ได้บังเอิญไปค้นเจอ ไดอารี่เล่มเก่าที่บันทึกเรื่องราวต่างๆ ของตัวเองไว้เนิ่นนานแล้ว
พอได้กลับมาอ่านทบทวนอีกครั้ง ทีละหน้า ทีละข้อความ


ความรู้สึกเหงา เศร้า ได้เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา กลับกลายเป็นความอิ่มใจ
ภูมิใจ ที่เราสามารถพาตัวเองผ่านเรื่องราวความรักที่ไม่สมหวังมาได้ อย่างสง่างาม


ปัจจุบันนี้คงไม่มีใครเขียนบันทึก ลงไดอารี่เหมือนก่อนแล้วมั้ง แต่ถ้าใครยังมีเก็บไว้
ลองหยิบมันขึ้นมาอ่านดูอีกครั้ง มันจะช่วยทำให้คุณยิ้มออกมาได้อย่างมีความสุข
ถึงแม้ว่า ใจความที่เคยเขียนไว้มันจะเศร้าแค่ไหนก็ตาม