ก่อนอื่นต้องบอกว่า การตั้งกระทู้อาจจะไม่ดีนัก เพราะเพิ่งตั้งครั้งแรกจริงๆค่ะ อันที่จริงอยากระบายในเฟสบุค แต่เพื่อนแนะนำ อย่าให้ใครรู้ตัวตนของเราเลย บอกไปพันทิปอาจจะได้รับคำตอบดีๆ มากกว่า
เรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับแฟนเวอร์จิ้นทั้งคู่ เราคบกันตั้งแต่แฟนอายุ 19 ส่วนเราอายุมากกว่าแฟนหลายปีค่ะ พอคบกันมา 2 ปีถึงมีอะไรกัน วันนั้นคือเค้าคุกเข่าขอหมั้นพร้อมกับสวมแหวนให้ เราคิดว่าตอนนั้นคงไม่คิดมีใครอีกแล้วและคงได้แต่งงานกันแน่นอน จึงยอมมีอะไรกัน เขาเป็นคนดีมาก แล้วพาเราเข้าบ้าน พาไปแนะนำตัว ที่บ้านตกใจมากเพราะเขาเป็นเด็กดี ที่บ้านไม่รู้ว่าเค้ามีแฟนและยังมองเขาเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลา ตอนนั้นดีใจมากนะที่ผู้ชายคนหนึ่งยอมทำเรื่องยิ่งใหญ่ขนาดนี้เพื่อเราได้ หลังจากนั้นอีกสองปีเค้าไปเป็นทหารเกณฑ์เราก็รอเค้าได้จนครบสองปีปลด ออกมาแล้วเค้าบอกจะรีบแต่งงานเลย ซึ่งตัวเราและครอบครัวของเราก็เตรียมพร้อมที่จะมีงานแต่งงานแล้วเพราะช่วงที่เป็นทหาร เขาได้มาขอหมั้นเรากับแม่เราแล้ว รอแค่ปลดออกมาและแต่งเท่านั้น แต่แล้วหลังจากที่เขาปลด พ.ย  เค้าก็ได้งานทำในเดือนธันวาคม 59 เราได้เจอกันครั้งสุดท้ายคือช่วงปีใหม่ 60 แล้วหลังจากนั้นเขาก็เริ่มทำตัวห่างเหิน และอยู่ดีๆ ก็มาลบเฟสเรา ลบรูปคู่ของเราบนโปรไฟล์ออกแล้วก็ รับผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาเป็นเพื่อนใหม่ แต่พอเราคลิกไปดูที่โปรไฟล์ผุ้หญิง ก็เห็นว่าทำงานที่เดียวกันและผู้หญิงคนนั้นก็มีลูกและสามีแล้วด้วยคงไม่ใช่กิ๊กละมั้ง  พอถึงวัน valentine's เราตัดสินใจโทรไปหาเขาและวันนั้นเค้าก็บอกว่ามีคนที่ทำงานเขียนจดหมายมาสารภาพรักเขา และคืนนั้นเองเค้าก็รับผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนในเฟสบุ๊ค
ผู้หญิงคนนั้นมีลูกอายุเจ็ดปีและสามีที่เพิ่งทะเลาะกันแล้วมาบอกกับแฟนเราว่าเลิกกันแล้ว แฟนของเราก็ตกลงเป็นแฟนกับเขาเลย คือช็อคเลยสิคะกับผู้หญิงที่รักเขาคนเดียวมาตลอด รอเค้าคนเดียวตลอดเกือบจะห้าปีที่คบกันมา เขาไปเป็นทหารถึงสองปี เราก็ไม่เคยนอกใจเค้าเลยสักครั้งนี่หรอผลตอบแทนที่ได้มา เราเจ็บมากค่ะเจ็บที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้เราอาจจะไม่มีประสบการณ์ลีลาไม่ดีเหมือนผู้หญิงคนนั้น ถึงได้โดนทิ้งแต่ความดี ความรัก ความซื่อสัตย์ที่มีให้เขาตลอดมันไม่มีค่าเลยเชียวหรือคะ เราไม่รู้นะว่ากระทู้นี้จะมีใครมาตอบเราไหมแต่เราอยากระบายมากเราเครียดมาก อัดอั้นตันใจเราไม่มีใครปรึกษา เราถึงกับอยากจะโทรไปสายด่วนสุขภาพจิตหรืออยากไปหาจิตแพทย์เลยนะคะ
คุณๆ เข้าใจไหมว่าเราหวังไว้เยอะแล้วไม่เคยคิดว่าตัวเองจะผิดหวังได้เลย แต่วันนี้เหมือนเราตกเหว เข้าใจความรู้สึกไหมค่ะ
เราคิดเสมอว่าคู่ของเราเป็นคู่ที่เพอร์เฟคมากๆ เพราะเป็นคู่ที่บริสุทธิ์ทั้งสองคน ถ้าเราอยู่ด้วยกันไปจนแก่จริงๆ คงมีความสุขสุดๆ แต่แล้ววันนี้ก็ไม่ใช่แล้ว ละค่ะ เพราะเขาได้เลือกผู้หญิงคนนั้นแล้วผู้หญิงคนนั้นคงมีประสบการณ์มากมายเพราะเท่าที่รู้เขามีสามีมาแล้วสองคนลูกที่ติดมาเป็นของสามีคนแรก  แฟนเราไม่ต่ำกว่าคนที่3 ของเขา  

.... ทำไมเราถึงหยิบยกเรื่องประสบการณ์เรื่องลีลาน่ะเหรอ เพราะเขาเคยบอกว่าเรา "ทำไม่เป็น"!!!

และหลังจาก ที่เขาทิ้งเราเค้ากลายเป็นคนเหลวไหลมากจากที่ไม่เคยกลับบ้านดึกเขาก็กลับบ้านดึกมากเปลี่ยนไปเป็นคนละคนนิสัยที่แสดงออกกับครอบครัวก็ก้าวร้าว กลายเป็นคนละคน แม่เค้าบอกว่าต้องนอนร้องไห้ทุกวัน ที่ลูกชายเปลี่ยนไปจากเด็กดีที่เชื่อฟังคำสั่งสอนของแม่ ทุกวันนี้เค้าไม่ฟังแม่เถียงแม่และทำให้แม่นอนร้องไห้ทุกวัน  เขามีเวลาอยู่ที่บ้านก็แค่ช่วงดึกๆ ถึงเช้ามืดแค่นั้นเองตื่นเช้ามาเค้าก็รีบออกจากบ้านและกลางคืนก็กลับดึกมากๆ จนแทบจะไม่ได้เห็นหน้าญาติบางคนที่บ้านแล้ว แม่เค้าบอกว่ามันแย่กว่าตอนที่คบกับเรามากๆๆๆ

สำหรับผู้หญิงคนนั้น เราไม่โทษคุณหรอกนะ เพราะแฟนเราอาจจะไม่ได้บอก ญ ก็ได้ว่ามีคู่หมั้นแล้ว
เพราะถ้า ผู้ชายหนักแน่น บอกเขาไปว่ามีแฟนแล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็คงไม่ยุ่งอีกค่ะ  ใช่มั้ย?
มันอาจจะเป็นเพราะ ตัวผู้ชาย  เขาก็แค่อยากทิ้งเราก็แค่นั้นเอง 😭

และที่เราตัดสินใจมาระบายในวันนี้ เพราะข้องใจจริงๆว่าผู้หญิงที่อุตส่าห์เก็บความบริสุทธ์ไว้เพื่อผู้ชายที่จะได้แต่งงานด้วย
มันไม่มีค่าเลยจริงๆเหรอคะ?
สำหรับผู้หญิงหลายคนที่เก็บความบริสุทธิ์ไว้เหมือนเราอาจจะเข้าใจความรู้ สึกของเรานะ เราต้องการคำตอบทั้งจากผู้หญิงและผู้ชายเลยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ ถ้ากระทู้นี้มีคนมาตอบจะรออ่านคำตอบนะคะ แต่บอกตรงๆ ว่าปกติจะชอบอ่านมากกว่า เพิ่งเคยตั้งกระทู้จริงๆขอโทษถ้ามีอะไรผิดพลาดค่ะ