...* * เชื่อเถิดหนา * * ...

ถางทางทิศติดตามมาถามหา            เร่รักพาแรมรอนจนอ่อนไหว
รีบเร่งรุดสุดเปลี้ยเพลียหัวใจ                        ยากกระไรหนักหนาหาไม่เจอ

ทิ้งหนทางข้างหลังระวังหน้า                        ต้องฟันฝ่าหนามขวากยากพลั้งเผลอ
หัวใจบิ่นวิ่นร้ายคล้ายละเมอ                         เกรงรักเก้อหดหู่อยู่ลำพัง

สองข้างทางวางกลสับสนจิต                        กลัวหลงทิศผิดไปไม่สมหวัง
ดุ่มเดินเดี่ยวเซทรุดสุดกำลัง                         ยากหยุดยั้งรั้งกายหมายมั่นคง

รักอยู่หนแห่งใดไฉนเร้น                         หรือหลบเล่นเย้าหยอกหลอกให้หลง
ทั้งสี่ห้องหัวใจใคร่วางลง                         ดั่งประสงค์สมสมัครหอบรักมา

หากรับไว้แน่นักจักแลเห็น                         จันทร์ผ่องเพ็ญนภางค์กระจ่างจ้า
ดาวแพรวพรายพร่างพริบระยิบตา             งามทั่วหล้าโชติช่วงสองดวงใจ

ที่เหนื่อยหนักพักเคียงจำเรียงแจ้ว             ก็พร่างแพร้วพลังคราครั้งใหม่
เชื่อเถิดหนาคราคราวที่ก้าวไป                        สุขสดใสจะประจักษ์ด้วยรักเรา