ต้องขอเกริ่นก่อนว่า จขกท. เป็นผู้หญิง และไม่ได้รักหรือชอบเพศเดียวกัน
จขกท. เป็นสาววายค่า
สาววายคืออะไร? คือคนที่เสพ...ล้อเล่นๆ555 คือผู้หญิงที่มีความรู้สึกชอบ และปลื้มปริ่มไปกับอารมณ์รักของคนที่รักชอบเพศเดียวกัน อย่าง ชายชาย หญิงหญิง หรือก็คือ Yaoi และ Yuri ตามลำดับ (ถ้าหนุ่มวาย ก็เหมือนกันค่ะ แค่เปลี่ยนจากผู้หญิงเป็นผู้ชายเท่านั้นเอง)
จขกท.อยู่สาย ชายชาย ค่า ทุกอย่างมันเริ่มมาจากที่สมัยประถมเป็นคนที่ชอบอ่านและดูการ์ตูนมากกกก ชอบจนถึงขั้นรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่เกิดมาอ่านหนังสือออก (นี่เรื่องจริง) พอเข้า ม.1 ซึ่งอยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนต้น บรรยากาศรอบตัวตลบอบอวลไปด้วยทุ่งดอกลาเวนเดอร์ มีเพื่อนคนนึงเป็นกระเทยค่า บ้านมันอยู่ในซอยโรงเรียนเอง แล้วซอยโรงเรียนเราก็มีร้านเช่าการ์ตูนอยู่ 1-2 ร้าน ตอนนั้นจำได้ว่าเช่าเล่มละ 2 บาท / 1 วัน เพื่อนคนนี้ก็อ่านหนังสือการ์ตูน ชายชาย นี่แหล่ะค่า ตอนนั้นไอ้เราก็นะ ไม่รู้เรื่องอะไร เห็นภาพมันสวยดี ก็เลยยืมมันอ่าน เท่านั้นแหล่ะ เปิดโลกทัศน์เลยค่า หนุกและฟิน
รู้สึกดีกว่าอ่าน ชายหญิงซะอีก หลังจากนั้นเราก็เช่าหนังสือการ์ตูนทุกวันเลยค่า (เช่าจนสนิทกับเจ้าของร้าน) แล้วก็เริ่มอ่านนิยายในเว็บค่านั่นก็คือเว็บเด็ก...นั่นเอง สมัยนั้นนิยายวายไม่ได้เปิดขายอย่างอ้าซ่าเหมือนตอนนี้ เลยต้องอ่านในเว็บ จำได้ว่าการอ่านนิยายนี่คือเริ่มจากฟิคชายหญิง (ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าในเว็บมี ชายชาย ให้อ่าน) ที่ออกแนวแฟนตาซีมากๆแต่เหมือนทางเว็บจะแบนด้วยสาเหตุอะไรไม่รู้เลยไรต์เตอร์ก็เลยให้ลิงค์อ่านเอาไว้ เราก็อ่านค่า แต่เว็บนี้มีโฆษณาขั้นอยู่รอบจอเลย กดปิดแปปๆก็ขึ้นมาใหม่แล้วจนปล่อยไว้แบบนั้นแหล่ะ แต่เพราะยังอ่านไม่จบก็เลยบุ๊คมาร์คเอาไว้แล้ววันนึงตอนเช้าคนนบ้านก็เรียกมาถามค่าว่านี่คืออะไร เราก็ตอบว่านิยาย แต่ที่บ้านไม่เชื่อค่า เขาคิดว่าเราเปิดเว็บโป๊ (โชคชะตาช่างโหดร้าย) ก็ลองพยายามบอกว่า เออ เราอ่านอันนี้อยู่นะ อันนั้นมันเป็นแค่โฆษณาของเว็บเฉยๆเขาก็ไม่ฟังค่า โกรธกันมากๆถึงขนาดบอกจะไล่ออกจากบ้าน (อยู่ ม.1) ไม่รู้จะทำยังไงเพราะไม่มีใครเชื่อก็เลยยอมๆไปเพราะอยากให้มันจบ หลังจากนั้นก็โดนตราหน้าว่าเป็นเด็กเป็นเล็กเปิดเว็บโป๊ เลยสาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่เข้าเว็บที่มีโฆษณาเยอะอีกเด็ดขาด
