ความรู้สึกแบบหน่วงๆ

ใครมีประสบการณ์ที่แบบความสัมพันธ์ถึงจุดที่ไม่มีอะไรที่ตื่นเต้น และต่างคนต่างละเลยกันไปไม่พูดคุยกันเหมือนแต่ก่อนบ้าง ในความคิดเราเหมือนแบบยื้อเวลากันไปเลื่อยๆ ถามว่าเข้าใจเขาไหม ก็เข้าใจนะที่เขาเฉยชา เขาอาจจะยุ้งก็เป็นได้ แต่ส่วนตัวเรามาถึงจุดที่แบบยังไงก็ได้ ถ้าเขาอยากไปเราก็คงห้ามเขาไม่ได้ เราได้แค่ยื้อเวลาไปเลื่อยๆ รอวันที่จะเข้าใจกันมากขึ้น ลืมบอกไปว่าเราเรียนจบแร๊วละ กำลังเข้าสู่วัยทำงาน เขาก็กำลังจะฝึกงาน ในความคิดเราตอนนี้นะ คือแบบ เหมือนเป็นช่วงรอยต่อ2วัยหรือป่าวคับ ระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่ อยากรู้ว่าเขาพัฒนาความสัมพันธ์ให้ยั่งยืนอย่างไงหรอคับถึงได้เข้าใจกันในวันที่ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง