แม้จะไม่ใช่เรื่องที่จะต้องเอามาอวด แต่ชีวิตผมเนี่ยก็ผ่านกินเหล้ากินเบียร์มาไม่ใช่น้อยเหมือนกัน และแน่นอนว่าผมต้องมีประสบการณ์การไปนั่งกินเหล้าตามร้าน
Diary of Losers (บันทึกของป๊อด): Chapter 1.1 — จีบเด็กเชียร์ฯ
หนึ่งในการตลาดของเหล้าเบียร์ โดยเฉพาะยี่ห้อที่ไม่ค่อยเป็นที่นิยม คือ การใช้เด็กสาวรูปร่างหน้าตาดีมาคอยเชียร์ เชียร์ให้สั่งเหล้าสั่งเบียร์นั่นแหละครับ เพราะถ้าไม่เชียร์ ก็คงไม่มีใครสั่งจริงๆ
ถึงขนาดบางครั้งมีคนเชียร์แล้ว ยังไม่มีคนสั่งเลย
ยกเว้นผม เวลามีน้องๆมาเชียร์ ผมก็มักจะสั่ง เพราะผมเป็นคนไม่มีศิลปะในการกินเหล้า เหล้าส่วนใหญ่ รสชาติจะดีไม่ดี สำหรับผมก็กินได้หมด และผมถือคติว่า ขอแค่คนเชียร์น่ารักมาคนชงเหล้าให้ เหล้ามันจะรสชาติดีขึ้นเอง
น้องส้ม เป็นเด็กเชียร์เหล้า ผมเจอน้องส้มที่ร้านอาหารแห่งนึง ร้านนี้แม้จะเป็นร้านอาหาร แต่ก็มีลูกค้าจำนวนมากที่มานั่งสั่งเหล้ากิน และส่วนใหญ่จะเป็นลูกค้าผู้ชาย เพราะทีเด็ดของร้านนี้คือ มีเด็กเชียร์เหล้าเชียร์เบียร์อยู่ในร้านประมาณ 20 ชีวิตได้ มีทุกยี่ห้อ บางยี่ห้อมี 2-3 คน ขนาดบางยี่ห้อขายดีอยู่แล้วยังต้องส่งเด็กมาเชียร์ ไม่งั้นจะแพ้คู่แข่ง
บรรยากาศในร้านก็คล้ายๆกับโอลิมปิคของการเชียร์เหล้าเชียร์เบียร์ ทันทีที่คุณเข้าไปในร้าน คุณจะถูกเด็กเชียร์รุมจ้องมอง และเมื่อคุณน่งลงที่โต๊ะ น้องๆเหล่านี้จะพุ่งเข้ามาล้อมคุณทันที
น้องแต่ละคนจะนำเสนอโปรโมชั่นของแบรนด์ตัวเอง เช่น สั่งเบียร์ของหนู 3 ขวดมีแถมให้ 1 ขวดบ้าง สั่งเหล้าแถมมิกเซอร์บ้าง และที่สำคัญคือ ถ้าสั่งกับน้องคนไหนก็ตาม น้องคนนั้นเค้าก็จะคอยวนเวียนมาดูแลคอยเติมเบียร์เติมเหล้าให้
พอฟังการนำเสนอของน้องๆเสร็จ เวลาที่กดดันที่สุดก็มาถึง คือ เราต้องเลือกสั่งซักยี่ห้อ ซึ่งแต่ละคนก็คงมีเหตุผลในการเลือกต่างกัน บางคนก็เลือกที่โปรโมชั่น บางคนก็เลือกสั่งเพราะเด็กเชียร์
ผมเลือกสั่งเหล้ายี่ห้อที่น้องส้มเชียร์นั่นแหละครับ ทั้งๆที่น้องส้มเค้าไม่ได้นำเสนอโปรโมชั่นที่ดีอะไรเลย จริงๆแล้วน้องส้มแทบไม่ได้เชียร์อะไรเลยด้วยซ้ำครับ ยืนนิ่งๆไม่พูดไม่จา แต่น้องส้มแค่หน้าตาสวยที่สุดในบรรดาเด็กเชียร์ทั้งหมดนั้น ต้องสารภาพว่า ตอนที่น้องๆมายืนเรียงหน้ากระดาน นำเสนอโปรโมชั่นของเหล้าเบียร์ยี่ห้อตัวเอง ผมแทบไม่ได้ฟังใครเลยครับ เพราะเห็นหน้าสวยๆน้องส้มแล้ว ก็ตัดสินใจได้ทันทีเลยว่าผมจะสั่งเหล้ายี่ห้ออะไร
ตอนหลังผมบอกกับน้องส้มแบบนี้ โดยคิดว่าถ้าน้องส้มรู้เหตุผลที่เราสั่งเหล้าเค้า เพราะเราชอบเค้า เค้าต้องเขินและดีใจแน่ๆ
