ทำไมเขาต้องเกลียดหนู

เข้าเรื่องเลยนะ เราอยู่กับย่าตั้งแต่เด็กๆ พ่อแม่แยกทางกัน เวลาเทศกาลทุกคนจะพากันกับมาบ้านแต่ มันแย่ก็ตรง จะมีป้าคนโตเขาไม่ชอบขี้หน้าเรา ว่าเราสารพัด หาคำมาว่าให้ได้ เราทำงานบ้าน ตื่นเช้า ห้องก็ไม่รก แต่เขาก็หาเรื่องมาว่าให้เราให้ได้ เป็นอย่างงี้ตั้งแต่เราเด็กๆ จนตอนนี้เราอายุ 19 แล้ว เวลาเราซื้อเสื้อผ้า ก็ว่าเราจะซื้อมาทำไมเยอะแยะซื้อผ้าเต็มตู้ เปลืองเงินคือเราไม่ได้ใช้เงินแก แต่นี้เงินแม่เรา แกก็ยังว่าเรา ทั้งที่จิง เสื้อผ้าเรามีน้อยมากนานๆซื้อครั้ง และมีอีกคนคือ อา คนสุดท้อง เขาก็ไม่ชอบเรา เขาพากันคิดว่าเราจะเอาเงินแม่เขาไปหมด ว่าย่ารักเราเกินคนอื่น รักมากไป ทั้งที่ย่าก็รักทุกคน เราไม่เคยได้อะไรจากย่าเลย นอกจาก รถจักรยานยนต์ มือสอง ย่าซื้อให้เพราะเห็นว่าเราไม่มีรถไป รร. แต่คนอื่นเขาได้เยอะมากไม่เห็นว่าอะไรเขาเลย เราไม่ได้อิจฉานะ เราแค่น้อยใจทำไมต้องว่าเรา และมีอีกคนคือแม่เลี้ยง คอยใส่ร้ายเราสาระพัดว่าเราไม่ทำงานบ้าน ว่าเราจบม.6 ก็ไปทำงานซะ เอิ่ม คือกูขอเงิน-หรอ อีช้างน้ำ. (ขอโทดนะคะที่ไม่สุภาพ)
เรื่องจริงยิ่งกว่านิยาย คะ
-ทำไมทั้งน้า ป้า ป้า และแม่เลี้ยง ถึงเกลียดเราขนาดนั้นเราทำไรให้ ทำไมต้องด่าว่าร้ายหนูแรงๆตลอดหนูก็มีหัวใจ ไม่ให้หนุเป็นหลานเลยใช่ไหม ไม่เคยรักหนูบ้างเลย ทำเหมือนไม่ใช่ครอบครัว หาแต่เรื่อง ปีใหม่เมื่อกี้ก็ว่า หนูไม่ใช่ ลูกจะดูแลทำไม หนูไม่ต้องการให้ใครดูแลหรอก มีย่ากับแม่ก็พอแล้ว  
-แค่อยากระบาย มันรู้สึกมาตั้งแต่เด็กๆจน อายุ19 คิดทีไรก็ร้องให้ เวลาเทศกาลคนเต็มบ้านเคยมีใครเรียกหนูกินข้าวไหม เคยมีใครถามหนูไหมกินไรยัง