อึดอัดใจ รู้สึกไม่ดี

เดิมทีแม่เราเอาเราไปฝากเลี้ยงตั้งแต่เด็กๆโดยแม่ก็ส่งเงินมาบ้างช่วงหลังๆก็ไม่ค่อยส่ง แต่พี่เลี้ยงก็เลี้ยงเราจนโต เราก็ผูกพันธ์กับพี่เลี้ยงค่ะเราก็เรียกเค้าว่าแม่ แต่พอช่วงมัธยมเรามีเหตุให้ต้องย้ายมาอยู่กับญาติแท้ๆค่ะเค้าก็ให้เงินเราใช้ แต่บางทีเราทำอะไรก็ดูเหมือนจะผิดไปหมด บางทีเราก็คิดถึงแม่ที่เลี้ยงเรามาอ่ะค่ะเราก็อยากไปหาเค้าบ้างแต่เหมือนญาติเราเค้าไม่ค่อยอยากให้ไปไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ถ้าเราไปก็จะไม่มีคนดูลูกของญาติเราค่ะซึ่งลูกของญาติเราก็อยู่ประถมแล้ว มันก็มีความสุขบ้างนะคะแต่บางทีเราก็นอยๆเบื่อๆไม่อยากอยู่ที่นี่เท่าไหร่แต่ก็ต้องทนค่ะ จะให้พูดให้บอกเราก็ไม่กล้าเพราะเค้าก็ให้เงินเราใช้เหมือนมีบุญคุณ กลายเป็นว่าเราไม่กล้าขอถึงจะอยากไปหาแม่ที่เลี้ยงเรามากเราก็กลัวว่าเค้าจะเคืองเราหรือเปล่า จนเราเครียดและคิดมากเพราะเราไม่ค่อยชอบสถานการณ์ตึงๆอ่าค่ะ ควรจะทำยังไงดีค่ะใจไปอยู่ที่นู้นแล้วค่ะ