สวัสดีชาวพันทิปทุกคนนะคะ ตามหัวเรื่องเลยค่ะ ที่เรา
เป็นคนไร้เพื่อนในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ เรื่องมันเริ่ม
ตั้งแต่ป.6ค่ะ ต้องบอกไว้ตรงนี้ว่าเราไม่เคยมีปัญหาเรื่อง
เพื่อนไม่คบมาก่อน ตอนป.6ในช่วงปลายๆเทอม2 ช่วงนั้น
ก็ใกล้จะสอบปลายภาค คุณครูก็เร่งสอบเก็บคะแนนมาก
ห้องเราเป็นห้องคิง ก็คือทุกคนในห้องจะแข่งกันเรียน ตัว
เราเองก็เช่นกัน มันดูไม่มีอะไรแต่การสอยของเราในตอน
นั้นทำได้ดีกว่าต้นๆเทอมมาก นั่นเพราะความกระตือรือร้น
ของเรา แต่มีคนๆนึงปล่อยข่าวลือว่าเราโกงข้อสอบ แอบแก้
ข้อสอบบ้างล่ะ มีโพยบ้างล่ะ ในช่วงที่ข่าวลือนั่นออกไปเรา
ไม่รู้เรื่องเลยค่ะ ยังปกติเหมือนเดิม นิสัยเราจะเป็นคนตรงๆ
สบายๆ ไม่ค่อยซีเรียสอะไรแถมยังขี้ใจอ่อนด้วย ในห้องเรา
มีทั้งเพื่อนผู้หญิงและชาย แต่จะมีกลุ่มที่สนิทกันที่สุด7คน
(ถ้ารวมเรา)คือเราสนิทกับกลุ่มนี้มาก แต่ในเวลาเดียวกันเรา
ก็นั่งอยู่ใกล้เพื่อนผู้ชายเลยมีโอกาสสนิทกับพวกนั้นด้วย
เพื่อนผญ.ในกลุ่มเรามันก็แปลกไป ไม่ค่อยคุยด้วยเหมือนเมื่อ
ก่อน ถามคำตอบคำ หนักสุดคือมันแยกตัวไปเลย นั่นทำเรา
เครียดนิดหน่อยค่ะ จนเพื่อนผช.ที่สนิทมันมาบอกเราเรื่อง
ข่าวลือ เราตกใจมากนะเพราะเราไม่คิดว่าคะแนนเรามันทำ
ให้ทุกคนเป็นแบบนี้และเรายิ่งช็อกมากกว่าเดิมเมื่อเราถาม
หัวหน้าห้องและคนที่ปล่อยข่าวคือเพื่อนในกลุ่มที่เราสนิท
มากๆคนนึง เราเก็บความเครียดเอาไว้ไม่บอกพ่อแม่และทน
จนกว่าจะจบป.6 เราห่างจากเพื่อนผช.ที่สนิทๆเล็กน้อยเพราะ
กลัวพวกมันจะโดนเพ่งเล็งไปด้วย จนจบป.6 เรานึกว่าเรื่องจะจบ
แต่ไม่ค่ะ พอขึ้นม.1เพื่อนผญ.กลุ่มเก่าก็ย้ายรร.กัน ที่เหลือๆ
ก็อยู่คนละห้อง แต่เพื่อนผช.กลุ่มเก่ายังอยู่แต่บางคนก็ออกไป
เรียนที่อื่นบ้างแล้ว เหตุการณ์ตั้งแต่ป.6ทำเราเงียบกว่าเดิม
จมปลักอยู่กับความคิดตัวเอง ข่าวลือครั้งที่2เกิดขึ้นเพราะเรา
โดนเพื่อนผช.ในกลุ่มแกล้งบ้างกอดบ้างหรือคือสนิทกันมาก
เกินไปสำหรับเพื่อนผญ.(แ*ดนั่นเอง)ข่าวลือออกไปว่าเราอ่อย
ผช. เรื่องนี้เราก็ไม่ได้คุยกับพ่อแม่ค่ะ เพื่อนพวกนั้นก็ห่วงแต่
เราไม่ได้คุยเล่นกับพวกมันเหมือนก่อนเพื่อให้ข่าวเงียบ เรา
กลายเป็นคนที่มีกำแพงหรือโลกส่วนตัว เราคิดว่าเป็นเพราะ
เรื่องนี้ทำให้ตั้งแต่ตอนนั้นเราไม่มีเพื่อน แต่พอเริ่มมีทุกครั้ง
จะจบลงกับการโดนหักหลัง เพราะลับหลังมันเอาเราไปใส่สี
ตีไข่ปู้ยี่ปู้ยำจนเราดูแย่ในสายตาคนอื่น ข่าวที่2เกิดประมาณ
กลางๆเทอมแรกของม.1 เราทนมาเรื่อยๆจนความเครียดเริ่ม
รุมเร้า โรคไมเกรนที่เป็นมาตั้งแต่ป.5 กับอาการหอยหืดที่อยู่ดีๆ
ก็มาเกี่ยวทำให้เราหายใจลำบากกว่าก่อนหน้าที่เป็น และแย่สุด
คือหมอบอกเราเป็นโรคซึมเศร้า และเสี่ยงที่จะเป็นโรคเกี่ยว
กับทางเดินหายใจ เราก็ไม่เข้าใจ คือผลสรุปเราจบม.2โดยมี
ปัญหาเรื่องเพื่อนไม่คบ ไม่ใช่เรามีกำแพง แต่เราแค่ระแวงคน
เรากลัวโดนหักหลัง กลัวคนที่เข้ามาไม่จริงใจ กลัวพ่อแม่เครียด
เราจึงขอมาระบาย และอยากให้ทุกๆคนช่วยแนะนำให้หน่อยค่ะ
