เคยคิดขั้นฆ่าตัวตายค่ะ ช่วยแนะนำทางออกหน่อย

คืองี้ค่ะ เราไม่ได้เป็นคนคิดฆ่าตัวตายอะไรบ่อยอย่างงั้นนะ เราแค่เคยคิดแบบนานๆๆๆๆทีนะ(หลายปีครั้งมั้ง) ถ้าพีคจริงๆอ่ะ แบบช่วงชีวิตดาว ละใครก็ไม่เข้าใจ โดนทำร้ายจิตใจ หรือมีหลายๆเรื่องพีคหนักงี้
แต่เราคงไม่ได้คิดจะตายจริงๆไง เพราะว่า ณ จุดที่คิดน่ะ เราจะคิดแบบละจะบาปมั้ย จะต้องชดใช้กรรมยังไงกี่ชาติๆ จะเจ็บมั้ย
เรามีเสิทหา ว่าตายแล้วบาปมั้ย 555555 คือคนอยากตายที่ไหนจะมาคิดแบบนี้ใช่มั้ย  เดี๋ยวๆนี่ดูขำนะ
แต่เราจะสื่อว่าเราคงไม่ได้คิดจะตายจริงๆ

เราอยากได้วิธีที่ใจจะไม่ฟุ้งซ่าน คิดน้อยใจ คิดว่าตัวเองไร้ค่า หรือแง่ลบต่างๆนาๆ
แต่คือ ณ อารมณ์พีคนั้นอ่ะ มันก็ร้องไห้หนักมากแหละ แต่เรามาสังเกตนะ มันก็ไม่ได้นานนะ ไม่น่าถึงชั่วโมง(มั้ง)
ละหลังจากนั้นก็หาย ละเริ่มลืมๆอะไรที่คิดลบๆ แบบเริ่มเข้าสู่ภาวะปกติ

แต่นั่นแหละค่ะ เราไม่อยากมีแม้จะมีจุดพีคแบบนั้นอ่ะ มันดูโง่ไป ละมันดูอ่อนแออ่ะ
คือเวลาเราโกรธ ไม่พอใจ ถ้ากับคนที่แรงและอารมณ์ร้อนกว่าเรา เราเลือกที่จะเงียบ(แค้นในใจ) ไม่อยากเถียง เพราะเดี๋ยวบานปลาย ไม่จบ
ละเราเป็นคนเถียงไม่ทันด้วย รวมๆเลยเงียบไง ไม่ก็น้ำตาแตกไป แต่อย่างว่าไม่ใช่ไม่รู้สึกหรือยอมนะ แต่ต่อต้านมากๆในใจ
เก็บมาอารมณ์เสียเอง บ่นเอง ไม่ได้ส่งผลกับใคร ออกสีหน้าบ้างบางครั้ง ไม่ชอบเฟค
แต่ถ้ากับคนสนิทแต่ไม่แข็งกับเรา เราก็อาจเหวี่ยงใส่บ้าง แบบหงุดหงิดอ่ะ แต่ก็ไม่ได้แรงอะไร
ไม่เคยเป็นคนโกรธละทำลายข้าวของ กลัวของพังค่ะ ขี้เกียจเก็บด้วย555555

ก็เล่าให้ฟังเผื่อจะมีผลอะไรมั้ย

ช่วยแนะนำวิธีที่จะเป็นคนปกติ ที่เข้มแข็งขึ้นหน่อยค่ะ
เรามองว่าเราอ่อนแอนะ อย่างเวลาเสียใจแบบอกหักงี้ก็ร้องไห้ๆๆๆๆเสียใจๆๆๆบ่นไปงี้ มันอ่อนแอไปไง(แต่ก็เข้มแข็งขึ้นกว่าเมื่อก่อนอยู่นะคะ)
หรือต้องรอเจอประสบการณ์มากๆมันจะสอนเราเอง
อยากเป็นคนที่อยู่กับตัวเองแบบสตรวงงงงงได้เอง ชิวๆไปได้งี้
ถ้าเป็นได้ เราเชื่อว่าวันนึงเจอเรื่องร้ายๆก็จะเข้มแข็งรับกับมันได้ มีเหตุผล เข้าใจโลกงี้อ่ะ

แนะนำทีนะคะ
ขอบคุณค่ะ^^