ก่อนอื่น ต้องขอออกตัวก่อน ว่าไม่ได้ เป็นแฟนคลับ แฟนละคร ช่องใดช่องหนึ่งเป็นพิเศษ
แต่ด้วยความที่ชื่นชอบคุณอั้ม พัชราภา และอีกหนึ่งเหตุผลในการติดตามดูเพลิงพระนางนี้ เพราะเป็นละครที่เคยสร้างมาก่อนแล้ว แต่ในเวอร์ชั่นที่แล้ว ไม่ได้ดู เนื่องจากยังเด็กมากไม่ได้สนใจดูละครนัก นอกจากการ์ตูน แต่พอโตขึ้นมา ก็เลือกดูละครที่ชอบ
การดูละครเพลิงพระนางในครั้งนี้ ได้อรรถรสมาก ยากที่ละครเรื่องใดจะเปรียบ เพราะว่า...
บทละคร
บทละครเขียนได้กลมกลืนต่อเนื่อง สมเหตุสมผลมีที่มาที่ไป ไม่ย้อนแย้งต่อการกระทำของตัวละคร (อาจจะมีบ้าง แต่ผมคงไม่ได้สังเกตเห็น เนื่องจากมีส่วนอื่นๆ ดีมากกว่า) สามารถเกลี่ยบทให้ตัวแสดงทุกๆ ตัว มีบทบาท ความสำคัญ และเชื่อมโยงกับแก่นของเรื่องได้เป็นอย่างดี สามารถเขียนบทเขี่ยให้เกิดประเด็นขึ้น แล้วขยี้ซ้ำจนทำให้ความผู้ชมมีส่วนร่วมในบทละครนั้นๆ ได้ เช่น การปะทะคารมกันระหว่าง เจ้าทิพย์ กับเจ้านางตองนวล หรือ เจ้าทิพย์ กับ เสกขระ เป็นต้น หรือแม้ถึงเป็นแค่ข้าไทในเรื่อง แต่บทก็ไม่ได้ด้อยกว่าบรรดาเจ้าๆ ทั้งหลายเลย จริงๆ
แม้เป็นแค่เอ็กตร้าข้าไท แต่อินเนอร์มาเต็ม สุดยอด!
ฉาก
ฉากทุกฉากมีความปราณีต แสดงให้เห็นถึงศิลปะ วัฒนธรรม ของเมืองทิพย์ เช่น ฉากว่าการในท้องพระโรงของเจ้าเมืองคุ้ม ถือได้ว่า สวยสดงดงามมากๆ ถึงแม้ฉากเปิดตัวละคร ยังไม่เห้ยยย..!! แต่ก็อื้มมม.. ได้เช่นกัน ฉากลอยโคม ในการฉลองสมโภชน์ พระยศของพระนางหน่อเจ้าหลวง เป็นพระมหาเทวีเจ้า ก็อลังการเช่นกัน ฉากที่เจ้าทิพย์โดนเนรเทศ ลอยแพไปตามแม่น้ำ ถือว่าเป็นช่างที่น่าจดจำฉากนึง แต่ถึงแม้บางฉากจะลอยๆ หลอกตาบ้าง แต่โดยรวมถือว่าองค์ประกอบต่างๆ นั้น สอบผ่านจนเกือบเต็ม
มีความสวยงาม แสดงศิลปวัฒนธรรม
ถึงแม้จะรู้ว่าเป็นกราฟฟิค แต่ภาพก็ละมุนละไม
ดนตรี เสียงประกอบ
ดนตรีประกอบฉาก เสียงประกอบฉาก มีความเหมาะสมกับเหตุการณ์ในแต่ตอน แต่ละฉาก ทำให้เร้าใจ สนุก ตื่นเต้นไปตามฉากตอนนั้นๆ ได้เป็นอย่างดี (มีบางตอนที่เสียงประกอบ ดนตรีประกอบ เยิ่นเย้อ เกินความจำเป็น แต่โดยรวมก็ยอมรับได้) ชอบตรงที่ มีเหตุการณ์ แล้วมาเสียงประกอบ เช่น ตอนเจ้าทิพย์กวาดสายตาเฉียบขาดมอง ก็จะมีเสียงตามสายตานั้น อันนี้ ถือว่าเจ๋ง..จริง
นักแสดง และทีมนักแสดง
ครึ่งทางของการเดินเรื่องมานี้ นักแสดงทุกๆ ท่านสามารถทำหน้าที่ของตัวเองตามบทบาทที่ได้รับเป็นอย่างดี นักแสดงเกือบจะทุกๆ คน สามารถทำให้คนดูเชื่อว่า เขาเหล่านั้น คือตัวละครในเพลิงพระนาง