ต่อมาเราก็เริ่มอ่านนิยาย ชายชาย ค่า และมันดีต่อใจมากกกกก มีความสุขมากๆเวลาไม่สะบายใจพอมาอ่านแล้วเหมือนโดนเติมเต็ม ลั้ลลามันทั้งวันอ่ะ แล้วค่อยๆอัพเวลมาดูเป็นอนิเมชั่น อ่านโดอ่านโดอ่านฟิคไปตามเรื่องตามราว แต่ จขกท. ก็ไม่เคยเสียการเรียนนะคะแบ่งเวลาได้ เฟสบุ๊คนี่ไม่ต้องพูดถึงปัจจุบันแชร์โดจินเป็นสาธารณะ ไม่ตั้งไพรเวทใดๆทั้งสิ้นจนโดนสแปมไป 2 รอบแล้ว แต่เราก็ยังคงแชร์ต่อไป 5555
พอเราเริ่มเข้า ม.ปลาย ที่บ้านก็ให้ค่าขนมเป็นรายอาทิตย์ค่าให้เยอะหน่อยเพราะโรงเรียนอยู่ไกลแล้วเราต้องไปกลับเอง แต่ก็พยายามเก็บตังค่า เพราะที่บ้านบอกว่าถ้าเราอยากได้อะไรก็ต้องเก็บตังซื้อเอง ตอนได้มันมาจะได้รักษาดีๆไม่ทิ้งขว้างอะไรงี้ จขกท.ก็ทำตามนั้นค่า รถเมย์สายที่ต่อเดียวถึงโรงเรียนจะรอนานมาก และเพื่อให้ประหยัดก็ต้องตื่นเช้าหน่อยจะได้เสียแค่ค่ารถต่อเดียว เวลาเราจะเอาเงินตัวเองซื้ออะไรพ่อจะบอกว่าแล้วแต่เราถ้ามันไม่ทำให้เราเดือดร้อน เราก็เริ่มซื้อนิยายค่าเล่มละ 200-300 บาท ราคาตามความหนาของหนังสืออย่างที่ทุกคนรู้ เริ่มจากนิยายสยองขวัญเพราะชอบมาก (รองลงมาจากวาย) ต่อมาพอนิยายวายเริ่มมีการขายอย่างโจ่งแจ้งมากขึ้นเราก็ซื้อค่า จขกท.เป็นคนที่ชอบอ่านอะไรซ้ำๆ ต่อให้อ่านเล่มไหนจบไปก็จะกลับมาอ่านมันใหม่อีก เก็บรักษาอย่างดีชนิดที่ว่าถ้าเล่มไหนยังไม่ได้ห่อปกกับไม่มีที่ขั้นหนังสือจะไม่เริ่มอ่านเด็ดขาด เวลาพรีออเดอร์ในเว็บหรือซื้อจากอีเว้นท์ส่วนใหญ่จะไม่มีปกใสใส่ เราก็ต้องรอจนกว่าจะใส่ปกก่อนแล้วค่อยเปิดอ่าน โปสการ์ดที่แถมมาก็เก็บเป็นอัลบั้มอย่างดี พยายามไม่วางไว้กลางบ้านเพราะรู้ว่าย่าชอบเอาของที่ตัวเองเห็นว่าเกะกาลูกตาไปทิ้ง (เคยมีประสบการณ์จากหนังสือนิยายไททั่นที่วางไว้บนโต๊ะคอม วันต่อมาหาไม่เจอ ปรากฎว่าย่าทิ้งไปแล้ว ช่วงแรกก็เศร้า แต่เวลาเยียวยาทุกสิ่ง) เวลาสอบเราจะมีช่วงอ่านหนังสือกับช่วงพักค่า แน่นอนว่าช่วงพักก็อ่านนิยาย เพราะทำให้รู้สึกผ่อนคลายแล้วรู้สึกไม่เครียดดี
