"ความรัก กินไม่ได้"เป็นเหตุผลต่อการประกอบการตัดสินใจในการใช้ชีวิตคู่อย่างแน่แท้แล้วใช่ไหม?

ขอเกริ่นก่อนนะคะเรากับแฟนคบกับมา 3 ปี เราเป็นรุ่นน้องเขา 1 ปี และมีแพลนที่จะร่วมหอกันหลังจากเราเรียนจบไม่เกิน 2-3 ปี  ซึ่งฐานะทางบ้านเราค่อนข้างจะมีกินพออยู่ได้ มีมรดก ที่ดินต่างจังหวัด แต่ถ้าเทียบกับแฟนเรา คือเขาไม่มีอะไรเลยไม่มีมรดก ไม่มีบ้าน(ยังเช่าตึกแถวกับครอบครัว)  แต่เขาเป็นคนขยันทำงานทุกอย่างที่ตัวเองสามารถทำได้และได้เงิน นั่นคือเหตุผลที่เราไม่เคยปล่อยมือเค้าเพราะเราคิดว่าสักวันนึงเขาอาจจะพาเราข้ามจุดนี้ของเขาไปได้

      สืบเนื่องจากเรากับแฟนมีปัญหาทะเลาะกัน เนื่องจากเขาเครียดในเรื่องงานและการบริหารจัดการรายจ่ายภายในบ้านเขาไม่ลงตัว ทำให้เขาเริ่มใส่ใจเราน้อยลงและทำให้มีปากเสียงกัน จนเรื่องมันมาเกิดตรงที่เขาพูดกับเราว่า "ถ้าหากเราเจอคนที่ดีกว่า คนที่ให้เราได้มากกว่าเขา เขาก็จะไม่รั้งเราไว้ เพราะตัวเขาเองไม่มีอะไรเลยมาเป็นหลักค้ำประกันชีวิต" แต่ความรู้สึกของเราคิดแค่ว่าทุกอย่างเราช่วยกันสร้างได้ ทุกวันนี้เราก็ทำงานพาร์ทไทม์เพื่อที่จะช่วยกันเก็บเงิน  ช่วยกันเตรียมความพร้อมให้กับชีวิต แต่เราไม่คิดว่าเขาจะใช้คำพูดที่จะเลือกปล่อยให้เราไปตามทางที่เขาคิดว่าดี โดยที่เราไม่เห็นด้วยกับความคิดนั้นเลยสักนิด เราเลยอยากถามความเห็นจากทุกคนว่า
          
                 1.ผู้ชายเขาคิดที่จะปล่อยคนที่อยู่ข้างๆเขามาตลอดง่ายๆแบบนี้เลยหรอ
                 2.ถ้าหากเป็นผู้หญิงที่เจอสถานการณ์แบบเราจะเลืออยู่ต่อ หรือเดินออกไปเจอสิ่งใหม่ดีกว่ากัน

ปล.ที่เราอยากรู้เพราะบางครั้งคำตอบที่เราให้กับเขาเองเขาก็ไม่เข้าใจเลยอยากลองดูความคิดเห็นอื่นดูบ้าง และนี่เป็นกระทู้แรกของเราผิดถูกยังไงช่วยแนะนำด้วยนะคะ