และ
อั้ม พัชราภา
ปฏิเสธไม่ได้ว่า อั้ม พัชราภา เป็นไฮไลท์สำคัญของละครเรื่องเพลิงพระนาง เนื่องด้วยก็อย่างที่เห็น ๆ อยู่ในปัจจุบัน อั้มเป็นซุปเปอร์สตาร์ฝ่ายหญิง ที่ครองความโดดเด่นมายาวนาน... ฝีมือการแสดงเป็นที่ยอมรับในวงกว้าง เธอรับบทบาทมาหลายบทบาท และสามารถเข้าถึงตัวละครนั้นๆ ได้อย่างดี การรับบทเจ้านางอนัญทิพย์ จึงถือเป็นเรื่องที่ได้รับการคาดหวังอย่างมากมาย เนื่องจากเวอร์ชั่นที่แล้ว (เขาบอกว่า) คุณไชมพร ทำมาตราฐานเจ้านางอนัญทิพย์ไว้สูง... แต่แล้ว อั้ม พัชราภา ก็ไม่ได้ทำให้คนที่คาดหวังกับการแสดงของเธอในบทเจ้านางอนัญทิพย์ผิดหวังเลยแม้แต่น้อย ซึ่งสำหรับบางคน เกินความคาดหวังเสียด้วยซ้ำไป สีหน้า แววตา อารมณ์ ในแต่ละฉากนั้น คือ เจ้านางอนัญทิพย์จริงๆ ฉากพีคๆ หลายฉาก อั้ม พัชรภา ทำได้เป็นอย่างดี เริ่มแรก
- ฉากที่เอาหัวโขกกับ สถูป ของพระราชบิดา เธอทำออกมาได้อย่างน่าสงสาร จริงๆ จนคนดูอย่างเราๆ อยากเอามือไปรองแทน ด้วยความสงสาร
- ฉากที่โดนลอยแพ เป็นฉากสำคัญในเรื่อง เนื่องจากเป็นการปูพื้นฐานความคับแค้นใจของเจ้านางอนัญทิพย์ อั้ม พัชราภา ก็แสดงออกอย่างเศร้าสร้อย น่าเวทนาสงสาร การแสดง ความรักความจริงใจระหว่างเจ้านางอนัญทิพย์ กับบัวไหล นั้น เป็นความรักที่ซื่อสัตย์มิได้แลกเปลี่ยนด้วยแก้วแหวนเงินทองใดๆ
เวิ้งว้าง ว่างเปล่า ภาพมุมสูงเพิ่มความเสียว อั้ม พัชราภา เล่นจริง
- ฉากปะทะคารมกับ เจ้านางเสขระเทวี หรือ เจ้านางตองนวล รวมทั้ง ป้าสำเภางาม สีหน้า แววตา แสดงออกถึงความอัดอั้น คับแค้นในใจ ได้ทุก ๆ ฉากที่เข้าฉากกันกับคุณยุ้ย คุณกระติ๊บ และ คุณชไมพร
แค่มองด้วยสายตา ก็ฟาดฟันไปถึงหัวใจแล้ว
- ฉากที่ไปออดอ้อนกับเจ้าเมืองคุ้ม แล้ว เจ้านางสำเภางาม ไปเจอว่า อยู่บนบันลังก์ตั่งทอง กับเจ้าเมืองคุ้ม เธอแสดงออกมาได้อย่างว่า เธอเป็นผู้ชนะอย่างแท้จริง
สีหน้า แววตาเยี่ยงนี้ ทำให้ป้าสำเภางามเจ็บแสบหัวใจที่สุด
- ฉากที่เสียลูกชายคนโตไป ฉากนี้ ถือเป็นฉากที่สุดยอด มากๆ ทางการแสดงของ อั้ม เพราะการจะถ่ายทอดให้คนดูรู้ว่า การเสียลูกไปนั้น เป็นความเจ็บปวดอย่างทรมานแสนสาหัสจากภายใน ของหัวอกคนเป็นแม่ นั้น มันยากยิ่งที่จะอธิบายเป็นคำพูดได้ แต่อั้มก็ทำให้คนดูทรมานใจไปด้วยจริงๆ ทั้งๆ ที่อั้ม พัชราภายังไม่เคยมีลูก...
