คนๆหนึ่งที่เข้ามาในชีวิตแล้ว "รู้สึกดี" กับคนที่คบมาเกือบจะ10ปี เวลาโทรคุยกันด้วยความเงียบ
เราคบแฟนได้เกือบจะ10ปี ไม่มีแพลนว่าจะแต่งงานกัน เขาเป็นครูอยู่ต่างจังหวัดค่ะ เรียนจบปุ๊ป ก็สอบบรรจุได้ระยะห่างความคิดถึง เกือบ1000 กิโลเมตร ในระยะเวลา1ปี เขากลับบ้านมาไม่เกิน4ครั้งค่ะ บ้านเราใกล้กันค่ะ ครอบครัวเขาดีกับเรามากๆ ทั้ง พ่อ แม่ พี่สาว เวลาคุยกันเราจะใช้ไลน์คุยกัน วีดีโอคอลบ้าง โทรหาบ้าง ระยะทางมันทำให้เราและเขาเปลี่ยนไป เราไม่ค่อยงอแงกับเขาเหมือนเมื่อก่อน เขาไม่ค่อยโทรมาหาเราเหมือนทุกครั้ง จำนวนการโทรหากันลกลงในทุกๆวัน เรายอมรับถ้าเรามีธุระจริงๆจึงจะโทรหา บางทีเขาบอกจะโทรมาแต่เขากลับลืม มันจึงเกิดช่องว่างของใจเรา ให้คนอื่นเข้ามา ยอมรับว่า "ผิด" ที่เปิดใจ แต่บอกก่อนเลยว่าจะคบใครค่อนข้างจะศึกษาให้แน่ใจก่อนแล้วค่อยคบ
ช่วงแรกๆมีคนๆหนึ่งเขาเข้ามาแบบเราไม่ได้ตั้งตัว เขาเป็นคนกรุงเทพ มาทำธุรกิจครอบครัวที่หนึ่งในภาคเหนือเขาดู งั้นๆ จากเท่าที่เจอครั้งแรก พอถัด มาเขาก็มาซื้อของ(ที่จขกท.บ้านมีธุรกิจส่วนตัวค่ะ) ในแต่ละวันก็เพิ่มจำนวนที่มาซื้อของถี่ขึ้นโดยไม่มีวี่แวว ว่ามาจีบรึอะไรยังไง แรกๆมาถามว่าไม่อิจฉาพี่ชายหรอที่มีลูก เราตอบว่าไม่มีๆๆค่ะ เขาตอบแล้วยิ้ม ประมาณว่า อ่อเข้าใจ พออีกไม่กี่วันเขาก็ มาถามว่ามีเบอร์สำรองนอกจากเบอร์พี่ชายมั้ยครับคือว่า พี่เขาไม่รับโทรศัพท์ เราลังเลมากจะเอาเบอร์ใครให้ดีว้าา เอาเบอร์แม่ดีมั้ย แล้วเขาจะคุยกันรู้เรื่องป่าวเนี้ย ก็เลยตัดสินใจเอาเบอร์ตัวเองให้ แต่เขาก็ยังไม่โทรมานะ นานอยู่พอสมควรเขาก็โทรมา
เราคุยกันเยอะขึ้นในทุกๆวันจนสะสมเป็นความรู้สึกที่ดี ในขณะที่แฟนเราอยู่ต่างจังหวัด แทบจะไม่โทรมา ไม่ได้เปรียบเทียบนะคะ แค่รู้สึก เราคุยกันจนรู้ว่าเขาอายุห่างจากเราตั้ง 11 ปีแนะ แต่หน้าเขายังเด็กกว่าเราอีก 555 ในใจคือแบบทำอะไรมาว้าาา หน้าเด็กจัง โมมาทั้งหน้ารึป่าว พี่เขาสอนเราในเรื่องการทำบัญชี การดูแลร้าน ทุกอย่างที่เราไมรู้ ทุกอย่างย่อมไม่มีความลับค่ะ เพราะเราค่อนข้างตรงไปตรงมา เราบอกแฟนเราว่าเราคุยคนอื่นที่ไม่ใช่เขา เขารับไม่ได้ เขาบอกเราต้องเลือกใครสักคน ถ้าเลือกพี่คนนั้น ก็ อย่ามาคุยกับเขา เราก็เห็นแก่ตัวนะ บอกว่า แค่คุยเฉยๆ จนต้องมาทะเลาะกันแบบนี้อะค่ะ
คือย้อนเวลาได้จะไม่บอกใคร แต่ในใจต้องรู้สึกผิด
