เรากับแฟนมีแพลนจะแต่งงานปลายปี 60 นี้ คบกัน7-8 ปี ค่ะ
แพลนไว้หลายปีแล้วว่าจะแต่งปีนี้
ญาติผู้ใหญ่. 2 ฝ่ายรับทราบ มีพูดคุยกับญาติพี่น้องไว้มาโดยตลอด
งานบวช เมื่อปลายปี 59 ก็ยังไปงานปกติ แต่เหตุการณ์มันผิดปกติไม่เป็นอย่างที่หวังค่ะ
ตอนแลกขอแค่เลื่อน (เราเคยบอกว่าถ้าเลื่อนก็ไม่ต้องแต่ง)
แต่.... เรายอม ด้วยเหตุผลเพราะรัก คำเดียวจริงๆค่ะ
คำขอต่อมา...... ขอห่างกันเว้นระยะรู้สึกอึดอัด กดดัน
หมดรัก ความรู้สึกเปลี่ยน ไม่เหมือนเดิม ทำร้ายเราทุกคำพูด
อ้างสารพัด จนเรารู้สึกว่าเราทำไมคนที่เรารักคิดกับเราแบบนี้
ขอเป็นแค่เพียงพี่น้อง ตอนนั้นช็อคจนกลั้นอารมณ์ไม่ได้
เลยบอกตกลง ทั้งๆที่ไม่อยากเป็นพี่น้องเลย
แต่เราก็นึกขึ้นมาอีกว่าเค้าคงเปลี่ยนไปจริงๆ
ผู้ใหญ่ทั้ง2ฝ่ายก็โทรมาถามเราเราก็บอกให้ไปถามเค้า
ตามใจเค้า เราไม่อยากไปกดดันอะไรเค้ามากกว่านี้
เพราะเค้าบอกว่าไม่มีใคร เครียดงาน เครียดเรียน (ต่อ ปโท)
คิดเพียงแค่ว่าสักวันเค้าคงคิดได้ว่าเรารักและหวังดีกับเค้ามาโดยตลอด
เราพยายามไม่กวนเค้าให้เค้าคิดไตร่ตรอง แต่บางวันเราอดใจคิดถึงเค้าไม่ได้
ก็ไลน์ไปหาบ้างโทรบ้าง แต่เค้าก็เช่นกันรับบ้างไม่รับบ้าง
เหมือนคนไม่เคยรักกันมาก่อน ลืมไปหมดทุกอย่าง
เคยคุยทุกวัน ตอนแรกห่างเว้นระยะติดต่อกัน 4-5 วัน ตอนนี้ 11-12 วัน
ตอนนี้นับ เป็นระยะเวลา 2 เดือนกว่าแล้ว ที่เค้าใจร้ายกับเรามาก
ระหว่างนี้เราหยุดทุกอย่าง งาน(ธุรกิจส่วนตัว) ไปหากิจกรรมที่อยากทำแต่ไม่มีโอกาส
ฝึกสมาธิ ตั้งสติ คิดทบทวนตัวเอง เข้าปฏิบัติธรรมที่วัด ได้กลับมาคือความคิดที่ปล่อยวาง
มาย้อนมองตัวเอง ว่าเราเป็นต้นเหตุหรือเป่า หรือเพราะเราห่างไกล (แฟนกลับ. ตจว. 2-3ปีที่แล้ว)
ทำใจเรื่องระยะทางว่ารักกันต้องผ่านให้ได้. แต่งงานเราก็จะได้อยู่ด้วยกันตลอด
อีกแค่ 2-3ปี แปปเดียว เราคิดแบบนั้น แต่อีกคนไม่คิด เรื่องก็เลยกลับกลายเป็นแบบนี้
ปล่อยทั้งๆที่ไม่อยากปล่อย เหนื่อยใจ เพราะคนรอบข้างที่รับรู้เรื่อง
แม้แต่ฝั่งเค้าเองยังบอกเลยว่า บอก99% คือมีคนอื่น
ให้เปิดหูเปิดตาและพร้อมรับความจริง .... ปกติเป็นคนต้องอยากรู้เหตุผลจริงๆ
ทำไมรอบนี้ไม่อยากรับรู้ แปลกใจเหมือนกัน.
เราจะคิดซะว่าเราได้ทำให้คนที่เรารักมีความสุข
สุขที่ไม่มีเรา สุขที่ให้เราไปพ้นจากชีวิตเค้า คงได้เท่านั้นจริงๆ
พยามเข้มแข็งและอดทนมากๆคะตอนนี้
คิดวนๆในหัวมีแค่....งานแต่งงานของเราคงไม่มีทางแล้วจริงๆใช่ไหม....