แต่เปล่าเลย น้องส้มรู้สึกเฉยๆ และบอกกับผมว่า “ส้มรู้อยู่แล้ว ลูกค้าส้มส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนี้แหละ”
ครับ น้องส้มมั่นใจสุดๆ
ส่วนเหล้าที่น้องส้มขายนั้น รสชาติจะเฟื่อนๆหน่อย ถึงกับมีบางคนนิยามว่าเป็นเหล้าที่ผสมกับอะไรก็ไม่อร่อย ผสมโซดากินก็ไม่อร่อย ผสมน้ำกินก็ไม่อร่อย ขนาดผมเจอน้องส้มข้างนอก ตัวน้องส้มเองยังกินเหล้ายี่ห้ออื่นเลย
แต่ขนาดเหล้ารสชาติไม่ไหว แทบทุกโต๊ะในร้านก็ยังสั่งอยู่ดี บางทีสั่งมาเปิดไว้เฉยๆด้วยนะ แล้วกินเครื่องดื่มอย่างอื่น ซึ่งทุกคนที่สั่ง สั่งด้วยเหตุผลเดียวกันกับผม คือ น้องส้ม
โคตรสวย
หลังจากวันนั้น ผมก็กลายเป็นลูกค้าประจำของร้านนั้น จริงๆจะบอกว่าเป็นลูกค้าน้องส้มก็คงจะตรงกว่า เพราะผมไปเพื่อสั่งเหล้าแล้วนั่งรอน้องส้มเดินมาชงเหล้าให้ รอน้องส้มเดินมาคุยด้วย เท่านั้นก็ดีใจแล้ว และถ้าน้องส้มย้ายไปทำงานที่ร้านอื่น ผมก็คงตามไปกินที่ร้านอื่นทันที
เรื่องของน้องส้มยังมีต่อ แต่เดี๋ยวมันจะยาวไป เอาไว้คราวหน้าละกัน แต่บอกให้นิดนึง บทสรุปของเรื่องนี้ ผมจีบน้องส้มไม่ติดหรอก
เพราะถ้าจีบติด มันจะเป็น Diary of Losers ได้ไงละครับ
ปล. ใครอ่านแล้วโอเค ^^ อยากอ่านตอนต่อไป ก็ไปต่อใน facebook ก่อนได้นะครับ เซิร์ซหา "บันทึกของป๊อด" หรือ @diaryoflosers ก็น่าจะเจออยู่
Diary of Losers (บันทึกของป๊อด): Chapter 1.1 — จีบเด็กเชียร์ฯ
Diary of Losers (บันทึกของป๊อด): Chapter 1.1 — จีบเด็กเชียร์ฯ
หนึ่งในการตลาดของเหล้าเบียร์ โดยเฉพาะยี่ห้อที่ไม่ค่อยเป็นที่นิยม คือ การใช้เด็กสาวรูปร่างหน้าตาดีมาคอยเชียร์ เชียร์ให้สั่งเหล้าสั่งเบียร์นั่นแหละครับ เพราะถ้าไม่เชียร์ ก็คงไม่มีใครสั่งจริงๆ
ถึงขนาดบางครั้งมีคนเชียร์แล้ว ยังไม่มีคนสั่งเลย
ยกเว้นผม เวลามีน้องๆมาเชียร์ ผมก็มักจะสั่ง เพราะผมเป็นคนไม่มีศิลปะในการกินเหล้า เหล้าส่วนใหญ่ รสชาติจะดีไม่ดี สำหรับผมก็กินได้หมด และผมถือคติว่า ขอแค่คนเชียร์น่ารักมาคนชงเหล้าให้ เหล้ามันจะรสชาติดีขึ้นเอง
น้องส้ม เป็นเด็กเชียร์เหล้า ผมเจอน้องส้มที่ร้านอาหารแห่งนึง ร้านนี้แม้จะเป็นร้านอาหาร แต่ก็มีลูกค้าจำนวนมากที่มานั่งสั่งเหล้ากิน และส่วนใหญ่จะเป็นลูกค้าผู้ชาย เพราะทีเด็ดของร้านนี้คือ มีเด็กเชียร์เหล้าเชียร์เบียร์อยู่ในร้านประมาณ 20 ชีวิตได้ มีทุกยี่ห้อ บางยี่ห้อมี 2-3 คน ขนาดบางยี่ห้อขายดีอยู่แล้วยังต้องส่งเด็กมาเชียร์ ไม่งั้นจะแพ้คู่แข่ง
บรรยากาศในร้านก็คล้ายๆกับโอลิมปิคของการเชียร์เหล้าเชียร์เบียร์ ทันทีที่คุณเข้าไปในร้าน คุณจะถูกเด็กเชียร์รุมจ้องมอง และเมื่อคุณน่งลงที่โต๊ะ น้องๆเหล่านี้จะพุ่งเข้ามาล้อมคุณทันที