จขกท.รู้ว่าที่บ้านแอนตี้เรื่องนี้เพราะตอนที่ย่าเปิดทีวีแล้วเจอข่าวผู้ชายแต่งงานกัน กับเวลาเดินๆหรือนั่งรถไปเห็นผู้ชายเดินจับมือกันงี้ (บางทีก็เจอญญด้วยน้า) แกสะอิดสะเอียนมาก แล้วก็บอกว่าคนพวกนี้เป็นพวกที่มีความวิปริตอยู่ในตัวไม่งั้นคงไม่ชอบเพศเดียวกันหรอก เราก็พยายามแง้มๆว่าเขารักกัน ความรักไม่น่าจะจำกัดเพศนะ เขาก็บอกน่ารังเกียจ เราก็อึ้งเลยค่า แหมก็จขกท.เล่นมีนิยายแนวนี้ซะเต็มตู้ แต่ที่บ้านจะเคารพความเป็นส่วนตัวกันเลยไม่ค้นอะไร แต่วันนึงซวยค่า ย่ามาทำความสะอาดแล้วเจอ เรื่องใหญ่บ้านแทบแตก จบปัญหาด้วยการบอกว่าจะเอาไปทิ้งให้หมด ร้องไห้สิก็ของที่เรารักเราหวงเราเก็บรักษามันอย่างดีกำลังจะโดนทิ้งยกเว้นนิยายสยองขวัญหรือสอบสวนที่ย่าชอบให้เก็บเอาไว้ แล้วถ้าอ่านจบให้เอามาเล่าให้ฟัง ก็เลยต่อรองว่าจะเอาไปไว้บ้านพ่อ เพราะพ่อจะไม่ว่า เราเลยเอาทั้งนิยายทั้งการ์ตูนไปไว้บ้านพ่อหมดเลยค่าแต่ถ้าคิดถึงอยากอ่านก็ไปหยิบมาอ่านที่บ้านเล่มสองเล่ม แล้วก็ลืมทิ้งไว้บนโต๊ะอีกแล้วค่ะ เพราะจะมาเข้าห้องน้ำ ย่าเห็นปุ๊ปก็ด่าอีกค่าแล้วก็บอกว่าซื้อมาอีกทำไม เล่มละไม่ใช่ถูกๆไปเอาตังมาจากไหน เราก็คิดในใจว่าเอ้าเราก็ต้องเก็บซื้อสิ เราก็ไม่ใช่เด็กๆ ยิ่งได้เงินเป็นรายอาทิตย์อีกโอกาสที่จะเก็บเงินก้อนๆมีสูง (ถ้ารู้จักใช้ดีๆอ่ะนะ) แล้วก็นานๆครั้งจะซื้อที ไม่ใช่ว่าซื้อมันทุกวัน จนย่าเราบอกให้เอาสมุดบัญชีธนาคารมาดู เราก็เอาไปอัพค่าเพราะไม่ได้อัพมาประมาณเกือบๆ 2 ปีได้แล้ว พอมาอัพมันเลยรวมยอดเงินเข้า-ออกเป็นรายการเดียว ยอดที่เห็นเลยบอกว่าเรามีเงินในบัญชีแสนกว่าๆและในวันเดียวกันก็คือวันที่เอาสมุดไปอัพ ก็ถูกถอนออกมาแสนกว่าๆเหมือนกันจนเหลือเงินแค่เจ็ดพันกว่าบาท พอเอามาให้ดูปุ๊ปก็โดนว่าว่าถอนเงินไปไหนเป็นแสน เราก็บอกว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น อันนี้มันคือยอดเงินเข้าออกรวมๆกันที่ผ่านมา แกก็ไม่ฟังค่ะ โดนด่าออกมาอีกเกือบครึ่งชั่วโมงจนเราคิดได้เลยเปิดมือถือเปิดแอพธนาคารแล้วเอาบัญชีเงินเข้าออกที่มันบันทึกไว้มาให้ดูเขาเลยเชื่อเรา (เราก็โง่ตั้งนาน ทำไมไม่เอาออกมาให้ดูแต่แรกนะ555) ส่วนนิยายเล่มที่เจอก็คือนิยายเล่มเก่าที่ตอนนั้นเอาไปไว้บ้านพ่อแล้วอยากอ่านอีกก็เลยเอามาอ่าน ไม่ได้ซื้อเล่มใหม่ จนเข้าใจกันค่ะ
