สวัสดีครับ ผมเป็นพี่คนโตมีน้องสาวน่ารักตอนเธอเกิดผมเองเป็นคนตั้งชื่อเล่นให้น้อง วันเวลาผ่านไปเธอเริ่มโตขึ้นและสิ่งนึงที่ไม่เคยเปลี่ยนเลยคือ ผมจะต้องเสียสละและแพ้น้องทุกอย่าง ซึ่งผมยอมรับได้นะ
ต่อมาพ่อแม่เราเลิกกันน้องสาวอยู่กับแม่ส่วนผมเองเลือกที่จะอยู่กับพ่อเพราะคิดว่ากรุงเทพนั้นดีกว่าต่างจังหวัด ตลอดเวลาจนผมโตผมติดต่อกับแม่ตลอดแม้ว่าเราห่างกัน จนผมเรียนจบเริ่มทำงานผมเริ่มส่งเงินให้น้องใช้ในการเรียนมหาลัยรัฐ น้องเรียนเก่งมากขยันและไม่เคยนอกลู่นอกทาง แต่ปัญหาไม่ใช่อันนั้น แม้ว่าน้องสาวผมจะโตแค่ไหนแต่สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนเลยคือนิสัยการไม่ยอมใครแม้ว่าตัวเองจะผิดแค่ไหน
วันงานรับ ปริญญา ผมลงทุนจ่ายค่าเครื่องบินให้น้องสาวมางานแต่สิ่งที่ผมได้รับคือการหน้าบึ่งตึงเพราะเธอบอกว่าปวดท้องแต่ไม่บอกใคร จนผมทนไม่ไหวต้องด่าไป ว่าถ้าไม่เต็มใจมาก็ไม่ต้องมานะ นี่มันวันพิเศษของพี่แล้วสิ่งที่พี่ได้คืออะไร? ออกค่าตั๋วเครื่องบินให้เพื่อมาทำหน้างานศพเหรอ! แม่บอกว่าให้อภัยให้น้องนี่เป็นเพียงวิธีเรียกร้องความสนใจเฉยๆ จนน้องยอมขอโทษ แบบไม่เต็มใจ
โอเคผมรับได้
วันเวลาผ่านไปน้องสาวเริ่มโทรมาขอเงินค่าต่างๆโอเคผมโอนให้ทันที แม้ว่าเดือนนี้จะติดลบ
ล่าสุดน้องตั้งใจเรียนหนักจนเลือดไม่ไปเลี้ยงสมองต้องเข้าเครื่องสแกนด่วน แต่มันต้องใช้เงิน2-3หมื่น ทันที! ผมลงทุนเอาคอมฯใช้ทำงานไปจำนำเพื่อหาเงินมารักษาน้องสาว สุดท้ายก็ผ่านไปด้วยดี
จุดแตกหักมันมาถึงจุดที่น้องมีปัญหากับแม่แล้วแม่โทรมาบ่นน้องกับผม โอเคผมคนกลางรับฟัง แล้วก็ไปคุยกับน้อง เธอยังคงเป็นน้องคนเดิมที่ไม่ฟังความผิดตัวเองอะไรเลย จนผมหลุดด่าเธอด้วยคำว่า -กู แล้วด่าน้องว่าอย่ามาโลกสวย! เธอโกรธและเสียใจมากเพราะเธอบอกว่าผมโทรด่าเธอเสียงดังจนเพื่อนๆได้ยินทำให้อาย! เพื่อนๆไม่มีใครพูด-กู เลย !
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเธอบล็อคผมทุกอย่าง ขอเงินผ่านแม่ ไม่มีเเม้เเต่คำขอบคุณ ไลน์ไปไม่อ่าน เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆ จนล่าสุด
ผมต้องโอนเงิน4หมื่นให้เเม่เพื่อเป็นค่าเรียนน้อง ค่ากิน ค่าหอ ฯลฯ ซึ่งวันนี้เป็นวันเกิดผมด้วย ผมไม่มีเเม้เเต่คำอวยพรจากน้องใดๆ คำขอบคุณสักคำก็ไม่มี ผมบ่นเรื่องนี้กับแม่ แม่ก็ด่าผมกลับจะให้เเม่ทำยังใงแม่ก็บอกน้องไปแล้วเเต่มันไม่ทำ น้องจำเป็นต้องใช้อีกปีเดียวก็เรียนจบแล้วทนๆหน่อย อย่าให้เเม่ต้องลำบากใจ !!!!!
เงิน4หมื่น มันเยอะมากเลยนะ ผมทำงาน7วันเพื่อหาเงินให้น้องที่ไม่เคยขอบคุณผมเลยงี้เหรอ ผมรักน้องนะ แต่น้องรักผมไหม ?
น้องเรียนเก่งมาก ได้หลายภาษา มีบริษัทตามจีบหลายที่แม่เล่าให้ฟังและมาปรึกษาผมบ่อยๆ นั่นคือสิ่งเดียวที่ผมรู้สึกว่าเงินที่ให้มันมีค่าและเกิดผล
แต่ผมทำงานผมเหนื่อยเนอะ เงินก็ไม่ได้หามาง่ายๆคำขอบคุณสักคำก็ไม่มี มันเลยทำให้ผมไม่มีมีเเรงทำงานเลย ผมเสียใจมากนะที่แม่พูดกับผมว่า อย่ามห้เเม่ต้องลำบากใจ คือเเค่คำขอบคุณเฉยพูดยากจนลำบากใจขนาดนั้นเลยหรอ !
