สวัสดีครับ ผมชื่อเต้ย คือจริงๆแล้วผมมีความชอบมีความฝันหลายๆอย่าเกี่ยวกับการทำหนัง ผมกำลังจะอายุ17ปี ผมเริ่มมีความฝันเกี่ยวกับการทำหนังหรือแม้แต่คิดที่จะอยากแสดงหนัง อยากมีหนังเป็นของตัวเองมาตั้งแต่ตอนผมอยู๋ ม.1 ตอนนี้ผมจะขึ้นม.5แล้ว ถามว่าแล้วเวลาที่เหลือตั้งแต่ม.1-4 น้องทำไรมาบ้าง คือ..ผมทำครับผมเริ่มจากการศึกษาหาวิธีที่จะผลักตัวเองให้ไปจนถึงจุดนั้น ทั้งดูการทำหนังการตัดต่อ ดูทุกๆอย่างจนตอนนี้ผมได้หลายๆอย่าทั้งตัดต่อ โปรแกรม ทำภาพ3d ผมใช้เวลาต่างๆทำสิ่งเหล่านี้ จนผมเริ่มอยากจะรับจ้างออกแบบ Logo ตัดต่อวีดีโอ เริ่มมี เพจ The SmileClub ผมมีเพื่อนที่คอยช่วยติดต่อ คนบางครั้งก็มีพวก คนเเคสเกมมา จ้างให้ทำLogoบ้าง ช่วงตอนนั้นประสบความสำเร็จได้เงินมา เพื่อนผมซื้อกล้อง ผมก็ทำคลิปลง Youtube (เหมือนกำลังจะไปได้สวยแต่ก็พังผมต้องย้ายมาอยู๋ต่างจังหวัดเลยไม่มีเพื่อนทำต่อเพจนั้นก็ไม่ค่อยได้ทำคลิปลง) ทุกอย่างจบลง เหมือนได้มาเริ่มใหม่นับ1ใหม่ที่ ต่างจังหวัด ผมอยู่ กทมได้ 10ปี ซึ่งถ้าผมย้ายมาอยู่ต่างจังหวัดก็ คือผมไม่รู้จักใคร ไม่ค่อยสนิดเหมือนที่อยู่ กทม แต่มันมีสิ่งๆนึงที่ยังติดผมมา คือ.. "วิชา" วิชาที่ผมศึกษาหาความรู้จากแหล่งความรู้ Youtube Google ผมไม่ติดเกม แต่ผมติดการหาข้อมูลที่จะทำให้ผมประสบความสำเร็จในด้านการแสดง..คือแบบอยากจะมีสักวันที่ มีคนเข้ามาหาแล้วบอกว่าน้อง มาดูงานที่กองถ่ายพี่สิ
แต่มันมีอยู่สิ่งนึงที่ผมอยู ต่างจังหวัดแล้วมันทำให้ผม ได้ทำหนังสั้น คือ ที่ รร ผม มีชมรม ภาพยนตร์สั้น ผมได้จับกล้อง DSlRครั้งแรก (ที่รรเก่าไม่มีชมรมนี้ แล้วปกติ ผมจะดูการใช้งานกล้องในYoutubeจนพอจะรู้เรื่องผมก็พยายามเก็บเงินเพื่อนที่จะซื้อกล้องแต่ก็ยังไม่สำเร็จ) ตอนนั้นใช้กล้องของ รร คือ Canon EOS 700D ไม่รู้เพราะอะไรครูที่ รรให้ผมเป็นช่างภาพของ รร อาจจะเป็นเพราะผมย้ายมาจาก กรุงเทพ เลยให้ผมเป็นคิดว่าผมรู้เรื่องด้านนี้มากมั้ง.55 