น้องแต่ละคนจะนำเสนอโปรโมชั่นของแบรนด์ตัวเอง เช่น สั่งเบียร์ของหนู 3 ขวดมีแถมให้ 1 ขวดบ้าง สั่งเหล้าแถมมิกเซอร์บ้าง และที่สำคัญคือ ถ้าสั่งกับน้องคนไหนก็ตาม น้องคนนั้นเค้าก็จะคอยวนเวียนมาดูแลคอยเติมเบียร์เติมเหล้าให้
พอฟังการนำเสนอของน้องๆเสร็จ เวลาที่กดดันที่สุดก็มาถึง คือ เราต้องเลือกสั่งซักยี่ห้อ ซึ่งแต่ละคนก็คงมีเหตุผลในการเลือกต่างกัน บางคนก็เลือกที่โปรโมชั่น บางคนก็เลือกสั่งเพราะเด็กเชียร์
ผมเลือกสั่งเหล้ายี่ห้อที่น้องส้มเชียร์นั่นแหละครับ ทั้งๆที่น้องส้มเค้าไม่ได้นำเสนอโปรโมชั่นที่ดีอะไรเลย จริงๆแล้วน้องส้มแทบไม่ได้เชียร์อะไรเลยด้วยซ้ำครับ ยืนนิ่งๆไม่พูดไม่จา แต่น้องส้มแค่หน้าตาสวยที่สุดในบรรดาเด็กเชียร์ทั้งหมดนั้น ต้องสารภาพว่า ตอนที่น้องๆมายืนเรียงหน้ากระดาน นำเสนอโปรโมชั่นของเหล้าเบียร์ยี่ห้อตัวเอง ผมแทบไม่ได้ฟังใครเลยครับ เพราะเห็นหน้าสวยๆน้องส้มแล้ว ก็ตัดสินใจได้ทันทีเลยว่าผมจะสั่งเหล้ายี่ห้ออะไร
ตอนหลังผมบอกกับน้องส้มแบบนี้ โดยคิดว่าถ้าน้องส้มรู้เหตุผลที่เราสั่งเหล้าเค้า เพราะเราชอบเค้า เค้าต้องเขินและดีใจแน่ๆ
แต่เปล่าเลย น้องส้มรู้สึกเฉยๆ และบอกกับผมว่า “ส้มรู้อยู่แล้ว ลูกค้าส้มส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนี้แหละ”
ครับ น้องส้มมั่นใจสุดๆ
ส่วนเหล้าที่น้องส้มขายนั้น รสชาติจะเฟื่อนๆหน่อย ถึงกับมีบางคนนิยามว่าเป็นเหล้าที่ผสมกับอะไรก็ไม่อร่อย ผสมโซดากินก็ไม่อร่อย ผสมน้ำกินก็ไม่อร่อย ขนาดผมเจอน้องส้มข้างนอก ตัวน้องส้มเองยังกินเหล้ายี่ห้ออื่นเลย
แต่ขนาดเหล้ารสชาติไม่ไหว แทบทุกโต๊ะในร้านก็ยังสั่งอยู่ดี บางทีสั่งมาเปิดไว้เฉยๆด้วยนะ แล้วกินเครื่องดื่มอย่างอื่น ซึ่งทุกคนที่สั่ง สั่งด้วยเหตุผลเดียวกันกับผม คือ น้องส้ม
หลังจากวันนั้น ผมก็กลายเป็นลูกค้าประจำของร้านนั้น จริงๆจะบอกว่าเป็นลูกค้าน้องส้มก็คงจะตรงกว่า เพราะผมไปเพื่อสั่งเหล้าแล้วนั่งรอน้องส้มเดินมาชงเหล้าให้ รอน้องส้มเดินมาคุยด้วย เท่านั้นก็ดีใจแล้ว และถ้าน้องส้มย้ายไปทำงานที่ร้านอื่น ผมก็คงตามไปกินที่ร้านอื่นทันที
เรื่องของน้องส้มยังมีต่อ แต่เดี๋ยวมันจะยาวไป เอาไว้คราวหน้าละกัน แต่บอกให้นิดนึง บทสรุปของเรื่องนี้ ผมจีบน้องส้มไม่ติดหรอก
เพราะถ้าจีบติด มันจะเป็น Diary of Losers ได้ไงละครับ
ปล. ใครอ่านแล้วโอเค ^^ อยากอ่านตอนต่อไป ก็ไปต่อใน facebook ก่อนได้นะครับ เซิร์ซหา "บันทึกของป๊อด" หรือ @diaryoflosers ก็น่าจะเจออยู่