สวัสดีครับ เรื่องของผมมันเป็นเรื่องตลกๆ สำหรับผมในช่วงเวลานี้แหละครับ
เรื่องมันเริ่มต้นเมื่อ ผมได้เข้าไปทำงานในที่แห่งหนึ่งสักพักใหญ่ครับ ทำได้สักพักมีรุ่นน้องคนหนึ่งเข้ามา เธอน่ารักครับ เธอเข้ามาทำในแผนกเดียวกับผมแต่คนละทีม ทุกครั้งที่ผมเปิดประตูเข้ามาเพื่อทำงาน ผมจะต้องเห็นเธอเสมอ เพราะเธอนั่งหน้าประตูครับ
ครั้งแรกที่ผมเห็นเธอ ยอมรับครับผมชอบเธอ ที่หน้าตาเพราะเธอน่ารักดี แต่ทุกวันเวบาที่ผมเปิดประตูเข้าไป ผมก็อดไม่ได้ที่ต้องมองเธอตลอด จนมันเป็นเรื่องชินสำหรับผม แต่ผมไม่กล้าจีบเธอนะครับ ทุกครั้งที่มองเธอก็จะเอาแต่ก้มหน้าก้มตา คุยโทรศัพท์ (งานของเธอต้องคุยโทรศัพท์ตลอดครับ) หน้าเครียดดูเคร่งกับงานมากครับ"น่ารักดีนะครับคนที่สนใจในสิ่งที่ตัวเองทำ" ผมมองว่ามันคือเสน่ห์ ผมก็เดินผ่านเธอแบบนี้ทุกวัน ถามเพื่อนตลอดครับว่าน่ารักไหม จนกระทั่งวันหนึ่ง ผมได้ตัดสินใจทักแชทรุ่นพี่ของผม ที่ทำงานในทีมเดียวกับเธอ ว่าจะเป็นไรไหมถ้าผมจะขอแชทเฟสเธอ รุ่นพี่แซวผมกลับว่า "คนนี้น่ะหรอ คนจีบเยอะนะเว้ย ตัดใจไหมล่ะ เขามีคนในดวงใจแล้ว แต่ยังโสดนะ"
ผมไม่ได้ตั้งใจจะจีบเขาหรอกครับ พอได้ยินประโยคนั้นใจก็ยิ่งแป๋วเลยครับ แต่เฟสของเธอมันมีประโยชน์สำหรับผมมากเลยนะครับ เพราะ ทุกครั้งที่ผมเจออะไรที่จะช่วยเธอ เกี่ยวข้องกับงานของเธอ ผมจะส่งให้เธอเสมอ ถึงแม้เธอจะไม่ปลดช่องข้อความผมก็ตาม ก็หวังแหละครับว่าเธอจะเห็น ผมก็ส่งแบบนี้ไปทุกวัน หวังว่าเธอคงจะไม่น่าเครียดน่ะครับ อาจจะอารมณ์ดีบ้าง
จนวันนั้น..