แต่มันก็ดีสำหรับผม เพราะมันก็เป็นความฝันก้าวแรก ผมก็ได้ทำหนังสั้นแต่บางครั้งก็ติดที่ตรงอุปกร //จริงๆแล้วผมไม่ค่อยมีเวลา พ่อกับแม่อยากให้ผมช่วยงานท่านมากกว่าสิ่งที่ผมทำ ครอบครัวผมก็ไม้ได้จนมาก แต่หนี้สินเยอะ ผมพยายามจะอธิบายอยากจะเก็บตังซื้อกล้องเพื่อที่จะ รับงานถ่ายภาพ แต่ท่านยังไม่เข้าใจ ท่านภูมิใจที่เห็นผมมีความฝัน แต่ท่านก็ไม่ได้บอกอะไร เพราะปัญหาหนี้สินเยอะ พ่อกับแม่ทำงานเย็บกระเป๋า ได้เงินมา5หมื่น ต้องเอาเงินไปจ่ายค่าผ้าที่สั่งมาทำงาน ราวๆ 4หมืน ยังมีหลายอย่างที่ท่านต้องจัดการ ผมยอมรับว่าผมช่วยงานท่านได้ไม่เต็มที่ เพราะผมก็รักงานของผมและมีความฝัน/ ผมเคยอยากจะเป็น Youtuber ที่ประสบความสำเร็จแต่ก็ไม่มีเวลา ผมอยากมีกล้องไว้ถ่ายรับงาน ต่างๆ ผมตั้งเพจ ชื่อ ช่างภาพ แล้วถ่ายภาพแต่งภาพภายใน รร แล้วมีพี่ๆนิสิต นักศึกษาหลายคนทักมาให้ผมไปถ่ายภาพให้ ใจผมภูมิใจมากที่เหมือนมีงานแต่ผมไม่มีอุปกร กล้องก็ของ รร ผมจึงต้องปฏิเสธไปทุกครั้ง ผมเริ่มเก็บตังแต่ไม่ถึงสักที่ราคากล้อง นับวันๆ ก็สูงขึ้นตามสเปค ผมเป็นพี่ชายคนโต บางครั้งครอบครัวมีปัญหา ผมก็ต้องรับรู้ทุกอย่าง ผมท้อมาก แต่ผมคิดว่าผมจะทำฝันให้ได้สักวันผมจะไม่ทิ้งฝันนี้ไป สักวันผมจะต้องนำเงินที่ผมหามาด้วยตัวผมเองมาให้พ่อแม่ใช้ ผมไม่สามารถไปทำงานที่อื่นได้ เพราะพ่อแม่อยากจะให้ผมดูน้อง ช่วยงานที่บ้านคือ(พ่อแม่ทำงานที่บ้าน) พ่อกับแม่ยังมองเราเป็นเด็กอยู่ตลอกเวลา แม่บอกถ้าผมอายุ 19 จะปล่อยผมจะให้ออกจากบ้านได้ (ใช่ครับผมต้องออกอยู่แล้วเพราะผมต้องไปเรียนมหาลัย) ใจผมมัน อดรอไม่ไหว ใจผมคิดว่าผมต้องทำงานในสิ่งที่ผมรัก ทุกอย่างที่เรารักมักประสบความสำเร็จไปแล้ว 50 % เราทำมันดีแน่นอนถ้าเรารักงานของเรา สุดท้ายอยากฝากคลิปนี้ ตอนผมไปทัศนศึกษา ผมก็ยืมกล้องของครูไปถ่าย
ผมไม่รู้ว่าผมตั้งกระทู้ถูกประเด็นไหม ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขอโทษขออถัยด้วยนะครับ...
