[CR] "ชะนีลุยเดี่ยว เที่ยวจีนคนเดียว 2000 km"(Chongqing-Kunming) EP 4 นางฟ้าตัวน้อย เกือบโดนสอยตกสวรรค์"ย่าติง"!!!!

ความเดิมตอนที่แล้ว

หลังจากที่ชะนีน้อยหอยสงข์ต้องเผชิญชะตากรรมความลำบากในย่าติงวันแรก ด้วยการเดินทะเลสาปไข่มุก  ทำให้เธอค้นพบว่า "ฉันไม่เอาหรอก จะทะเลสาปไหนฉันก็ไม่ไปแล้ว!!!!" จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้เธอท้อและล้ามาก  หน้ามารดาของเธอลอยมาทุกขณะลมหายใจ ท่ามกลาง wifi ที่ร่อแร่ตามลมหายใจของเธอ.....ชีวิตเธอจะเป็นอย่างไร??? อะไรจะเกิดขึ้นนับจากนี้

โปรดติดตามใน





ชม EP1 ย้อนหลังได้ที่  https://pantip.com/topic/36201955
ชม EP2 ย้อนหลังได้ที่  https://pantip.com/topic/36204533
ชม EP3 ย้อนหลังได้ที่  https://pantip.com/topic/36207141

แม่.......แม่จ๋าาาาาาาาาาาา.............

หนูคิดถึงบ้าน.....................................................

ด้วยไข้อ่อนๆที่ฉันเป็น ทำให้ฉันทั้งเพ้อ ทั้งละเมอและง่อยเปลี้ยเสียขาไปหมด

เอ้ะ..........เดี๋ยวก่อน นี่มันหกโมงแล้วนี่!!!!! กรี้ดดดดดดดดดดดด

อุตะ!!!

ฉันจะเสียงดังไม่ได้ เพราะห้องพักของฉันนั้น เหมือนถูกกั้นด้วยกระดาษเท่านั้น ไม่ว่าคุณจะทำอะไร เสียงก็จะดังไปทั่ว เพราะฉะนั้นใครจะไปเป็นคู่รักก็คิดให้ดีนะคะ  (แล้วบอกฉันด้วย ฉันจะได้ไปแอบดู)

เมื่อคืนเป็นโชคดีของฉันที่เหล่าชะนีจีนได้กลับเต้าเฉิงไปแล้ว ทำให้ฉันนั้นได้หลับพักผ่อนอย่างเต็มที่ แม้จะมีเสียงฝีเท้าให้ตื่นเต้นเร้าใจตลอดเวลา

แหม....ก็ฉันเป็นชะนีลุยเดี่ยวสายฟรุ้งฟริ้ง ก็กลัวใครจะตรงดิ่งเข้ามาในห้องทำไม่ดีไม่ร้ายกับฉันนี่.........



ว้าย.... ยังจะมัวพูดมากอีก!!!!! เดี๋ยวชะนีไม่มีเวลาลงรองพื้น ปัดแก้ม แต้มปาก  
เอ้าาาาาา ลุกสิค่ะชะนี!!!!!!!!!!



จากนั้นชะนีก็ไม่รอช้าค่ะ......หาข้าวกล่องปฏิกริยาเคมีและช้อคโกแลตพร้อมนมจืด 1 กล่อง ซึ่งหาซื้อได้ตรงจุดที่ขึ้นรถบัส เพื่อเป็นเสบียงตุนไวัให้เบาใจ...

ชะนีผู้อ่าน : เอ้ะ.....เดี๋ยวๆๆๆๆนะชะนี........(เสียงคนที่กำลังอ่านกระทู้ท้วงขึ้น ฉันสามารถสัมผัสเสียงนั้นได้)

ไหนเธอบอกว่าเธอไม่ไหวไง ไหนบอกว่าไม่ไปแล้วไง ทะเลสาปอะ!!!!!

