คู่ของเราเป็นคู่วัยรุ่น20ต้นๆ รักเกิดจากทางบ้านฝ่ายชายชอบในตัวเรา เราเป็นผู้หญิงที่ไม่ชอบเที่ยวอยู่ติดบ้าน เรียบร้อย ทางบ้านแฟนเราเลยเลยให้แฟนเรามาจีบเรา ในช่วงแรกๆก็ผ่านมาด้วยดี เราคิดว่าคงจะสามารถเชื่อใจเขาได้ เลยมอบความรักให้กับเขาไปมาก พอผ่านมา1ปี เขาเริ่มเปลี่ยนไป บางคำพูดที่ไม่เคยพูดก็พูดออกมาก รำคาญเราบาง ว่าเรางี่เง่าบ้าง จนบ้างครั้งเราถามเขาไปว่าทำไมถึงเปลี่ยนไปแบบนี้ เขาก็ตอบว่า เมื่อก่อนเธอก็ไม่ได้งี่เง่าขนาดนี้ เรารู้ตัวว่าบ้างครั้งจะเอาแต่ใจ งี่เง้าน่ารำคาญ แต่ที่ทำก็ทำดับเขาคนเดี่ยว เป็นห่วงเขา เวลาเขาไปไหน เราก็จะเป็นห่วง บางครั้งเขาดีมากจนใจหาย จนเวลาผ่านไป จนตอนนี้4ปี เราอยู่ด้วยกัน เราพยายามลืมความรู้สึกคิดเล็กคิดน้อย ข่มอารมตัวเอง แฟนเราเป็นคนชอบเที่ยว ติดเพื่อนมาก เราเคยขอร้องเขาว่าหยุดเที่ยวได้มั้ย เขาบอกว่า  "จะอะไรนักหนา น่ารำคาญ เรายังใช้ชีวิตไม่เต็มที่ เรายังไม่ได้สนุก ยังไม่ได้เที่ยวเลย" เราก็เลยพูดไปบ้างว่า แล้วเราล่ะ เคยคิดถึงบ้างมั้ย เราอยู่บ้านคนเดียวหน้าเธอเจอกันไม่กี่ ชม. เธอเจอเพื่อนมากกว่าเจอเราส่ะอีก ในที่สุดก็ทะเลาะกันรุ่นแรงมาก เขาบอกว่าเขาไม่เคยรักเราเลย ที่ผ่านมาก็แค่รู้สึกดีก็แค่นั้น เราเจ็บปวดใจที่สุดที่เขาพูดแบบนั้ยออกมา แล้วที่ผ่านมาคืออะไร มาทำให้เรารักเพื่ออะไร เราร้องไห้จนไม่เหลือน้ำตา อยู่ดีๆเขาก้มาพูดดีกับเราทำเหมือนว่าไม่เคยเกิดอะไรขึ้น แต่เรานี่สิเจ็บยิ่งกว่าโดนแทงใจส่ะอีก อยู่กันมาเรื่อยๆ เรื่องบนเตียงของเราเดือนนึงมีอะไรกันประมาณ 2ครั้ง แต่พอมาหลังๆ เดือนนึงก็ไม่มีอะไรกันเลยก็มี เราพยายามเล้าโลมเขาก้บอกว่าเหนื่อย ง่วง แต่ถ้าทำก้เขาจะเสร็จก่อนทุกครั้ง เราร้องไห้เลยก้มีเพราะมันอัดอั้นตันใจ อยู่มาวันหนึ่งเขาซื้อทองให้เรา เราดีใจมาก แต่ก็ได้ไม่นานเขาก้เอากลับบอกว่านี่คือของๆเขา เขาจะเอาไปจำนำ เดี่ยวจะเอามาคืนให้ โทรสับเราพัง เขาบอกสันญาจะซื้อให้เราพร้อมกับทองที่ไปจำนำจะเอามาให้ เราก้รอ จนถึงวันที่เขาสัญญาเขาก้บอกว่าไม่มีเงิน เราเสียใจมาก เราเชื่อใจจนความเชื่อที่มีให้เขาเหมือนไม่มีค่า บางครั้งก็ยากเลิก แต่พอมานั่งคิดถึงข้อดีที่เขามีให้เราเราก็เลิกไม่ลง ทางบ้านเขาดีกับเรามาก รักเรามากกว่ารักลูกตัวเองส่ะอีก แม่เขาบอกว่าอดทนหน่อยน่ะลูก ขนาดแม่เขาเองยังเอาลูกเขาไม่อยู่ แล้วเราล่ะ เคยคิดอยากจะมีลูกเพื่อที่เขาน่าจะมอบความรักให้กับลูก เขาบอกว่าต่อให้มีลูก เขาก้จะเที่ยวเหมือนเดิม
ทำยังไงดี ที่จะให้เขาเห็นค่าในตัวเราบ้าง เห็นว่าสำคัญ แบบถ้าเราหายไปเขาจะอยู่ไม่ได้