ทำไมถึงต้องรักคนใจร้าย T^T

สวัสดีค่ะ เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกจริงๆถ้าผิดพลาดประการใดต้องขอโทษจริงๆนะคะ
...เราคบกันมาได้เกือบปีช่วงแรกๆเรารู้สึกว่าเขาแคร์และใส่ใจเรามาก แต่เราทำเป็นไม่สนใจเขาแต่จริงๆแล้วสนใจมากๆแต่เขาชอบคิดไปเองว่าเราไม่เคยสนใจเขาเลยในช่วงแรกๆ พอพักหลังๆ ที่คบกันได้มาระยะนึงเราก็เริ่มปรับตัวเข้าหากันและกัน แต่ยิ่งปรับตัวเข้าหากันยิ่งไม่เข้าใจกันสักครั้ง จะมีน้อยมากที่คุยกันดีๆแล้วไม่ทะเลาะเวลาคุยผ่าน facebook ก็ยิ่งทะเลาะกันต่างคนก็ต่างหาเหตุผลของกันและกันมันยิ่งทำให้ไม่จบ เขาและเราต่างใช้คำพูดที่แรงแทงใจกันไปใหญ่ แต่ยิ่งผ่านไปเราก็ยอมที่จะให้มันจบๆไม่อยากทะเลาะให้บั่นทอนกันไปมาโดนส่วนตัวนิสัยของเราเป็นคนไม่ยอม แต่เป็นเพราะเรารักเขามากเลยยอมไม่ว่าจะเรื่องอะไรจนทำให้รู้สึกว่าเขาได้ใจ ไม่ว่าจะผิดหรือถูกเราก็ง้อสุดท้ายยังไงเราก็เป็นฝ่ายที่ผิดเสมอ T^T.. พอเจอหน้ากันก็จะไม่ทะเลาะกันความรู้สึกนอยๆก็จะหายไป เขาเป็นคนที่ติดเพื่อนติดเบียมากๆเราก็รับได้ไม่ว่าจะอะไร จะผิดนัดเราและไปกับเพื่อนก็ไม่โกรธได้แต่แอบร้องไห้(ก็เขาสัญญาว่าจะพาไปคนรอมันก็รอ) เราไม่ใช่ผู้หญิงงี่เง่าแต่ก็เข้าใจผิดนัดก็ดีกว่าไม่ได้ไปเนอะ.และก่อนคบกันเขาเคยบอกว่ารับเราที่เป็นเราได้ แต่พอมาคบก็บอกทำไมเราเป็นคนแบบนี้ชอบทำตัวเหมือนคนปัญญาอ่อนทั้งที่เราก็ทำแค่กับเขาก็อยากจะ ง๊องแง๊งใส่แค่แฟน เขาไม่ชอบคนเซ้าซี้ เราก็ปรับตัวทุกอย่างให้เขาชอบแต่คนเราปรับตัวก็ต้องค่อยๆปรับ แต่ที่ไหนได้ก็ไม่เคยดีพอ แถมชอบเหมือนจะบอกเลิกทุกครั้งเวลาทะเลาะ
ไม่ว่าเขาจะพูดจาแรงๆใส่เราก็รับได้เพราะรักเขามากและก็รับเขาได้ไม่ว่าด้วยเรื่องอะไร ...T^T