คืออยากที่หัวข้อกระทู้นั่นแหละคับ ผมขอเล่าประสบการณ์ชีวิตนะคับ

ผมมีแฟนอยู่คนนึงคับคบกันมาเกือบ 3 ปี แล้วแต่ก็คงเป็นเพราะอะไรไม่รู้หรอกคับที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้คือ
ตอนนั้นผมไปดูหนังกับแฟนมาแต่เธอก็ทำดูท่าทีแปลกๆเหมือนคนไม่รู้จักกัน พอผมทักเธอก็ไม่หันตอนแรกผมก็คิดว่าเธอแกล้งเพราะเธอชอบแกล้งผมเป็นประจำเวลาไปเที่ยวแต่ครั้งนี้มันไม่ไช่ความรู้สึกมันไม่ไช่ ตอนซื้อตั๋วเพื่อที่จะดูหนังบอกไว้ก่อนเลยผมชอบซื้อตั๋วและเลือกที่นั่งริม เพราะเธอชอบแต่พอผมซื้อตั๋วเสร็จกำลังเดินไปที่โรงหนังเธอก็ตะคอกใส่ผมว่า ทำไมต้องซื้อตั๋วหนังที่นั่งริมด้วย ตอนนั้นผมตกใจมากจนตลอดตอนดูหนังทั้งๆที่หนังนั้นสนุกมากแต่ผมกับไม่สนุก พอดูหนังจบผมก็ไปส่งเธอและก่อนที่เธอจะเข้าบ้านผมเรียกให้เธอมาคุยด้วย แปปนึง ผมก็พูดกับเธอว่า เป็นอะไรรึเปล่า เธอก็บอกว่า เปล่าหนิ แต่ผมคิดว่าต้องเป็นไรแน่ๆด้วยความเป็นห่วงผมเลย ตะคอกกับเธอว่า ถ้าเป็นแบบนี้อีกก็ไม่ต้องมาคุยกัน ปล.ทุกครั้งที่ผมพูดแบบนี้เธอจะนิ่งและทำถ้าเหมือนจะร้องไห้และผมก็จะขอโทษเธอ ครั้งนี้เธอกับ ตะคอกกลับมาว่า เออ!! ไม่คุยก็ไม่คุยและก็ไม่ต้องมาเจอกัน นั่นเป็นอีกครั้งที่ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะต้องเสียเธอไป จากนั้นเธอก็ก้มหน้าลงแล้วพูดเป็นเสียงเบาๆแต่ผมเจ็บถึงหัวใจนั่นก็คือ เลิกเลยมั้ยหล่ะ เพลงอกหักเต็มสมองผมเลยตอนนั้น 555 แต่พอเธอพูดเสร็จเธอก็เดินเข้าบ้านไป พร้อมกับเสียงที่ผมตะโกนไปว่า เลิกก็เลิก จากนั้นพอผมกลับบ้านไปก็ติดต่อเธอไม่ได้อีกเลย .....
(ผ่านมา 9 เดือนแล้วก็ติดต่อไม่ได้เช่นเคย)

(หัดตั้งกระทู้น้ะคับ)
ปล.อยากให้ช่วยคอมเม้นเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้ทีว่าผมควรทำยังไง
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นล่วงหน้า

และสำหรับคนที่อ่านเรื่องราวนี้จบลงไปแล้วถ้าตอนไหนที่คุณเจอเหตุการณ์คล้ายๆแบบนี้กับแฟนคุณหรือคนที่คุณรักมากก็อย่าใช้อารมณ์มากเกินไปน้ะคับผม  คุณอาจไม่ได้มันกลับมา ผมเชื่อว่า การที่คนเราใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผลล้วนแล้วจะจบลงด้วยการสูญเสีย