เล่าปี่ในช่วงแรกนั้นได้ชื่อว่า ยึดถือคุณธรรมความสัตย์เป็นอันมาก...โตเกี๋ยมให้เมือง..ไม่รับ เล่าเปียวให้เมืองไม่รับ  จูล่งฝ่าทัพไปช่วยลูก โยนลูกทิ้ง ทิ้งอ้วนเสี้ยวไปหากวนอู ...
.....ซาบซึ้งมาก......

แต่..เมื่อคนยาก..ได้ตั้งตัว ..ได้มีพลังอำนาจกะเค้าบ้าง โดยเฉพาะ เมื่อได้ ขงเบ้ง....เล่าปี่ จึง แสวงหาอำนาจ และ หนทางการเป็นใหญ่
เกลี้ยกล่อมซุนกวน ร่วมหัว จมท้าย ขับไล่โจโฉ..ฉวยโอกาส ยึดหัวเมืองไปหลายแห่ง...ซึ่ง เดิมเป็นของเล่าเปียว...เอาจริง ๆ ซุนกวนนั้นจะมาทึกทักเอาก็เสียมิได้....แต่...ทำไม ไม่เคลียร์ข้อพิพาทเสียล่ะ กลับบ่ายเบี่ยง จนกระทั่งเล่ากี๋ตาย...แถม ยัง ทำหนังสือสัญญา ว่า ถ้าได้เสฉวน แล้ว จะคืนให้ซุนกวน

พอเริ่มจะมีความคิดรุกเสฉวน...บังทอง เกิดริษยา ขงเบ้ง พาตัวเองไปตาย...ก็ ลากขงเบ้งไปรบจนได้เสฉวน....ได้ปุ๊บ ซุนกวนทวงปั๊บ..เล่าปี่ตอบไปว่า..กวนอูไม่มีที่อยู่...คำตอบ..ทุเรศมาก

ซุนกวนแค้นสิครับ...ก็ พยายาม ผูกไมตรี ยกลูกสาว ให้ แต่ง กะ ลูกกวนอู กวนอูก็ไม่ได้ปรึกษาใครตอบกลับไปว่า ไอ้ลูกหมา...เท่านั้นล่ะ

พังพินาศ ไล่ตามกันมา...กวนอู ไปก่อน...แท้จริงควรรอด แต่ เล่าฮอง เบ้งตัด แปรพักตร์ ด้วยว่า กวนอู เคย ดูหมิ่นเล่าฮองมาก่อน

เตียวหุย ใจร้อน โมหะ ครอบงำ ลงโทษทหาร...ทหารตัดหัว ซะ

เล่าปี่ หน้ามืด ไม่ฟังคำทัดทาน จากทั้ง ขงเบ้ง และ จูล่ง..พาทหารไปให้ลกซุนเผา..พาตัวเองไปตรอมใจตายยังเมืองน้อย

ก่อนตายยังไม่วาย....ทิ้งระเบิดชื่อ เล่าเสี้ยน ไว้ให้ขงเบ้งอีก