ตอนนี้สับสน มาก ถึงมากที่สุด
รัก ต้อง เลือก
เราคบแฟนได้เกือบจะ10ปี ไม่มีแพลนว่าจะแต่งงานกัน เขาเป็นครูอยู่ต่างจังหวัดค่ะ เรียนจบปุ๊ป ก็สอบบรรจุได้ระยะห่างความคิดถึง เกือบ1000 กิโลเมตร ในระยะเวลา1ปี เขากลับบ้านมาไม่เกิน4ครั้งค่ะ บ้านเราใกล้กันค่ะ ครอบครัวเขาดีกับเรามากๆ ทั้ง พ่อ แม่ พี่สาว เวลาคุยกันเราจะใช้ไลน์คุยกัน วีดีโอคอลบ้าง โทรหาบ้าง ระยะทางมันทำให้เราและเขาเปลี่ยนไป เราไม่ค่อยงอแงกับเขาเหมือนเมื่อก่อน เขาไม่ค่อยโทรมาหาเราเหมือนทุกครั้ง จำนวนการโทรหากันลกลงในทุกๆวัน เรายอมรับถ้าเรามีธุระจริงๆจึงจะโทรหา บางทีเขาบอกจะโทรมาแต่เขากลับลืม มันจึงเกิดช่องว่างของใจเรา ให้คนอื่นเข้ามา ยอมรับว่า "ผิด" ที่เปิดใจ แต่บอกก่อนเลยว่าจะคบใครค่อนข้างจะศึกษาให้แน่ใจก่อนแล้วค่อยคบ
ช่วงแรกๆมีคนๆหนึ่งเขาเข้ามาแบบเราไม่ได้ตั้งตัว เขาเป็นคนกรุงเทพ มาทำธุรกิจครอบครัวที่หนึ่งในภาคเหนือเขาดู งั้นๆ จากเท่าที่เจอครั้งแรก พอถัด มาเขาก็มาซื้อของ(ที่จขกท.บ้านมีธุรกิจส่วนตัวค่ะ) ในแต่ละวันก็เพิ่มจำนวนที่มาซื้อของถี่ขึ้นโดยไม่มีวี่แวว ว่ามาจีบรึอะไรยังไง แรกๆมาถามว่าไม่อิจฉาพี่ชายหรอที่มีลูก เราตอบว่าไม่มีๆๆค่ะ เขาตอบแล้วยิ้ม ประมาณว่า อ่อเข้าใจ พออีกไม่กี่วันเขาก็ มาถามว่ามีเบอร์สำรองนอกจากเบอร์พี่ชายมั้ยครับคือว่า พี่เขาไม่รับโทรศัพท์ เราลังเลมากจะเอาเบอร์ใครให้ดีว้าา เอาเบอร์แม่ดีมั้ย แล้วเขาจะคุยกันรู้เรื่องป่าวเนี้ย ก็เลยตัดสินใจเอาเบอร์ตัวเองให้ แต่เขาก็ยังไม่โทรมานะ นานอยู่พอสมควรเขาก็โทรมา
เราคุยกันเยอะขึ้นในทุกๆวันจนสะสมเป็นความรู้สึกที่ดี ในขณะที่แฟนเราอยู่ต่างจังหวัด แทบจะไม่โทรมา ไม่ได้เปรียบเทียบนะคะ แค่รู้สึก เราคุยกันจนรู้ว่าเขาอายุห่างจากเราตั้ง 11 ปีแนะ แต่หน้าเขายังเด็กกว่าเราอีก 555 ในใจคือแบบทำอะไรมาว้าาา หน้าเด็กจัง โมมาทั้งหน้ารึป่าว พี่เขาสอนเราในเรื่องการทำบัญชี การดูแลร้าน ทุกอย่างที่เราไมรู้ ทุกอย่างย่อมไม่มีความลับค่ะ เพราะเราค่อนข้างตรงไปตรงมา เราบอกแฟนเราว่าเราคุยคนอื่นที่ไม่ใช่เขา เขารับไม่ได้ เขาบอกเราต้องเลือกใครสักคน ถ้าเลือกพี่คนนั้น ก็ อย่ามาคุยกับเขา เราก็เห็นแก่ตัวนะ บอกว่า แค่คุยเฉยๆ จนต้องมาทะเลาะกันแบบนี้อะค่ะ
คือย้อนเวลาได้จะไม่บอกใคร แต่ในใจต้องรู้สึกผิด
ตอนนี้สับสน มาก ถึงมากที่สุด