ซีนนี้ ต้องกราบจริงๆ ยอมเลย...
- ฉากท้าทายให้ทหารองครักษ์ แทงตัวเอง ถือว่าเป็นฉากที่ต้องคารวะ ให้การแสดงของอั้มอีกฉากนึง เป็นฉากที่ถ่ายทอดความคม ทางการแสดง เพราะฉากนี้ อั้ม พัชราภา มีแววตา ที่ต่างไปจากเดิม แววตาน่าเกรงขาม มีความเด็ดเดี่ยว มีอำนาจ นางพญา
เห็นหน้าเยี่ยงนี้ ยังกล้าขวาง สมควรโดนตบ..
การแสดงของอั้ม พัชราภา สีหน้า และโดยเฉพาะ แววตา มีความพัฒนาตามช่วงวัย ของตัวละครจริงๆ
แค่นี้เป็นแค่ครึ่งทางของละครเรื่องนี้ ทีมงานผู้สร้างสรรค์ละครเรื่องนี้ คงเหน็ดเหนื่อยกันมากมาย
แต่ ฝีมือทางการแสดงของอั้ม พัชรภา เธอมาเต็มแล้วจริงๆ เรื่องรางวัลทางการแสดงจากเรื่องนี้ คงไม่สำคัญนัก เพราะ คนที่ชมละครเรื่องนี้ได้ให้กำลังใจไปอย่างท่วมท้นแล้ว
“ศักยภาพทางแสดงของอั้ม พัชราภานั้น มันมีคุณค่ามากกว่ารางวัลที่จะมอบให้”
ผมคิดอย่างนี้ จริงๆ
ปล. ขอบคุณเจ้าของภาพทุกๆ ภาพ
เพลิงพระนาง วันที่เดินมาถึงครึ่งทาง...
แต่ด้วยความที่ชื่นชอบคุณอั้ม พัชราภา และอีกหนึ่งเหตุผลในการติดตามดูเพลิงพระนางนี้ เพราะเป็นละครที่เคยสร้างมาก่อนแล้ว แต่ในเวอร์ชั่นที่แล้ว ไม่ได้ดู เนื่องจากยังเด็กมากไม่ได้สนใจดูละครนัก นอกจากการ์ตูน แต่พอโตขึ้นมา ก็เลือกดูละครที่ชอบ
การดูละครเพลิงพระนางในครั้งนี้ ได้อรรถรสมาก ยากที่ละครเรื่องใดจะเปรียบ เพราะว่า...
บทละคร
บทละครเขียนได้กลมกลืนต่อเนื่อง สมเหตุสมผลมีที่มาที่ไป ไม่ย้อนแย้งต่อการกระทำของตัวละคร (อาจจะมีบ้าง แต่ผมคงไม่ได้สังเกตเห็น เนื่องจากมีส่วนอื่นๆ ดีมากกว่า) สามารถเกลี่ยบทให้ตัวแสดงทุกๆ ตัว มีบทบาท ความสำคัญ และเชื่อมโยงกับแก่นของเรื่องได้เป็นอย่างดี สามารถเขียนบทเขี่ยให้เกิดประเด็นขึ้น แล้วขยี้ซ้ำจนทำให้ความผู้ชมมีส่วนร่วมในบทละครนั้นๆ ได้ เช่น การปะทะคารมกันระหว่าง เจ้าทิพย์ กับเจ้านางตองนวล หรือ เจ้าทิพย์ กับ เสกขระ เป็นต้น หรือแม้ถึงเป็นแค่ข้าไทในเรื่อง แต่บทก็ไม่ได้ด้อยกว่าบรรดาเจ้าๆ ทั้งหลายเลย จริงๆ
แม้เป็นแค่เอ็กตร้าข้าไท แต่อินเนอร์มาเต็ม สุดยอด!