วันที่ผมได้มีโอกาสนั่งคุยงาน แล้วกลุ่มเพื่อนเธอเดินมาพอดี ในนั้นมีเพื่อนผมครับ ผมเลยแกล้งแซวเพื่อนผมไปว่า "เพื่อนน่ารักดีนะ" หลังจากนั้นไม่รู้ ว่าฟ้าเล่นตลกหรือเปล่านะครับ เช้าวันต่อมาเธอ กดปลดช่องแชทผม (ปล.ผมไม่ได้แอดเฟสไปนะครับ) เธอตกใจมากครับเห็นข้อมูลงานไปหมด ผมได้แต่แถว่า สงสารเธอหน้าเครียด เลยอยากช่วยทำงานบ้าง ^^ จากนั้นเราได้คุยกันครับ คุยกันแทบตลอดเวลา ผมมีความสุขมากครับแต่ไม่มีใครรู้หรอกนะครับว่าผมคุยกัน
จนวันนั้น ผมไปกินเบียร์กับเพื่อนครับ เธอบอกผมว่าเธอจะไปกินข้าวกับเพื่อนเหมือนกัน เราแยกย้ายกันครับ จนดึกมากผมทราบว่าเธอจะไปกินเหล้าต่อ ผมถามเธอว่า ผมจะขอไปด้วยได้ไหมเพราะเพื่อนเธอผมเองก็พอรู้จัก คงไม่เขินเท่าไหร่ ถ้าจะไปด้วย เธอไม่ตอบผมครับ ด้วยความที่ผมอยากไปมาก ผมเลยทักรุ่นพี่เธอไป ซึ่งผมเองก็พอรู้จักนะครับ รุ่นพี่เธอชวนผมไปกินด้วย โอกาสสิครับ ผมตัดสินใจ ยอมรับเลยครับว่าทิ้งเพื่อน 555. เพื่อไปหาเธอ สรุปผมไปถึงครับ
เธอก็คงตกใจ ไม่น้อยเหมือนกันที่เห็นผมมาก ทุกคนบนโต๊ะแซวผมกับรุ่นพี่เธอกันใหญ่เลยครับ
ผมเองก็ตกใจ เพราะคนนั่งข้างๆเธอ ก็รุ่นพี่ที่ทำงานของผม แต่เขานั่งโอบกอดกัน ณ.วินาทีนั้น ผมอยากจะกลับเลยครับ แล้วใครจะคิดล่ะครับว่าวันนั้นที่ผมไป เธอไม่คุยกับผมอีกเลย ผมไม่รู้ว่า 1. เพราะผมรู้แล้วหรือเปล่าว่าเธอคุยกับพี่คนนี้อยู่ 2.หรือเธอคิดว่าผมคุยกับรุ่นพี่เธออยู่เธอจึงไม่คุยกับผม. (ปล.พี่คนที่คุยกับเธอก็มีแฟนแล้วนะครับ) หลังจากนั้นมา ทุกคนก็คิดว่าผมกิ๊กกับรุ่นพี่ของเธอครับ เอาจริงๆผมก็งง มาก กลับการเปลี่ยนไปของเธอกะทันหันจริงๆ และเอาจริงๆ ผมก็อยากรู้สาเหตุ เพราะก่อนหน้านั้าเราคุยกันดีมากๆ ผมได้แต่คิดว่า ถ้าคืนนั้นผมไม่ไป วันนี้ผมอาจจะยังคุยกับเธออยู่ก็ได้นะครับ (ปล. ผมมาทราบทีหลังว่า พี่คนนี้คุยกับเธอมาสักพักแล้วครับน่าจะก่อนที่เธอคุยกับผม ซึ่งเธอเองก็รู้ว่าพี่เขามีแฟนแล้ว)
คุณคิดว่าที่เธอเปลี่ยนไป จะเป็นข้อ 1 หรือ ข้อ2
รักครั้งนี้ ผมผิดพลาดตรงไหน ?
