อนาคตก็ของเรา ชีวิตก็ของเรา ทำไมเราเลือกไม่ได้???

เราอยู่ม.ปลาย เรียนได้เกรด 3.5+ สายวิทย์-คณิต บ้านเราไม่ได้ร่ำรวยมาก มีพอกินพอใช้ เป็นพี่คนโต มีน้องอีก2คน อยู่กับพ่อแม่ พ่อแม่ไม่เคยบังคับ อยากเป็นอะไร อยากเรียนอะไร อยากทำอะไร ขอแค่ให้มีงานดีๆทำ เราก็โอเค แต่เราไม่รู้ว่าตัวเองยากเป็นอะไร เราทำอาชีพ หรือเป็นอะไรก็ได้ เพราะเราคิดว่าเราเป็นในสิ่งที่เรารักไม่ได้ เราก็แค่รักในสิ่งที่เราเป็นก็พอแล้ว ช่วงใกล้จบย้ายมาอยู่บ้านยาย เพราะเรียนดึกอ่านนส. ติวนส.(บ้านยายอยู่ใกล้โรงเรียน) เลยได้ใกล้ยาย แต่ห่างไกลพ่อแม่ เราก็ปกติเพราะยาย เราก็ไม่ได้บังคับเรา แต่ยาย (ไม่ใช่ยายแท้ๆ เป็นน้องของตา) อยากให้เป็นนู่น เป็นนี่ เราก็โอเค ได้ๆ ถ้าสอบติดก็เป็น เขาอยากให้เราติดพยายาล จบม.6แล้วมีเป้าหมายเลย เพราะลูกเขาทำไม่ได้ ลูกเขาติดมหาลัย เรียนแล้ว ไม่จบสักที  เขาเลยมาสั่งเรา แรกๆก็บอกให้เราเป็นนู่น เป็นนี่ เราก็เฉยๆ หลังๆพาเราไปหา พี่ที่เรียนหมอ เราก็ดีเลย จะได้ ได้ความรู้ เขาพูดกับเราแทบทุกวัน เราเบื่อ เราเหนื่อย บอกว่าต้องตั้งใจนะ ติดให้ได้ บ้านก็ไม่ได้รวย น้องก็มี พ่อแม่ต้องส่งเสียอีก จะมาเลือกไม่ได้ ต้องทำแบบนี้ ต้องเป็นแบบนี้ ไม่งั้นก็ไม่มีเงินส่งเรียนหรอก ถ้าเราเลือกเรียนมหาลัย น้องจะลำบาก น้องจะไม่ได้เรียน เราแบบ โอ้โห่ เริ่มต่อต้านเขาอ่ะ แรกๆก็ทำตาม ตอนนี้เราไม่อยากพูดด้วย ไม่อยากเห็น ไม่อยากมองหน้า พูดแต่เดิมๆ เรียนเป็นไง ได้มั้ย ต้องทำให้ได้นะ ไม่ได้รีบเลย เข้าใจนะ ว่าหวังดี แต่แบบ เราไม่ใช่ลูกเขาอ่ะ ทำไมต้องมาพูดแบบนี้ ลูกเขาไม่เคยทำงาน ส่งตัวเองเรียนเลย ขอแต่เงินเขาใช้ เดือนละเป็นหมื่นๆ ยังไม่จบสักที อายุก็23+แล้วมั้ง ยังไม่มีงานทำเลย เรียนไปเรื่อยๆ ไม่ยอมทำงาน เลยมาบังคับเรา เเต่ในใจลึกๆเราก็อยากเรียนมหาลัยนะ เราก็คงไม่ได้ปล่อยให้พ่อแม่ส่งแต่เงินมาให้หรอก เราก็คงหางานทำ ส่งตัวเองด้วย แบ่งเบาพ่อแม่ ตอนนี้ม.ปลายเราก็มีรายได้จากขายของออนไลน์ แล้วเหมือนกัน อย่าคิดว่าเราจะเป็นเหมือนลูกเขาดิ น่าเบื่อ เราเริ่มรำคาญแล้วด้วย พ่อแม่เราก็โทรมาหา แล้วบอกเฉยๆไว้นะ ไม่เปนไรหรอก ยายพูดไร ก็ไม่เป็นไร เรานี่ร้องไห้เลย คิดถึงพ่อแม่ พ่อแม่ไม่เคยสั่งเรา บังคับเราขนาดนี้เลย อยากกลับบ้านแล้ว อยากอยู่บ้านพ่อแม่แล้ว ไม่อยากอยู่บ้านยายแล้ว เพราะต้องมาเจอยายคนนี้ทุกวัน อีก2เดือนเราก็จะกลับละ เราคงทนต่อไป เราคิดว่าเราก็ส่งตัวเองได้นะ ตั้งใจทำงาน ตั้งใจเรียน สอบชิงทุนก็น่าจะได้ คนอื่นเขาก็ทำงานส่งตัวเองเยอะแยะ เขาก็เรียนจบนะ
ใครโดนแบบนี้บ้าง หรือหนักกว่าเรามีมั้ย มีใครที่ขัดคำสั่งแล้วเลือกทางของตัวเองบ้าง? หรือไม่ควรคิดแบบนี้ เราต้องเจอโลกภายนอกอีกมากมาย เราคิดจะส่งตัวเองเรียนมันไม่ได้ง่าย เราต้องทำตามยายบอกจริงๆหรอ?