เคยมีคนในใจที่ไม่ว่าจะกี่ปีเขาก็ยังเป็นที่สุดของเราไหมคะ?

ตั้งกระทู้นี้เพื่อมาแชร์ประสบการณ์เฉยๆนะคะ คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราเคยแอบชอบคนๆนึงมานานแล้วค่ะ เราเคยคุยกันเมื่อประมาณ 3 ปีที่แล้ว ตอนนั้นเราชอบเขามากๆแต่ไม่กล้าบอกไป จนหลุดออกไปจากวงจรของกันและกันไปซะเฉยๆ เค้าก็ไปมีแฟนไปมีชีวิตที่ดี เราก็ยังแอบชอบเค้าอยู่เหมือนเดิม จนมาวันนึงเรามีโอกาสได้กลับมาคุยกัน (อย่าเรียกว่าคุยเลยดีกว่า เรียกว่าถามไถ่กันเฉยๆเขามีคนที่เขารักอยู่แล้วค่ะและเราก็ไม่คิดจะแย่งเขามาด้วย) และเราก็เพิ่งมารู้ทีหลังว่าก่อนหน้านั้นเขาก็แอบชอบเราเหมือนกันแต่ไม่กล้าบอก เสียดายมากๆแต่เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว เราคิดว่าระหว่างเรากับเขามันคงเป็นไปไม่ได้ และเราก็ตัดบทสนทนากันไป เราชอบเขามากๆชอบทุกอย่างที่เป็นเขา ชอบแอบเข้าไปส่องเฟส ส่องทวิตบ่อยๆ เวลาเห็นเขาเศร้าเราไม่อยากเห็นเค้าเป็นแบบนั้น เราอยากเห็นเขามีความสุข เราเป็นที่ปรึกษาให้ในทุกๆเรื่อง ปลอบเค้า ให้กำลังใจเขา เรารู้สึกว่าถึงแม้ว่าเค้าจะเป็นยังไง เราก็ยังจะชอบเขาแบบนี้ไปเรื่อยๆ เราไม่เคยลืมเค้าเลยจนถึงทุกวันนี้ ถึงแม้ว่าในระหว่าง 3 ปีนั้นเราก็มีคนคุยอยู่แต่เราก็พร้อมที่จะเททุกคนเพื่อไปหาเค้าคนเดียวได้เลย (อันนี้อาจจะดูเลวไปนิดนะคะ) จริงๆแล้วเราเลยไม่อยากจะดึงใครเข้ามาเพียงเพราะแค่เราเหงา เพราะยังไงแล้วเขาก็ยังเป็นคนเดียวในใจเราเสมอ สำหรับเราคิดว่ามันไม่มีใครมาแทนที่ใครได้ แค่ได้ชอบเขามันก็คือความสุขของเราแล้วค่ะ