อีเมล tey7418@gmail.com
https://www.facebook.com/photochana2000/ อันนี้เพจผมนะครับ
-ขอบคุณมากครับที่อ่านจบ
อยากเป็น นักแสดง
แต่มันมีอยู่สิ่งนึงที่ผมอยู ต่างจังหวัดแล้วมันทำให้ผม ได้ทำหนังสั้น คือ ที่ รร ผม มีชมรม ภาพยนตร์สั้น ผมได้จับกล้อง DSlRครั้งแรก (ที่รรเก่าไม่มีชมรมนี้ แล้วปกติ ผมจะดูการใช้งานกล้องในYoutubeจนพอจะรู้เรื่องผมก็พยายามเก็บเงินเพื่อนที่จะซื้อกล้องแต่ก็ยังไม่สำเร็จ) ตอนนั้นใช้กล้องของ รร คือ Canon EOS 700D ไม่รู้เพราะอะไรครูที่ รรให้ผมเป็นช่างภาพของ รร อาจจะเป็นเพราะผมย้ายมาจาก กรุงเทพ เลยให้ผมเป็นคิดว่าผมรู้เรื่องด้านนี้มากมั้ง.55 แต่มันก็ดีสำหรับผม เพราะมันก็เป็นความฝันก้าวแรก ผมก็ได้ทำหนังสั้นแต่บางครั้งก็ติดที่ตรงอุปกร //จริงๆแล้วผมไม่ค่อยมีเวลา พ่อกับแม่อยากให้ผมช่วยงานท่านมากกว่าสิ่งที่ผมทำ ครอบครัวผมก็ไม้ได้จนมาก แต่หนี้สินเยอะ ผมพยายามจะอธิบายอยากจะเก็บตังซื้อกล้องเพื่อที่จะ รับงานถ่ายภาพ แต่ท่านยังไม่เข้าใจ ท่านภูมิใจที่เห็นผมมีความฝัน แต่ท่านก็ไม่ได้บอกอะไร เพราะปัญหาหนี้สินเยอะ พ่อกับแม่ทำงานเย็บกระเป๋า ได้เงินมา5หมื่น ต้องเอาเงินไปจ่ายค่าผ้าที่สั่งมาทำงาน ราวๆ 4หมืน ยังมีหลายอย่างที่ท่านต้องจัดการ ผมยอมรับว่าผมช่วยงานท่านได้ไม่เต็มที่ เพราะผมก็รักงานของผมและมีความฝัน/ ผมเคยอยากจะเป็น Youtuber ที่ประสบความสำเร็จแต่ก็ไม่มีเวลา ผมอยากมีกล้องไว้ถ่ายรับงาน ต่างๆ ผมตั้งเพจ ชื่อ ช่างภาพ แล้วถ่ายภาพแต่งภาพภายใน รร แล้วมีพี่ๆนิสิต นักศึกษาหลายคนทักมาให้ผมไปถ่ายภาพให้ ใจผมภูมิใจมากที่เหมือนมีงานแต่ผมไม่มีอุปกร กล้องก็ของ รร ผมจึงต้องปฏิเสธไปทุกครั้ง ผมเริ่มเก็บตังแต่ไม่ถึงสักที่ราคากล้อง นับวันๆ ก็สูงขึ้นตามสเปค ผมเป็นพี่ชายคนโต บางครั้งครอบครัวมีปัญหา ผมก็ต้องรับรู้ทุกอย่าง ผมท้อมาก แต่ผมคิดว่าผมจะทำฝันให้ได้สักวันผมจะไม่ทิ้งฝันนี้ไป สักวันผมจะต้องนำเงินที่ผมหามาด้วยตัวผมเองมาให้พ่อแม่ใช้ ผมไม่สามารถไปทำงานที่อื่นได้ เพราะพ่อแม่อยากจะให้ผมดูน้อง ช่วยงานที่บ้านคือ(พ่อแม่ทำงานที่บ้าน) พ่อกับแม่ยังมองเราเป็นเด็กอยู่ตลอกเวลา แม่บอกถ้าผมอายุ 19 จะปล่อยผมจะให้ออกจากบ้านได้ (ใช่ครับผมต้องออกอยู่แล้วเพราะผมต้องไปเรียนมหาลัย) ใจผมมัน อดรอไม่ไหว ใจผมคิดว่าผมต้องทำงานในสิ่งที่ผมรัก ทุกอย่างที่เรารักมักประสบความสำเร็จไปแล้ว 50 % เราทำมันดีแน่นอนถ้าเรารักงานของเรา สุดท้ายอยากฝากคลิปนี้ ตอนผมไปทัศนศึกษา ผมก็ยืมกล้องของครูไปถ่าย
ผมไม่รู้ว่าผมตั้งกระทู้ถูกประเด็นไหม ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขอโทษขออถัยด้วยนะครับ...
อีเมล tey7418@gmail.com
https://www.facebook.com/photochana2000/ อันนี้เพจผมนะครับ
-ขอบคุณมากครับที่อ่านจบ