ขอบคุณพันทิปที่รับฟัง
เมื่อผมต้องโอนเงิน4หมื่นเป็นค่าเรียนน้องที่ไม่เคยได้รับเเม้เเต่คำขอบคุณ
ต่อมาพ่อแม่เราเลิกกันน้องสาวอยู่กับแม่ส่วนผมเองเลือกที่จะอยู่กับพ่อเพราะคิดว่ากรุงเทพนั้นดีกว่าต่างจังหวัด ตลอดเวลาจนผมโตผมติดต่อกับแม่ตลอดแม้ว่าเราห่างกัน จนผมเรียนจบเริ่มทำงานผมเริ่มส่งเงินให้น้องใช้ในการเรียนมหาลัยรัฐ น้องเรียนเก่งมากขยันและไม่เคยนอกลู่นอกทาง แต่ปัญหาไม่ใช่อันนั้น แม้ว่าน้องสาวผมจะโตแค่ไหนแต่สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนเลยคือนิสัยการไม่ยอมใครแม้ว่าตัวเองจะผิดแค่ไหน
วันงานรับ ปริญญา ผมลงทุนจ่ายค่าเครื่องบินให้น้องสาวมางานแต่สิ่งที่ผมได้รับคือการหน้าบึ่งตึงเพราะเธอบอกว่าปวดท้องแต่ไม่บอกใคร จนผมทนไม่ไหวต้องด่าไป ว่าถ้าไม่เต็มใจมาก็ไม่ต้องมานะ นี่มันวันพิเศษของพี่แล้วสิ่งที่พี่ได้คืออะไร? ออกค่าตั๋วเครื่องบินให้เพื่อมาทำหน้างานศพเหรอ! แม่บอกว่าให้อภัยให้น้องนี่เป็นเพียงวิธีเรียกร้องความสนใจเฉยๆ จนน้องยอมขอโทษ แบบไม่เต็มใจ
โอเคผมรับได้
วันเวลาผ่านไปน้องสาวเริ่มโทรมาขอเงินค่าต่างๆโอเคผมโอนให้ทันที แม้ว่าเดือนนี้จะติดลบ
ล่าสุดน้องตั้งใจเรียนหนักจนเลือดไม่ไปเลี้ยงสมองต้องเข้าเครื่องสแกนด่วน แต่มันต้องใช้เงิน2-3หมื่น ทันที! ผมลงทุนเอาคอมฯใช้ทำงานไปจำนำเพื่อหาเงินมารักษาน้องสาว สุดท้ายก็ผ่านไปด้วยดี
จุดแตกหักมันมาถึงจุดที่น้องมีปัญหากับแม่แล้วแม่โทรมาบ่นน้องกับผม โอเคผมคนกลางรับฟัง แล้วก็ไปคุยกับน้อง เธอยังคงเป็นน้องคนเดิมที่ไม่ฟังความผิดตัวเองอะไรเลย จนผมหลุดด่าเธอด้วยคำว่า -กู แล้วด่าน้องว่าอย่ามาโลกสวย! เธอโกรธและเสียใจมากเพราะเธอบอกว่าผมโทรด่าเธอเสียงดังจนเพื่อนๆได้ยินทำให้อาย! เพื่อนๆไม่มีใครพูด-กู เลย !
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเธอบล็อคผมทุกอย่าง ขอเงินผ่านแม่ ไม่มีเเม้เเต่คำขอบคุณ ไลน์ไปไม่อ่าน เป็นอย่างนี้มาเรื่อยๆ จนล่าสุด
ผมต้องโอนเงิน4หมื่นให้เเม่เพื่อเป็นค่าเรียนน้อง ค่ากิน ค่าหอ ฯลฯ ซึ่งวันนี้เป็นวันเกิดผมด้วย ผมไม่มีเเม้เเต่คำอวยพรจากน้องใดๆ คำขอบคุณสักคำก็ไม่มี ผมบ่นเรื่องนี้กับแม่ แม่ก็ด่าผมกลับจะให้เเม่ทำยังใงแม่ก็บอกน้องไปแล้วเเต่มันไม่ทำ น้องจำเป็นต้องใช้อีกปีเดียวก็เรียนจบแล้วทนๆหน่อย อย่าให้เเม่ต้องลำบากใจ !!!!!
เงิน4หมื่น มันเยอะมากเลยนะ ผมทำงาน7วันเพื่อหาเงินให้น้องที่ไม่เคยขอบคุณผมเลยงี้เหรอ ผมรักน้องนะ แต่น้องรักผมไหม ?
น้องเรียนเก่งมาก ได้หลายภาษา มีบริษัทตามจีบหลายที่แม่เล่าให้ฟังและมาปรึกษาผมบ่อยๆ นั่นคือสิ่งเดียวที่ผมรู้สึกว่าเงินที่ให้มันมีค่าและเกิดผล
แต่ผมทำงานผมเหนื่อยเนอะ เงินก็ไม่ได้หามาง่ายๆคำขอบคุณสักคำก็ไม่มี มันเลยทำให้ผมไม่มีมีเเรงทำงานเลย ผมเสียใจมากนะที่แม่พูดกับผมว่า อย่ามห้เเม่ต้องลำบากใจ คือเเค่คำขอบคุณเฉยพูดยากจนลำบากใจขนาดนั้นเลยหรอ !
ขอบคุณพันทิปที่รับฟัง