ชะนีลุยเดี่ยว : อุบส์!!!! ฉันลืมสนิทว่าฉันป่วย แอมโซซอรี่นะ แต่ชั้นเสียเงินค่าเสบียงไปแล้ว ให้ฉันไปลองดูก่อนนะ

โอ้ยยย เวียนหัวจัง (พร้อมขาอ่อนล้มใส่หนุ่มตี๋ที่กำลังขึ้นรถบัสไปด้วยกัน)




คุณอาจจะคิดว่าฉันตลกเฉยๆ แต่ไม่จ้ะ!!!!! หนุ่มตี๋หน้าตาดีที่ขึ้นรถมากับฉันมีอยู่จริง!!!!!!!!!!!

หนุ่มตี๋ : ยูจะรังเกียจไหมถ้าไอขอซิทกับยู!!!!!
ชะนีลุยเดี่ยว : ได้ค่ะ.............. (พร้อมทำท่าทางไม่เต็มใจ แต่ในใจนี่ร้อนรุ่มดังไฟแห่งเพลิงพระนาง)

ฉันมีรูปเขาด้วยนะ เพราะเขามาขอฉันถ่ายรูปและขอวีแชทฉัน ฉันเลยแอบไปเซฟในวีแชทของเขามา

กฏเหล็กชะนี : ห้ามระริกระรี้ เวลามีหนุ่มหน้าตาดีเข้าหา!!!



หลังจากนั้น เขาก็พาฉันไปส่งขึ้นรถกอล์ฟ ส่วนฉันก็ทำเนียนแบบว่าไม่เคยมาที่นี่มาก่อน และร่างกายอ่อนแอมากราวกับใกล้หมดลมตลอดเวลา ทั้งที่ในความเป็นจริงฉันคือชะนีถึกที่น่ากลัวตัวหนึ่ง!!!!!

แต่ต่อให้ฉันจะทำหน้าใกล้ตายแค่ไหน เขาก็ยังทิ้งฉันไปและให้เหตุผลว่า.....

"ผมเดินไม่ไหว มันไกลเกิน"

สรุปคือ ฉันถึกกว่าเขา



เอาล่ะชะนีผู้อ่าน คงจะหมั่นไส้ฉันอยู่ใช่ปะ!!!! ฉันว่าเราพับเรื่องผู้ชายกัน แล้วไปลุยกันต่อดีกว่า กินยาสลายมโนแป้ป!!!!

จากนั้นฉันก็จ่ายเงิน 80 หยวนเพื่อนั่งรถกอล์ฟต่อไปยังทุ่งหญ้าหลัวหรง!!!!!!

ฉันยังคงครองตำแหน่งที่นั่งเมียคนขับเช่นเคย
เฮ้อ.... สงสัยคงได้สามีเป็นคนขับรถแถวๆนี้ล่ะชีวิต!!!!



ฉันถ่ายติดรถกอล์ฟมาด้วย....


ถึงแล้ววววววววววววว
แหม่.... วันนี้ท้องฟ้าไม่เป็นใจกับฉันเลย
นี่ 8 โมงแล้วน้าาาาาาา




จากจุดนี้เราจะเดินไปตามทางที่คนเขาเดินกันเลยค่ะ ไม่ยาก ไม่ซับซ้อน เพราะเขาทำทางไว้ให้เดินแล้ว


หนาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฉันปกปิดตัวเองมิดชิด เพราะกลัวว่าจะไปไม่ถึงเป้าหมาย

ใจได้แต่คิดว่า .... คอยดูนะ ถ้าฉันเดินไปถึงล่ะก็ ฉันจะแก้ผ้าเดินเลย!!!!




ท้องฟ้าเช้านี้ไม่ดีเท่าไร  ฉันจึงหยุดและขอพรว่า...............




จากนั้นก็เติมพลังกันสักหน่อยด้วยช้อคโกแลตจากคุณลุงผู้ใจดีที่แบ่งให้ฉัน 1 แท่ง

ลุง : ดน่ะาว้ะด่เวพ่นวพ่งยเพำาะบยไบยเรบ่เนดก่เงกาเยงหกาบรบ
ชะนีลุยเดี่ยว : เซี่ยเซี่ย...........เซี่ยไรหว่าาาาา


อุ้ย..เหมือนคุณลุงจะรู้อนาคตว่า ฉันจะต้องเจอกับหนทางแบบนี้.......

