าเราจะเป็นแบบนั้น แต่ที่เราคิดดู เราก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น ก็ตั้งใจเรียนดีน่ะ เกรดก็ไม่ได้เลวร้าย เรื่องผู้ชายก็อาจจะมีกรี๊ดกร๊าดนักร้องที่ชอบ พระเอกการ์ตูน คนหล่อๆ บ้าง แต่ก็ไม่เคยคิดจริงจังแค่พูดเล่นๆ กับเพื่อน หรือว่าเพราะนิสัยเราเป็นคนไม่ชอบพูด ขี้เก๊กตีหน้านิ่ง หรอ? หลังจากนั้นเราก็เคยถามเรื่องเรียนต่อกับแม่ แม่ก็เดินหนีเราบ้าง ทำเป็นไม่ได้ยินบ้าง หยิบโทรศัพท์มาเล่นหน้าตาเฉยบ้าง.... เรารู้สึกแย่น่ะ ควรทำไงดีคะ
ป.ล.เราเคยขอแม่ไปเรียนที่ต่างประเทศโครงการแลกเปลี่ยนต่างๆนานา แม่ก็ไม่พูด เดินหนีเรา หรือไม่ก็บอกเหตุผลว่ามาเซ็นชื่อให้ไม่ได้ บลาๆ แล้วก็ไม่บอกเหตุผลกับเรา(เราถามเหตุผลน่ะ)
ป.ล.เราก็เข้าใจน่ะว่าเป็นห่วงและหวังดี แต่แบบนี้เรางง งงมาก
และ ป.ล.ที่สาม555555 ถ้าเราเข้าใจอะไรผิดก็อธิบายให้ฟังหน่อยด้วยนะคะ หรือใช้คำไม่ดียังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ5555555
ขอบคุณค่ะ ^^