จขกท. มีเฟส 2 แอคเคาท์ อันแรกคืออันที่เคยเล่นค่ะจะมีครูกับคนในบ้านเป็นเพื่อนรวมอยู่ด้วย เวลาเราโพสอะไรที่เป็นคำหยาบนิดหน่อยย่าก็จะว่าค่า แล้วก็ให้เราเมมรหัสอีเมลเข้าเฟสไว้ในคอมรวม บางทีเขาก็จะเอาเฟสเราคอมเม้นท์นู่นนี่นั่นหรือโพสอะไรโดยที่ไม่บอกหรือขอเราก่อน พอเราบอกว่าเราไม่ชอบแกก็บอกว่าถ้าไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวก็ไปอยู่คนเดียว ไม่ต้องมาอยู่บ้านนี้ ด้วยความที่จขกท.เป็นคนที่ใจเย็นค่ะ ไม่อยากทะเลาะอะไรให้เรื่องมันใหญ่ เราก็เลยตัดสินใจเปิดเฟสใหม่ค่ะ5555 แล้วก็เก็บไว้ไม่ให้ที่บ้านรู้นอกจากพ่อกับน้อง ส่วนเฟสนั้นเราก็ทิ้งไว้งั้นแหล่ะ ทิ้งไว้แบบชนิดที่ว่าตอนนี้จำอีเมลกับรหัสผ่านไม่ได้เลยซักตัว จนมันจะกลายเป็ยเฟสย่าแล้ว ตอนนี้ทุกๆอย่างเช่นแชร์ภาพหรือโดจิน นิยายอะไรนี่คือแชร์แหลกลานมาก อัดอั้น555
สุดท้ายอยากจะบอกว่าถ้าคุณพ่อคุณแม่คนไหนได้เข้ามาอ่านแล้วเห็นว่าลูกหลานตัวเองมีรสนิยมแบบจขกท.ก็อย่าไปห้ามอะไรเขาเลยค่ะยกเว้นว่าจะนอกลู่นอกทางจริงๆ หรือมันมากเกินไป คนเรามันมีความชอบไม่เหมือนกัน สิ่งที่ทำให้เรามีความสุขหรือสะบายใจได้ก็ไม่เหมือนกัน อย่าเห็นสิ่งที่เราไม่ชอบเป็นเรื่องไม่ดีหรือไร้สาระ คุณชอบบอลก็เพราะเวลาดูมันทำให้รู้สึกดีและตื่นเต้น คุณชอบร้องเพลงก็เพราะคุณรักและมันทำให้คุณมีความสุข เช่นเดียวกันเราชอบนิยายมันก็ทำให้เรามีความสุขเช่นกันค่ะ นี่!!!สาระมันอยู่ตรงนี้!!! 555555
ปล.จขกท.ไม่ได้รู้สึกเคืองหรืออัดอั้นตันใจอะไรกับคนที่บ้านนะคะ แค่อยากเอามาเล่าให้ฟัง
คนที่บ้านไม่ชอบให้อ่านนิยาย Y (แชร์ประสบการณ์)
จขกท. เป็นสาววายค่า
สาววายคืออะไร? คือคนที่เสพ...ล้อเล่นๆ555 คือผู้หญิงที่มีความรู้สึกชอบ และปลื้มปริ่มไปกับอารมณ์รักของคนที่รักชอบเพศเดียวกัน อย่าง ชายชาย หญิงหญิง หรือก็คือ Yaoi และ Yuri ตามลำดับ (ถ้าหนุ่มวาย ก็เหมือนกันค่ะ แค่เปลี่ยนจากผู้หญิงเป็นผู้ชายเท่านั้นเอง)
