รักมาก เกลียดมาก (Love alot Hate alot)

ไม่ลีลามากมาย ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ
เรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากเค้าโครงเรื่องจริงแค่ 10% เท่านั้น
ส่วนมากคงจะเป็นความรู้สึกของตัวละครหญิงจะเป็นความรู้สึกที่เราเคยประสบมาจริงๆ
ส่วนสถานที่ต่างๆก็สมมุติขึ้นมาแทนสถานที่จริงๆค่ะ หากมีข้อผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะคะ ยังคงเป็นมือใหม่หัดเขียนอยู่ค่ะ


ย้อนกลับไปตอนฉันอายุได้แค่ 7 ขวบ ฉันเป็นเด็กตัวเล็กๆหน้าตาน่ารักไร้เดียงสา ผมหยักโสกถึงกลางหลัง หน้ากลมๆเข้มๆ
ตาฉันเฉี่ยวตั้งแต่ยังเด็กๆ หากจะบอกว่าอะไรในตัวของฉันที่ฉันชอบมากที่สุดก็คงจะเป็นดวงตาของฉัน
มันสวยมากนัยตาสีดำเข้มกับขนตายาวสลวย ขี้เกียจสาธยายความสวยและน่ารักเมื่อครั้งยังเด็ก ฉันอาศัยอยู่ที่ประเทศไทย (ก็แหงล่ะ)
จังหวัดกรุงเทพมหานครที่เลื่องชื่อเรื่องความสวยและที่พักผ่อนหย่อนใจหลายแห่ง ฮิฮิ เอ้า !
นักเขียนคนนี้แย่จริงๆ ลืมบอกชื่อฉันได้ไง ! ทั้งๆที่ฉันเป็นคนสำคัญของเรื่อง เชอะ =_=^  (เขาขอโต๊ดดดนะตัวเอง)

ฉันชื่อแอนนาตอนนี้ขอไม่บอกข้อมูลอื่นๆก่อนเดี๋ยวไม่ตื่นเต้น ฮ่าๆ เอาแค่ชื่อก็พอแล้ว ฉันจำได้ว่าตอนเด็กๆฉันมักจะมีเพื่อนเยอะมากๆเพราะความขี้เล่นแล้วก็ความเป็นผู้นำของตัวเอง (เออ ผู้นำหรือจิ๊กโก๋ชวนซนจ้ะ ?)
และแล้ววันหนึ่งข้างบ้านฉันก็มีครอบครัว 'Lammars' ย้ายมา พวกเขาย้ายมาจากประเทศเยอรมันเมือง Berlin ด้วยเรื่องงานและธุรกิจที่กำลังจะเติบโตมากขึ้นเรื่อยๆในประเทศไทย ครอบครัวนี้มีด้วยกัน 3คน คุณพ่อสุดหล่อเนี๊ยบ คุณแม่ยังสาว สวยจนตะลึงและลูกชายวัย 12ขวบทีแลดูเหมือนจะเรียบร้อยและน่ารัก เอ๊ะ ! ใช่สิ ! ครอบครัวนี้คุณพ่อเท่านั้นที่เป็นชาวเยอรมันแท้ๆ ส่วนคุณแม่เป็นลูกเสี้ยวโครเอเชียและสวีเดน

เล่าเรื่องครอบครัวไปแล้วก็เล่าของฉันบ้างนะ
ครอบครัวฉันมีด้วยกันทั้งหมด 5คน มีฉันแอนนา พี่สาวคนโตลีน่า น้องชายคนเล็กอันเดร และพ่อกับแม่
บ้านเราเป็นลูกครึ่งรัสเซียและเดนมาร์ก คุณพ่อ Danish - Thai คุณแม่ Russian - Thai
ทั้งคู่พบรักกันที่เมืองแห่งความรักปารีสนั้นเอง แต่ขี้เกียจเล่าเพราะ
เรื่องมันยาวเหยียด เล่า 265วันก็คงจะไม่หมด มันเยอะจริงๆนะตัวเธอ =w=
ต่อๆด้วยความที่ฉันเป็นเด็กร่าเริงนิสัยดีเลยเดินไปทักทายประสาเพื่อนบ้านที่เป็นหนูน้อยคนนั้น
ถึงจะอายุมากกว่าเรา 5ปีก็เถอะ แต่เจ๊ก็ไม่หวั่น +O+

"สวัสดีจ้ะ เธอชื่ออะไรหรอ เราชื่อแอนนานะ" เด็กสาวผู้ร่าเริงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"หวัดดี เราอีริค" เด็กชายตอบหน้าตาเฉยพร้อมแคะขี้มูกอย่างน่ารังเกียจ
"ชื่อน่ารักนะ เรา 7ขวบนะ เราอยากเล่นกับเธอจังเลย"
"โทษนะ ฉันไม่อยากยุ่งกับเด็กอย่างเธอหรอกเพราะมันเสียเวลา"
เด็กชายพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญส่วนหนูน้อยก็ถึงกับตะลึงพูดไม่ออกเลยทีเดียว YOY

นับตั้งแต่นั้นมาจากความรู้สึกเฉยๆกลายมาเป็นความรู้เกลียดชังเข้ากระดูกดำ
และนี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราววุ้นๆกวนๆและน่าปวดหัวของ "แอนนา"
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่