เด็กวัย19คิดจะมีธุรกิจเล็กๆ

สวัสดีครับผมเด็กวัย19
ผมจบแค่ ม 3 มาทำงานกรุงเทพได้4ปีกว่าๆละครับ (บ้านจนครับ)
ทำงานโรงงานครับ เข้างาน 9 :00 ออก 17:30 บางวันมีติดตั้งก็ข้ามวันข้ามคืน หลับอีกวันตอนเช้า
ผมมีแฟนทำงานด้วยกัน แต่แฟนลาออกไปขายของซึ่งผมกับเเฟนห่างกันไม่ไกลมากนักติดตรงที่เวลาครับไม่ค่อยได้คุยกัน (เขาอยู่บ้านแม่ครับเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน) ผมหลับเค้าตื่น ผมตื่นเค้าหลับ เวลาของเราไม่ตรงกันครับ คุยกันวันนึงไม่กี่คำ ไม่ได้เบื่อนะครับแต่ไม่มีเวลาจริงๆบางวันผมกลับมาบ้านก็มานั่งทำ อะไหล่แต่งขาย จนถึงเที่ยงคืนทุกวัน จนวันึงเธอเลือกที่จะเดินจากผมไป ผมร้องไห้หนักมาก อธิบายทุกอย่างแต่สุดท้ายเธอก็ไปครับ ซึ่งที่ผมทำนั้นผมทำเผื่อเทอคนนี้จริงๆนะ เลิกกับผมไม่ถึงชั่วโมงเธอมีคนคุยแล้ว เก่งเนาะ
สามเดือนกว่าๆทำใจได้ครับ จากวันนั้นถึงวันนี้ ผมก้มหน้าก้มตาทำอะไหล่ที่ผมว่าหวังว่าสักวันนึงจะเป็นธุรกิจเล็กๆได้ ตอนนี้มองหาตลาดรองรับ มองหาตลาดวัตถุดิบ ยังต้องใช้เงินเดือนช่วยหมุนถ้าพื้นแข็งแรง จะมาทำแบบเต็มตัวครับ

กระทู้เเรกครับ อ่านไม่เข้าใจขออภัยด้วยครับ
อย่าทำงานจนลืมมองคนข้างหลังนะครับ
บางทีสิ่งที่คาดฝันไว้ อาจเปลี่ยนแปลงได้
เตรียมตัวที่จะรวย อย่าลืมเตรียมตัวที่จะจน
ยืนด้วยขาตัวเอง มั้นคงกว่า