จขกท.อยู่สาย ชายชาย ค่า ทุกอย่างมันเริ่มมาจากที่สมัยประถมเป็นคนที่ชอบอ่านและดูการ์ตูนมากกกก ชอบจนถึงขั้นรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่เกิดมาอ่านหนังสือออก (นี่เรื่องจริง) พอเข้า ม.1 ซึ่งอยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนต้น บรรยากาศรอบตัวตลบอบอวลไปด้วยทุ่งดอกลาเวนเดอร์ มีเพื่อนคนนึงเป็นกระเทยค่า บ้านมันอยู่ในซอยโรงเรียนเอง แล้วซอยโรงเรียนเราก็มีร้านเช่าการ์ตูนอยู่ 1-2 ร้าน ตอนนั้นจำได้ว่าเช่าเล่มละ 2 บาท / 1 วัน เพื่อนคนนี้ก็อ่านหนังสือการ์ตูน ชายชาย นี่แหล่ะค่า ตอนนั้นไอ้เราก็นะ ไม่รู้เรื่องอะไร เห็นภาพมันสวยดี ก็เลยยืมมันอ่าน เท่านั้นแหล่ะ เปิดโลกทัศน์เลยค่า หนุกและฟิน
ต่อมาเราก็เริ่มอ่านนิยาย ชายชาย ค่า และมันดีต่อใจมากกกกก มีความสุขมากๆเวลาไม่สะบายใจพอมาอ่านแล้วเหมือนโดนเติมเต็ม ลั้ลลามันทั้งวันอ่ะ แล้วค่อยๆอัพเวลมาดูเป็นอนิเมชั่น อ่านโดอ่านโดอ่านฟิคไปตามเรื่องตามราว แต่ จขกท. ก็ไม่เคยเสียการเรียนนะคะแบ่งเวลาได้ เฟสบุ๊คนี่ไม่ต้องพูดถึงปัจจุบันแชร์โดจินเป็นสาธารณะ ไม่ตั้งไพรเวทใดๆทั้งสิ้นจนโดนสแปมไป 2 รอบแล้ว แต่เราก็ยังคงแชร์ต่อไป 5555
พอเราเริ่มเข้า ม.ปลาย ที่บ้านก็ให้ค่าขนมเป็นรายอาทิตย์ค่าให้เยอะหน่อยเพราะโรงเรียนอยู่ไกลแล้วเราต้องไปกลับเอง แต่ก็พยายามเก็บตังค่า เพราะที่บ้านบอกว่าถ้าเราอยากได้อะไรก็ต้องเก็บตังซื้อเอง ตอนได้มันมาจะได้รักษาดีๆไม่ทิ้งขว้างอะไรงี้ จขกท.ก็ทำตามนั้นค่า รถเมย์สายที่ต่อเดียวถึงโรงเรียนจะรอนานมาก และเพื่อให้ประหยัดก็ต้องตื่นเช้าหน่อยจะได้เสียแค่ค่ารถต่อเดียว เวลาเราจะเอาเงินตัวเองซื้ออะไรพ่อจะบอกว่าแล้วแต่เราถ้ามันไม่ทำให้เราเดือดร้อน เราก็เริ่มซื้อนิยายค่าเล่มละ 200-300 บาท ราคาตามความหนาของหนังสืออย่างที่ทุกคนรู้ เริ่มจากนิยายสยองขวัญเพราะชอบมาก (รองลงมาจากวาย) ต่อมาพอนิยายวายเริ่มมีการขายอย่างโจ่งแจ้งมากขึ้นเราก็ซื้อค่า จขกท.