ฉาก
ฉากทุกฉากมีความปราณีต แสดงให้เห็นถึงศิลปะ วัฒนธรรม ของเมืองทิพย์ เช่น ฉากว่าการในท้องพระโรงของเจ้าเมืองคุ้ม ถือได้ว่า สวยสดงดงามมากๆ ถึงแม้ฉากเปิดตัวละคร ยังไม่เห้ยยย..!! แต่ก็อื้มมม.. ได้เช่นกัน ฉากลอยโคม ในการฉลองสมโภชน์ พระยศของพระนางหน่อเจ้าหลวง เป็นพระมหาเทวีเจ้า ก็อลังการเช่นกัน ฉากที่เจ้าทิพย์โดนเนรเทศ ลอยแพไปตามแม่น้ำ ถือว่าเป็นช่างที่น่าจดจำฉากนึง แต่ถึงแม้บางฉากจะลอยๆ หลอกตาบ้าง แต่โดยรวมถือว่าองค์ประกอบต่างๆ นั้น สอบผ่านจนเกือบเต็ม
มีความสวยงาม แสดงศิลปวัฒนธรรม
ถึงแม้จะรู้ว่าเป็นกราฟฟิค แต่ภาพก็ละมุนละไม
ดนตรี เสียงประกอบ
ดนตรีประกอบฉาก เสียงประกอบฉาก มีความเหมาะสมกับเหตุการณ์ในแต่ตอน แต่ละฉาก ทำให้เร้าใจ สนุก ตื่นเต้นไปตามฉากตอนนั้นๆ ได้เป็นอย่างดี (มีบางตอนที่เสียงประกอบ ดนตรีประกอบ เยิ่นเย้อ เกินความจำเป็น แต่โดยรวมก็ยอมรับได้) ชอบตรงที่ มีเหตุการณ์ แล้วมาเสียงประกอบ เช่น ตอนเจ้าทิพย์กวาดสายตาเฉียบขาดมอง ก็จะมีเสียงตามสายตานั้น อันนี้ ถือว่าเจ๋ง..จริง
นักแสดง และทีมนักแสดง
ครึ่งทางของการเดินเรื่องมานี้ นักแสดงทุกๆ ท่านสามารถทำหน้าที่ของตัวเองตามบทบาทที่ได้รับเป็นอย่างดี นักแสดงเกือบจะทุกๆ คน สามารถทำให้คนดูเชื่อว่า เขาเหล่านั้น คือตัวละครในเพลิงพระนาง
และ
อั้ม พัชราภา
ปฏิเสธไม่ได้ว่า อั้ม พัชราภา เป็นไฮไลท์สำคัญของละครเรื่องเพลิงพระนาง เนื่องด้วยก็อย่างที่เห็น ๆ อยู่ในปัจจุบัน อั้มเป็นซุปเปอร์สตาร์ฝ่ายหญิง ที่ครองความโดดเด่นมายาวนาน... ฝีมือการแสดงเป็นที่ยอมรับในวงกว้าง เธอรับบทบาทมาหลายบทบาท และสามารถเข้าถึงตัวละครนั้นๆ ได้อย่างดี การรับบทเจ้านางอนัญทิพย์ จึงถือเป็นเรื่องที่ได้รับการคาดหวังอย่างมากมาย เนื่องจากเวอร์ชั่นที่แล้ว (เขาบอกว่า) คุณไชมพร ทำมาตราฐานเจ้านางอนัญทิพย์ไว้สูง... แต่แล้ว อั้ม พัชราภา ก็ไม่ได้ทำให้คนที่คาดหวังกับการแสดงของเธอในบทเจ้านางอนัญทิพย์ผิดหวังเลยแม้แต่น้อย ซึ่งสำหรับบางคน เกินความคาดหวังเสียด้วยซ้ำไป สีหน้า แววตา อารมณ์ ในแต่ละฉากนั้น คือ เจ้านางอนัญทิพย์จริงๆ ฉากพีคๆ หลายฉาก อั้ม พัชรภา ทำได้เป็นอย่างดี เริ่มแรก
- ฉากที่เอาหัวโขกกับ สถูป ของพระราชบิดา เธอทำออกมาได้อย่างน่าสงสาร จริงๆ จนคนดูอย่างเราๆ อยากเอามือไปรองแทน ด้วยความสงสาร
- ฉากที่โดนลอยแพ เป็นฉากสำคัญในเรื่อง เนื่องจากเป็นการปูพื้นฐานความคับแค้นใจของเจ้านางอนัญทิพย์ อั้ม พัชราภา ก็แสดงออกอย่างเศร้าสร้อย น่าเวทนาสงสาร การแสดง ความรักความจริงใจระหว่างเจ้านางอนัญทิพย์ กับบัวไหล นั้น เป็นความรักที่ซื่อสัตย์มิได้แลกเปลี่ยนด้วยแก้วแหวนเงินทองใดๆ
เวิ้งว้าง ว่างเปล่า ภาพมุมสูงเพิ่มความเสียว อั้ม พัชราภา เล่นจริง
- ฉากปะทะคารมกับ เจ้านางเสขระเทวี หรือ เจ้านางตองนวล รวมทั้ง ป้าสำเภางาม สีหน้า แววตา แสดงออกถึงความอัดอั้น คับแค้นในใจ ได้ทุก ๆ ฉากที่เข้าฉากกันกับคุณยุ้ย คุณกระติ๊บ และ คุณชไมพร
แค่มองด้วยสายตา ก็ฟาดฟันไปถึงหัวใจแล้ว
- ฉากที่ไปออดอ้อนกับเจ้าเมืองคุ้ม แล้ว เจ้านางสำเภางาม ไปเจอว่า อยู่บนบันลังก์ตั่งทอง กับเจ้าเมืองคุ้ม เธอแสดงออกมาได้อย่างว่า เธอเป็นผู้ชนะอย่างแท้จริง
สีหน้า แววตาเยี่ยงนี้ ทำให้ป้าสำเภางามเจ็บแสบหัวใจที่สุด
- ฉากที่เสียลูกชายคนโตไป ฉากนี้ ถือเป็นฉากที่สุดยอด มากๆ ทางการแสดงของ อั้ม เพราะการจะถ่ายทอดให้คนดูรู้ว่า การเสียลูกไปนั้น เป็นความเจ็บปวดอย่างทรมานแสนสาหัสจากภายใน ของหัวอกคนเป็นแม่ นั้น มันยากยิ่งที่จะอธิบายเป็นคำพูดได้ แต่อั้มก็ทำให้คนดูทรมานใจไปด้วยจริงๆ ทั้งๆ ที่อั้ม พัชราภายังไม่เคยมีลูก...
ซีนนี้ ต้องกราบจริงๆ ยอมเลย...
- ฉากท้าทายให้ทหารองครักษ์ แทงตัวเอง ถือว่าเป็นฉากที่ต้องคารวะ ให้การแสดงของอั้มอีกฉากนึง เป็นฉากที่ถ่ายทอดความคม ทางการแสดง เพราะฉากนี้ อั้ม พัชราภา มีแววตา ที่ต่างไปจากเดิม แววตาน่าเกรงขาม มีความเด็ดเดี่ยว มีอำนาจ นางพญา
เห็นหน้าเยี่ยงนี้ ยังกล้าขวาง สมควรโดนตบ..
การแสดงของอั้ม พัชราภา สีหน้า และโดยเฉพาะ แววตา มีความพัฒนาตามช่วงวัย ของตัวละครจริงๆ
แค่นี้เป็นแค่ครึ่งทางของละครเรื่องนี้ ทีมงานผู้สร้างสรรค์ละครเรื่องนี้ คงเหน็ดเหนื่อยกันมากมาย
แต่ ฝีมือทางการแสดงของอั้ม พัชรภา เธอมาเต็มแล้วจริงๆ เรื่องรางวัลทางการแสดงจากเรื่องนี้ คงไม่สำคัญนัก เพราะ คนที่ชมละครเรื่องนี้ได้ให้กำลังใจไปอย่างท่วมท้นแล้ว
“ศักยภาพทางแสดงของอั้ม พัชราภานั้น มันมีคุณค่ามากกว่ารางวัลที่จะมอบให้”
ผมคิดอย่างนี้ จริงๆ
ปล. ขอบคุณเจ้าของภาพทุกๆ ภาพ