มีแต่ความผิดหวังและเสียใจ ได้กำลังใจจากคนรอบข้างที่รู้เรื่องทุกๆวัน
และให้กำลังใจตัวเองเข้าข้างตัวเอง คิดบวกเสมอ ไม่วั้นคงเสียคนตอนเลข 3 แน่ๆ
ใครเคยเจอแบบนี้บ้างคะ ควรถอย หรือตามเข้าหาอดทนและเค้าต่อไปดีคะ
หมดรักหรือมีคนอื่นถึงขนาดต้องยกเลิกงานแต่งงาน
แพลนไว้หลายปีแล้วว่าจะแต่งปีนี้
ญาติผู้ใหญ่. 2 ฝ่ายรับทราบ มีพูดคุยกับญาติพี่น้องไว้มาโดยตลอด
งานบวช เมื่อปลายปี 59 ก็ยังไปงานปกติ แต่เหตุการณ์มันผิดปกติไม่เป็นอย่างที่หวังค่ะ
ตอนแลกขอแค่เลื่อน (เราเคยบอกว่าถ้าเลื่อนก็ไม่ต้องแต่ง)
แต่.... เรายอม ด้วยเหตุผลเพราะรัก คำเดียวจริงๆค่ะ
คำขอต่อมา...... ขอห่างกันเว้นระยะรู้สึกอึดอัด กดดัน
หมดรัก ความรู้สึกเปลี่ยน ไม่เหมือนเดิม ทำร้ายเราทุกคำพูด
อ้างสารพัด จนเรารู้สึกว่าเราทำไมคนที่เรารักคิดกับเราแบบนี้
ขอเป็นแค่เพียงพี่น้อง ตอนนั้นช็อคจนกลั้นอารมณ์ไม่ได้
เลยบอกตกลง ทั้งๆที่ไม่อยากเป็นพี่น้องเลย
แต่เราก็นึกขึ้นมาอีกว่าเค้าคงเปลี่ยนไปจริงๆ
ผู้ใหญ่ทั้ง2ฝ่ายก็โทรมาถามเราเราก็บอกให้ไปถามเค้า
ตามใจเค้า เราไม่อยากไปกดดันอะไรเค้ามากกว่านี้
เพราะเค้าบอกว่าไม่มีใคร เครียดงาน เครียดเรียน (ต่อ ปโท)
คิดเพียงแค่ว่าสักวันเค้าคงคิดได้ว่าเรารักและหวังดีกับเค้ามาโดยตลอด
เราพยายามไม่กวนเค้าให้เค้าคิดไตร่ตรอง แต่บางวันเราอดใจคิดถึงเค้าไม่ได้
ก็ไลน์ไปหาบ้างโทรบ้าง แต่เค้าก็เช่นกันรับบ้างไม่รับบ้าง
เหมือนคนไม่เคยรักกันมาก่อน ลืมไปหมดทุกอย่าง
เคยคุยทุกวัน ตอนแรกห่างเว้นระยะติดต่อกัน 4-5 วัน ตอนนี้ 11-12 วัน
ตอนนี้นับ เป็นระยะเวลา 2 เดือนกว่าแล้ว ที่เค้าใจร้ายกับเรามาก
ระหว่างนี้เราหยุดทุกอย่าง งาน(ธุรกิจส่วนตัว) ไปหากิจกรรมที่อยากทำแต่ไม่มีโอกาส
ฝึกสมาธิ ตั้งสติ คิดทบทวนตัวเอง เข้าปฏิบัติธรรมที่วัด ได้กลับมาคือความคิดที่ปล่อยวาง
มาย้อนมองตัวเอง ว่าเราเป็นต้นเหตุหรือเป่า หรือเพราะเราห่างไกล (แฟนกลับ. ตจว. 2-3ปีที่แล้ว)
ทำใจเรื่องระยะทางว่ารักกันต้องผ่านให้ได้. แต่งงานเราก็จะได้อยู่ด้วยกันตลอด
อีกแค่ 2-3ปี แปปเดียว เราคิดแบบนั้น แต่อีกคนไม่คิด เรื่องก็เลยกลับกลายเป็นแบบนี้
ปล่อยทั้งๆที่ไม่อยากปล่อย เหนื่อยใจ เพราะคนรอบข้างที่รับรู้เรื่อง
แม้แต่ฝั่งเค้าเองยังบอกเลยว่า บอก99% คือมีคนอื่น
ให้เปิดหูเปิดตาและพร้อมรับความจริง .... ปกติเป็นคนต้องอยากรู้เหตุผลจริงๆ
ทำไมรอบนี้ไม่อยากรับรู้ แปลกใจเหมือนกัน.
เราจะคิดซะว่าเราได้ทำให้คนที่เรารักมีความสุข
สุขที่ไม่มีเรา สุขที่ให้เราไปพ้นจากชีวิตเค้า คงได้เท่านั้นจริงๆ
พยามเข้มแข็งและอดทนมากๆคะตอนนี้
คิดวนๆในหัวมีแค่....งานแต่งงานของเราคงไม่มีทางแล้วจริงๆใช่ไหม....
มีแต่ความผิดหวังและเสียใจ ได้กำลังใจจากคนรอบข้างที่รู้เรื่องทุกๆวัน
และให้กำลังใจตัวเองเข้าข้างตัวเอง คิดบวกเสมอ ไม่วั้นคงเสียคนตอนเลข 3 แน่ๆ
ใครเคยเจอแบบนี้บ้างคะ ควรถอย หรือตามเข้าหาอดทนและเค้าต่อไปดีคะ