เป็นคนที่ชอบอ่านอะไรซ้ำๆ ต่อให้อ่านเล่มไหนจบไปก็จะกลับมาอ่านมันใหม่อีก เก็บรักษาอย่างดีชนิดที่ว่าถ้าเล่มไหนยังไม่ได้ห่อปกกับไม่มีที่ขั้นหนังสือจะไม่เริ่มอ่านเด็ดขาด เวลาพรีออเดอร์ในเว็บหรือซื้อจากอีเว้นท์ส่วนใหญ่จะไม่มีปกใสใส่ เราก็ต้องรอจนกว่าจะใส่ปกก่อนแล้วค่อยเปิดอ่าน โปสการ์ดที่แถมมาก็เก็บเป็นอัลบั้มอย่างดี พยายามไม่วางไว้กลางบ้านเพราะรู้ว่าย่าชอบเอาของที่ตัวเองเห็นว่าเกะกาลูกตาไปทิ้ง (เคยมีประสบการณ์จากหนังสือนิยายไททั่นที่วางไว้บนโต๊ะคอม วันต่อมาหาไม่เจอ ปรากฎว่าย่าทิ้งไปแล้ว ช่วงแรกก็เศร้า แต่เวลาเยียวยาทุกสิ่ง) เวลาสอบเราจะมีช่วงอ่านหนังสือกับช่วงพักค่า แน่นอนว่าช่วงพักก็อ่านนิยาย เพราะทำให้รู้สึกผ่อนคลายแล้วรู้สึกไม่เครียดดี
จขกท.รู้ว่าที่บ้านแอนตี้เรื่องนี้เพราะตอนที่ย่าเปิดทีวีแล้วเจอข่าวผู้ชายแต่งงานกัน กับเวลาเดินๆหรือนั่งรถไปเห็นผู้ชายเดินจับมือกันงี้ (บางทีก็เจอญญด้วยน้า) แกสะอิดสะเอียนมาก แล้วก็บอกว่าคนพวกนี้เป็นพวกที่มีความวิปริตอยู่ในตัวไม่งั้นคงไม่ชอบเพศเดียวกันหรอก เราก็พยายามแง้มๆว่าเขารักกัน ความรักไม่น่าจะจำกัดเพศนะ เขาก็บอกน่ารังเกียจ เราก็อึ้งเลยค่า แหมก็จขกท.เล่นมีนิยายแนวนี้ซะเต็มตู้ แต่ที่บ้านจะเคารพความเป็นส่วนตัวกันเลยไม่ค้นอะไร แต่วันนึงซวยค่า ย่ามาทำความสะอาดแล้วเจอ เรื่องใหญ่บ้านแทบแตก จบปัญหาด้วยการบอกว่าจะเอาไปทิ้งให้หมด ร้องไห้สิก็ของที่เรารักเราหวงเราเก็บรักษามันอย่างดีกำลังจะโดนทิ้งยกเว้นนิยายสยองขวัญหรือสอบสวนที่ย่าชอบให้เก็บเอาไว้ แล้วถ้าอ่านจบให้เอามาเล่าให้ฟัง ก็เลยต่อรองว่าจะเอาไปไว้บ้านพ่อ เพราะพ่อจะไม่ว่า เราเลยเอาทั้งนิยายทั้งการ์ตูนไปไว้บ้านพ่อหมดเลยค่าแต่ถ้าคิดถึงอยากอ่านก็ไปหยิบมาอ่านที่บ้านเล่มสองเล่ม แล้วก็ลืมทิ้งไว้บนโต๊ะอีกแล้วค่ะ เพราะจะมาเข้าห้องน้ำ ย่าเห็นปุ๊ปก็ด่าอีกค่าแล้วก็บอกว่าซื้อมาอีกทำไม เล่มละไม่ใช่ถูกๆไปเอาตังมาจากไหน เราก็คิดในใจว่าเอ้าเราก็ต้องเก็บซื้อสิ เราก็ไม่ใช่เด็กๆ ยิ่งได้เงินเป็นรายอาทิตย์อีกโอกาสที่จะเก็บเงินก้อนๆมีสูง (ถ้ารู้จักใช้ดีๆอ่ะนะ) แล้วก็นานๆครั้งจะซื้อที ไม่ใช่ว่าซื้อมันทุกวัน จนย่าเราบอกให้เอาสมุดบัญชีธนาคารมาดู เราก็เอาไปอัพค่าเพราะไม่ได้อัพมาประมาณเกือบๆ 2 ปีได้แล้ว พอมาอัพมันเลยรวมยอดเงินเข้า-ออกเป็นรายการเดียว ยอดที่เห็นเลยบอกว่าเรามีเงินในบัญชีแสนกว่าๆและในวันเดียวกันก็คือวันที่เอาสมุดไปอัพ ก็ถูกถอนออกมาแสนกว่าๆเหมือนกันจนเหลือเงินแค่เจ็ดพันกว่าบาท พอเอามาให้ดูปุ๊ปก็โดนว่าว่าถอนเงินไปไหนเป็นแสน เราก็บอกว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น อันนี้มันคือยอดเงินเข้าออกรวมๆกันที่ผ่านมา แกก็ไม่ฟังค่ะ โดนด่าออกมาอีกเกือบครึ่งชั่วโมงจนเราคิดได้เลยเปิดมือถือเปิดแอพธนาคารแล้วเอาบัญชีเงินเข้าออกที่มันบันทึกไว้มาให้ดูเขาเลยเชื่อเรา (เราก็โง่ตั้งนาน ทำไมไม่เอาออกมาให้ดูแต่แรกนะ555) ส่วนนิยายเล่มที่เจอก็คือนิยายเล่มเก่าที่ตอนนั้นเอาไปไว้บ้านพ่อแล้วอยากอ่านอีกก็เลยเอามาอ่าน ไม่ได้ซื้อเล่มใหม่ จนเข้าใจกันค่ะ
จขกท. มีเฟส 2 แอคเคาท์ อันแรกคืออันที่เคยเล่นค่ะจะมีครูกับคนในบ้านเป็นเพื่อนรวมอยู่ด้วย เวลาเราโพสอะไรที่เป็นคำหยาบนิดหน่อยย่าก็จะว่าค่า แล้วก็ให้เราเมมรหัสอีเมลเข้าเฟสไว้ในคอมรวม บางทีเขาก็จะเอาเฟสเราคอมเม้นท์นู่นนี่นั่นหรือโพสอะไรโดยที่ไม่บอกหรือขอเราก่อน พอเราบอกว่าเราไม่ชอบแกก็บอกว่าถ้าไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวก็ไปอยู่คนเดียว ไม่ต้องมาอยู่บ้านนี้ ด้วยความที่จขกท.เป็นคนที่ใจเย็นค่ะ ไม่อยากทะเลาะอะไรให้เรื่องมันใหญ่ เราก็เลยตัดสินใจเปิดเฟสใหม่ค่ะ5555 แล้วก็เก็บไว้ไม่ให้ที่บ้านรู้นอกจากพ่อกับน้อง ส่วนเฟสนั้นเราก็ทิ้งไว้งั้นแหล่ะ ทิ้งไว้แบบชนิดที่ว่าตอนนี้จำอีเมลกับรหัสผ่านไม่ได้เลยซักตัว จนมันจะกลายเป็ยเฟสย่าแล้ว ตอนนี้ทุกๆอย่างเช่นแชร์ภาพหรือโดจิน นิยายอะไรนี่คือแชร์แหลกลานมาก อัดอั้น555
สุดท้ายอยากจะบอกว่าถ้าคุณพ่อคุณแม่คนไหนได้เข้ามาอ่านแล้วเห็นว่าลูกหลานตัวเองมีรสนิยมแบบจขกท.ก็อย่าไปห้ามอะไรเขาเลยค่ะยกเว้นว่าจะนอกลู่นอกทางจริงๆ หรือมันมากเกินไป คนเรามันมีความชอบไม่เหมือนกัน สิ่งที่ทำให้เรามีความสุขหรือสะบายใจได้ก็ไม่เหมือนกัน อย่าเห็นสิ่งที่เราไม่ชอบเป็นเรื่องไม่ดีหรือไร้สาระ คุณชอบบอลก็เพราะเวลาดูมันทำให้รู้สึกดีและตื่นเต้น คุณชอบร้องเพลงก็เพราะคุณรักและมันทำให้คุณมีความสุข เช่นเดียวกันเราชอบนิยายมันก็ทำให้เรามีความสุขเช่นกันค่ะ นี่!!!สาระมันอยู่ตรงนี้!!! 555555
ปล.จขกท.ไม่ได้รู้สึกเคืองหรืออัดอั้นตันใจอะไรกับคนที่บ้านนะคะ แค่อยากเอามาเล่าให้ฟัง