โถ........สิ่งศักดิ์สิทธิ์ขา ลำพังทางเรียบเหงื่อยังเพียบตามร่องเลยค่ะ  แล้วทางเขาแบบนี้ หนูกลิ้งขึ้นมาทีนี่แม่จำหน้าไม่ได้เลยนะคะ....

เอ้ะ.....น่าจะหาตัวไม่เจอด้วย........



และเพลงพี่อ้อมก็ดังขึ้น..................."ขอ.....อย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอ.....แม้วันมามากกกก"
(เป็นชะนีถึกไม่ร้องไห้ค่ะ แต่ชะนีจะมีวันมามากทุกคน)

ชะนีผู้อ่าน : จะร้องเพลงอีกนานมั้ยชะนีลุยเดี่ยว!!!!!

ชะนีลุยเดี่ยว : อ้อ....งั้นไปกันต่อเลยจ้ะชะนีทุกคน (กลอกตาบนเบาๆพอไม่ให้จับได้)



สำหรับผู้ที่ไม่ไหวก็จะนั่งเจ้าตัวนี้แทน  บางคนตัวใหญ่กว่ามันอีกค่ะ ดิฉันเป็นพวกมันแล้วถ้าต้องแบกคนพวกนี้ ไส้เส้ยม้ามเมิ้มดิฉันคงสลับที่กันมั่ว.....




ครึ่งทางแล้วค่ะ ขอกินอีกรอบเพื่อความชัวร์........อ้อออ ฉันลืมบอก ระยะทางทั้งหมด 5 กิโลค่ะ ไปกลับก็ 10 กิโลเอง

ธรรมดามากสำหรับดิฉันค่ะ




เอาล่ะค่ะ.....ชะนีว่า เส้นทางชักไม่น่ารักแล้ว....ชะนีไม่โอเคค่ะ !!!!!






ยืนตั้งสติเรียกวิญญาณตัวเองแปป  



ตรงนี้เลยค่ะชะนี เกือบเป็นนางฟ้าบินลงสวรรค์แล้วค่าาาาาาา
ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เล็งเห็นว่า วิญญานหนูอาจจะสร้างความวุ่นวายให้กับสถานที่แห่งนี้


ลุยต่อ......ใกล้ละ...ใกล้ตายย..เอ้ย!!! ใกล้ถึงแล้ว


ระหว่างก็มีผู้ให้กำลังใจฉันมากมาย ไม่รู้ว่าเพราะฉันสวย...หรือหน้าตาฉันดูน่าจะไม่รอดแล้ว  


หันไปดูและคิดในใจว่า.......ฉันเดินมาได้ยังไง???? ป่านนี้หัวเข่าฉันยังตรงล้อคมั้ยนะ?


ใกล้แล้ว....


ฉันกำลังจะได้รางวัลจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์แห่งขุนเขาแล้ว.......

ธงมนต์ที่พันรอบไม้เทรคกิ้ง แสดงถึงความตั้งใจจริงที่ฉันมีต่อขุนเขาแห่งนี้

ลุงคนจีน(อีกแล้ว) :  หนู!!! อย่าเดินไปทางนั้น มันไกล มาทางนี้สิ เชื่อลุง!!!!

ชะนีลุยเดี่ยว : โอ้ รีลลี่ แต๊งกิ้ว!!!!!!!!!!

ฉันช่างเป็นชะนีมีบุญเหลือเกิน ไปไหนใครก็เอ็นดูช่วยเหลือ



แต่เอ้ะ.........ทำไมมันชันจังล่ะลุงขา
เอ้ะ........แล้วทำไมคุณลุงไม่ขึ้นมาล่ะค่ะ

ชะนีเกาะก้อนหินแข็งเป็นปลิงเกาะเนื้อมนุษย์ เพื่อต้านทานกับลมที่พร้อมจะพัดชะนีตกสวรรค์อีกครั้ง!!!!!!!

แหม่..........คิดว่าฉันคือนางฟ้าล่ะสิ คิดว่าฉันบินได้สินะ.........




ฉันเหลือบตามองหาลุงอีกครั้ง



คุณลุงน่ารักมาก  ถ่ายภาพฉันมากมาย ราวกับฉันคือ แองเจลีน่าโจลี่

ชะนีจึงยืนเท้าเอว พร้อมกับจิกปลายขาอย่างมั่นหน้า