เรากังวลมากจริงๆ
เพื่อนไม่คบ เราควรทำยังไงดี
เป็นคนไร้เพื่อนในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ เรื่องมันเริ่ม
ตั้งแต่ป.6ค่ะ ต้องบอกไว้ตรงนี้ว่าเราไม่เคยมีปัญหาเรื่อง
เพื่อนไม่คบมาก่อน ตอนป.6ในช่วงปลายๆเทอม2 ช่วงนั้น
ก็ใกล้จะสอบปลายภาค คุณครูก็เร่งสอบเก็บคะแนนมาก
ห้องเราเป็นห้องคิง ก็คือทุกคนในห้องจะแข่งกันเรียน ตัว
เราเองก็เช่นกัน มันดูไม่มีอะไรแต่การสอยของเราในตอน
นั้นทำได้ดีกว่าต้นๆเทอมมาก นั่นเพราะความกระตือรือร้น
ของเรา แต่มีคนๆนึงปล่อยข่าวลือว่าเราโกงข้อสอบ แอบแก้
ข้อสอบบ้างล่ะ มีโพยบ้างล่ะ ในช่วงที่ข่าวลือนั่นออกไปเรา
ไม่รู้เรื่องเลยค่ะ ยังปกติเหมือนเดิม นิสัยเราจะเป็นคนตรงๆ
สบายๆ ไม่ค่อยซีเรียสอะไรแถมยังขี้ใจอ่อนด้วย ในห้องเรา
มีทั้งเพื่อนผู้หญิงและชาย แต่จะมีกลุ่มที่สนิทกันที่สุด7คน
(ถ้ารวมเรา)คือเราสนิทกับกลุ่มนี้มาก แต่ในเวลาเดียวกันเรา
ก็นั่งอยู่ใกล้เพื่อนผู้ชายเลยมีโอกาสสนิทกับพวกนั้นด้วย
เพื่อนผญ.ในกลุ่มเรามันก็แปลกไป ไม่ค่อยคุยด้วยเหมือนเมื่อ
ก่อน ถามคำตอบคำ หนักสุดคือมันแยกตัวไปเลย นั่นทำเรา
เครียดนิดหน่อยค่ะ จนเพื่อนผช.ที่สนิทมันมาบอกเราเรื่อง
ข่าวลือ เราตกใจมากนะเพราะเราไม่คิดว่าคะแนนเรามันทำ
ให้ทุกคนเป็นแบบนี้และเรายิ่งช็อกมากกว่าเดิมเมื่อเราถาม
หัวหน้าห้องและคนที่ปล่อยข่าวคือเพื่อนในกลุ่มที่เราสนิท
มากๆคนนึง เราเก็บความเครียดเอาไว้ไม่บอกพ่อแม่และทน
จนกว่าจะจบป.6 เราห่างจากเพื่อนผช.ที่สนิทๆเล็กน้อยเพราะ
กลัวพวกมันจะโดนเพ่งเล็งไปด้วย จนจบป.6 เรานึกว่าเรื่องจะจบ
แต่ไม่ค่ะ พอขึ้นม.1เพื่อนผญ.กลุ่มเก่าก็ย้ายรร.กัน ที่เหลือๆ
ก็อยู่คนละห้อง แต่เพื่อนผช.กลุ่มเก่ายังอยู่แต่บางคนก็ออกไป
เรียนที่อื่นบ้างแล้ว เหตุการณ์ตั้งแต่ป.6ทำเราเงียบกว่าเดิม
จมปลักอยู่กับความคิดตัวเอง ข่าวลือครั้งที่2เกิดขึ้นเพราะเรา
โดนเพื่อนผช.ในกลุ่มแกล้งบ้างกอดบ้างหรือคือสนิทกันมาก
เกินไปสำหรับเพื่อนผญ.(แ*ดนั่นเอง)ข่าวลือออกไปว่าเราอ่อย
ผช. เรื่องนี้เราก็ไม่ได้คุยกับพ่อแม่ค่ะ เพื่อนพวกนั้นก็ห่วงแต่
เราไม่ได้คุยเล่นกับพวกมันเหมือนก่อนเพื่อให้ข่าวเงียบ เรา
กลายเป็นคนที่มีกำแพงหรือโลกส่วนตัว เราคิดว่าเป็นเพราะ
เรื่องนี้ทำให้ตั้งแต่ตอนนั้นเราไม่มีเพื่อน แต่พอเริ่มมีทุกครั้ง
จะจบลงกับการโดนหักหลัง เพราะลับหลังมันเอาเราไปใส่สี
ตีไข่ปู้ยี่ปู้ยำจนเราดูแย่ในสายตาคนอื่น ข่าวที่2เกิดประมาณ
กลางๆเทอมแรกของม.1 เราทนมาเรื่อยๆจนความเครียดเริ่ม
รุมเร้า โรคไมเกรนที่เป็นมาตั้งแต่ป.5 กับอาการหอยหืดที่อยู่ดีๆ
ก็มาเกี่ยวทำให้เราหายใจลำบากกว่าก่อนหน้าที่เป็น และแย่สุด
คือหมอบอกเราเป็นโรคซึมเศร้า และเสี่ยงที่จะเป็นโรคเกี่ยว
กับทางเดินหายใจ เราก็ไม่เข้าใจ คือผลสรุปเราจบม.2โดยมี
ปัญหาเรื่องเพื่อนไม่คบ ไม่ใช่เรามีกำแพง แต่เราแค่ระแวงคน
เรากลัวโดนหักหลัง กลัวคนที่เข้ามาไม่จริงใจ กลัวพ่อแม่เครียด
เราจึงขอมาระบาย และอยากให้ทุกๆคนช่วยแนะนำให้หน่อยค่ะ
เรากังวลมากจริงๆ