อยากแชร์ประสบการณ์ในมหาลัยที่ไม่รู้ว่ามีใครเป็นบ้างรึเปล่า ...

เริ่มแรกเลยนะค่ะ เราเข้ามหาลัยเพียงลำพังประมาณว่าไม่มีเพื่อนจากโรงเรียนเดิมไม่มีคนรู้จักในมหาลัยต้องมาเริ่มปรับตัวเพื่อให้เข้ากับคนที่นี่ให้ได้เจอคนใหม่ๆเพื่อนใหม่ๆสังคมใหม่ๆสภาพแวดล้อมใหม่ๆ
* เปิดเทอมวันแรกของปี 1 ก็ต้องเข้ากิจกรรมนู้นนี่นั้นหาเพื่อนบ้างอะไรบ้างสนุกเฮฮาแบ๊วๆใสๆ แต่ในความเป็นจริงโครตเหงาเลยว่ะเรียกได้ว่าแทบจะอยู่คนเดียวทั้งการรับน้อง ต่อไปก็เรียนวันแรกเราก็นั่งกับแมทที่ไม่ค่อยจะสนิทกันเท่าไหร่ ก็ตามเขาไปงั้นแหละแต่พอหลังๆเรารู้สึกอึดอัดเนื่องจากเราไม่สนิทกับเขาละไม่กล้าไปสนิทด้วยเราจึงหาที่ที่เราอยู่แล้วสบายใจดีกว่า ดังนั้นเวลาไปเรียนก็นั่งกับเพื่อนคนนี้บ้างคนนั้นบ้าง เวลาจับกลุ่มก็ขออยู่กับคนนั้นคนนี้ไป 1 เทอมของปี 1 เพื่อนไม่มีค้าาแฟนก็เช่นกันความรู้ก็ด้วยแบบไม่มีเชี้ยไรดีเลยเกรดก็น้อยเพื่อนก็ไม่มี
* ปี 1 เทอม 2 เราก็ใช้วิธีเดิมนั่งกับคนที่เราอยากนั่งด้วยคุยกับคนที่เราอยากคุยด้วย ไม่รู้เรียกว่าอะไรแต่ถ้ารู้สึกถูกชะตาก็จะพูดด้วย แต่ถามว่าเพื่อนจริงๆสักคนมีไหม บอกได้คำเดียวว่าไม่มีค่ะ อโลนๆ เราเชื่อว่าเวลาจะคัดเลือกคนที่เข้ากับเราได้ จากที่สังเกตเพื่อนในห้องจากกลุ่มนี้ไปอยู่อีกกลุ่มจากที่อยู่ด้วยกันดีๆพออีกวันไม่นั่งด้วยกันซะงั้น เราเลยปล่อยมันมีไม่มีก็ได้แค่ขอให้เราเข้ากับทุกคนได้แล้วไม่มีปัญหากับใครก็พอ แต่กว่าจะผ่านไปแต่ละวันได้ต้องเข้มแข็งแม้จะเจออะไรแย่ๆก็ตามต้องผ่านมันไปให้ได้
**ตอนนี้รู้อย่างเดียวไม่มีใครจริงใจและไว้ใจได้จริงๆสักคนดังนั้นอดทนเรียนให้จบแล้วเอาใบปริญาไปฝากพ่อกับแม่ให้ได้
#ปล. เรื่องยาวกว่านี้แต่จขกท.ขี้เกียจพิม ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและเข้ามาแสดงความคิดเห็น 🙏🙏