เรื่องมันเริ่มต้นเมื่อ ผมได้เข้าไปทำงานในที่แห่งหนึ่งสักพักใหญ่ครับ ทำได้สักพักมีรุ่นน้องคนหนึ่งเข้ามา เธอน่ารักครับ เธอเข้ามาทำในแผนกเดียวกับผมแต่คนละทีม ทุกครั้งที่ผมเปิดประตูเข้ามาเพื่อทำงาน ผมจะต้องเห็นเธอเสมอ เพราะเธอนั่งหน้าประตูครับ
ผมไม่ได้ตั้งใจจะจีบเขาหรอกครับ พอได้ยินประโยคนั้นใจก็ยิ่งแป๋วเลยครับ แต่เฟสของเธอมันมีประโยชน์สำหรับผมมากเลยนะครับ เพราะ ทุกครั้งที่ผมเจออะไรที่จะช่วยเธอ เกี่ยวข้องกับงานของเธอ ผมจะส่งให้เธอเสมอ ถึงแม้เธอจะไม่ปลดช่องข้อความผมก็ตาม ก็หวังแหละครับว่าเธอจะเห็น ผมก็ส่งแบบนี้ไปทุกวัน หวังว่าเธอคงจะไม่น่าเครียดน่ะครับ อาจจะอารมณ์ดีบ้าง
วันที่ผมได้มีโอกาสนั่งคุยงาน แล้วกลุ่มเพื่อนเธอเดินมาพอดี ในนั้นมีเพื่อนผมครับ ผมเลยแกล้งแซวเพื่อนผมไปว่า "เพื่อนน่ารักดีนะ" หลังจากนั้นไม่รู้ ว่าฟ้าเล่นตลกหรือเปล่านะครับ เช้าวันต่อมาเธอ กดปลดช่องแชทผม (ปล.ผมไม่ได้แอดเฟสไปนะครับ) เธอตกใจมากครับเห็นข้อมูลงานไปหมด ผมได้แต่แถว่า สงสารเธอหน้าเครียด เลยอยากช่วยทำงานบ้าง ^^ จากนั้นเราได้คุยกันครับ คุยกันแทบตลอดเวลา ผมมีความสุขมากครับแต่ไม่มีใครรู้หรอกนะครับว่าผมคุยกัน
จนวันนั้น ผมไปกินเบียร์กับเพื่อนครับ เธอบอกผมว่าเธอจะไปกินข้าวกับเพื่อนเหมือนกัน เราแยกย้ายกันครับ จนดึกมากผมทราบว่าเธอจะไปกินเหล้าต่อ ผมถามเธอว่า ผมจะขอไปด้วยได้ไหมเพราะเพื่อนเธอผมเองก็พอรู้จัก คงไม่เขินเท่าไหร่ ถ้าจะไปด้วย เธอไม่ตอบผมครับ ด้วยความที่ผมอยากไปมาก ผมเลยทักรุ่นพี่เธอไป ซึ่งผมเองก็พอรู้จักนะครับ รุ่นพี่เธอชวนผมไปกินด้วย โอกาสสิครับ ผมตัดสินใจ ยอมรับเลยครับว่าทิ้งเพื่อน 555. เพื่อไปหาเธอ สรุปผมไปถึงครับ
เธอก็คงตกใจ ไม่น้อยเหมือนกันที่เห็นผมมาก ทุกคนบนโต๊ะแซวผมกับรุ่นพี่เธอกันใหญ่เลยครับ
ผมเองก็ตกใจ เพราะคนนั่งข้างๆเธอ ก็รุ่นพี่ที่ทำงานของผม แต่เขานั่งโอบกอดกัน ณ.วินาทีนั้น ผมอยากจะกลับเลยครับ แล้วใครจะคิดล่ะครับว่าวันนั้นที่ผมไป เธอไม่คุยกับผมอีกเลย ผมไม่รู้ว่า 1. เพราะผมรู้แล้วหรือเปล่าว่าเธอคุยกับพี่คนนี้อยู่ 2.หรือเธอคิดว่าผมคุยกับรุ่นพี่เธออยู่เธอจึงไม่คุยกับผม. (ปล.พี่คนที่คุยกับเธอก็มีแฟนแล้วนะครับ) หลังจากนั้นมา ทุกคนก็คิดว่าผมกิ๊กกับรุ่นพี่ของเธอครับ เอาจริงๆผมก็งง มาก กลับการเปลี่ยนไปของเธอกะทันหันจริงๆ และเอาจริงๆ ผมก็อยากรู้สาเหตุ เพราะก่อนหน้านั้าเราคุยกันดีมากๆ ผมได้แต่คิดว่า ถ้าคืนนั้นผมไม่ไป วันนี้ผมอาจจะยังคุยกับเธออยู่ก็ได้นะครับ (ปล. ผมมาทราบทีหลังว่า พี่คนนี้คุยกับเธอมาสักพักแล้วครับน่าจะก่อนที่เธอคุยกับผม ซึ่งเธอเองก็รู้ว่าพี่เขามีแฟนแล้ว)
คุณคิดว่าที่เธอเปลี่ยนไป จะเป็นข้อ 1 หรือ ข้อ2