สวัสดีครับ ทุกๆท่าน ก็จบไปแล้วนะครับสำหรับละครคลื่นชีวิต ผมในฐานะ #ทีมมิสจี #ทีมญ่า #คนรักญ่า #แฟนในอนาคตอันใกล้ของญ่า #ติ่งญ่า (เรียกได้ว่าตำแหน่งแน่นมาก) ก็ต้องมาตั้งกระทู้ตามเคยนะครับ
และในกระทู้นี้ผมจะประกาศรางวัล คลื่นชีวิต อวอร์ด ให้แก่ฉากสุดประทับใจของผมอีกด้วยครับ
ก่อนอื่นผมต้องบอกก่อนว่าผมไม่ใช่ติ่งละครสายดาร์ค เพราะฉะนั้นเมื่อรู้ว่าน้องญาญ่าของผมถูกวางตัวเล่นคลื่นชีวิต ในบทจีราวัจน์
หลังจากที่ได้ศึกษาโครงเรื่องดูก็มีความแอบเนือยๆในใจตามประสาชายตะมุตะมิคนหนึ่งที่ต้องดูละครดาร์ค
สิ่งเดียวที่ผมรอดูมาทั้งหมดก็คือการเปลี่ยนลุค และการพลิกเล่นดราม่าของน้องญ่าเท่านั้น (และแน่นอน แฟชั่นเซ็กซี่ของมิสจี 55555)
ผมต้องยอมรับเลยว่าในช่วงแรกๆของละครนี่คลื่นชีวิตก็ไม่ต่างอะไรจากละครดาร์คที่ผมคาดเดาไว้นัก
เป็นเกมฉุดกระชากลากถู แก้แค้น ดันทุรัง ดื้อดึง ที่เดี๋ยวสุดท้ายเค้าคงรักกัน จบปิ๊งตามฟอร์ม
แต่จุดเปลี่ยนของเรื่องที่ผมรู้สึกว่า เฮ้ย มันเจ๋งนะ มันไม่เคยเจอในละครเรื่องอื่น คือการปูอินเนอร์ของตัวละคร
มันไม่ใช่แค่พอค่อนเรื่องไปแล้วมามีโมเมนต์ความจริงเปิดเผย แล้วพระนางอยู่ดีๆก็ผมเข้าใจคุณแล้วนะ ชั้นรู้ความจริงแล้ว เรารักกันจังเลย.. จบบริบูรณ์
มันกลับเป็นความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นทีละนิดละหน่อย มันเป็นความแปลกที่คนสองคนที่ควรจะเกลียดกันมากที่สุดในเรื่อง
พอได้มาสัมผัสกันมากขึ้นแล้ว เค้ากลับเข้าอกเข้าใจกันมากที่สุด ไม่ว่าใครก็ตามที่พยายามปกป้องหรือเข้าข้างทั้งจีราวัจน์และสาธิตในแบบใด ก็ไม่สามารถเข้าถึงใจของทั้งสองคนนี้ และปกป้องทั้งคู่ได้เท่าที่เค้าทำให้กันและกันเอง
ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ละครเรื่องนี้มีและหาได้ยากในละครไทยคือ Desire ของหนุ่มสาว
แถม! ไม่ใช่จากฝ่ายพระเอกคนเดียวนะครับ นางเอกเราก็รุกหนักไม่เบา บอยๆคูลๆไปอี๊กกกก
แล้วไอเจ้า Desire ตัวเนี้ยะ มันเป็นตัวที่ทำให้เนื้อเรื่องช่วงกลางๆเลยมาทางท้ายเรื่องดู smooth, real and classy มากๆ
ทุกการกระทำของสาธิตและจีราวัจน์ในช่วงนี้มันดูแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้นสำหรับผม
ผมไม่เชื่อว่าการที่จียอมเป็นของสาธิตเพื่อจบคดี เพราะจีต้องการจะจบคดีแค่นั้นจริงๆ
แน่นอนมันมีความโกรธ ความประชดประชัน ความเสียใจ แต่ลึกๆผมก็สัมผัสได้ถึง Desire ของตัวจีเองที่เธอต้องการจะไปอยู่ในจุดนั้น
ผมไม่เชื่อว่าที่สาธิตเอาลิปสติกไปคืนจีที่ห้องเพราะต้องการจะคืนลิปสติก หรือต้องการจะไปบอกให้จีเลิกยุ่งกับชยันต์
ผมสัมผัสได้ถึง Desire ของตัวสาธิตอีกเช่นกัน ในการพาตัวเองเข้าไปนั่งไขว่ห้างอยู่ตรงนั้น
สิ่งนี้ผมไม่เคยเห็นจากละครเรื่องไหน ผมไม่เคยเห็นความสัมพันธ์ที่มีมิติมากขนาดนี้เลย
เพราะฉะนั้นด้วยเหตุนี้ ผมจะขอประกาศรางวัล “มงลง” แด่ฉาก.... เจ็บ ตรงนี้
พอปมต่างๆเริ่มคลี่คลาย ความสูญเสียทั้งหมดได้เสียไปแล้ว ผมก็ขอชื่นชมละครที่ไม่ทิ้งหัวใจคนดูไว้กลางทางด้วยการให้เค้าเดินสวนกัน เข้าใจผิดกันทื่อๆซักสองสามตอน เดี๋ยวตอนจบค่อยมาดี
แต่ยังคงคอนเซ็ปต์ความหน่วง ความต้องการกันและกันของสาธิตกับจีราวัจน์ไว้ได้ มันเป็นฉากและบทที่ใส่เข้ามาได้สมเหตุสมผลตอนที่จีขอจบกับสาธิต เพราะเราสูญเสียกันมามากเกินไป...
มันมีเหตุผลรองรับทั้งหมดทุกคำพูด มีการแสดงอารมณ์ของคนที่รักกันไม่ได้ แบบเตรียมตัวเตรียมใจมาดีแล้ว
และผมก็ชอบ reaction ใจสลายของสาธิตในฉากนี้มาก ชอบในความเป็นฝ่ายไม่ทันได้เตรียมใจของเค้า
ผมชอบตอนที่จียื่นมือมาแล้วสาธิตไม่จับ มันไม่ใช่เพราะเค้าแค่โกรธหรือเสียใจ
มันแสดงถึงความ รับไม่ได้ อย่างร้ายแรงที่สุด รับไม่ได้ที่จะไม่มีจีในชีวิต เพราะฉะนั้น ผมขอมอบมง รองอันดับหนึ่ง ให้แก่ฉากนี้ครับ
สำหรับรองอันดับสอง ผมขอตัดไปมอบมงให้แก่ฉากจบ ด้วยเหตุผลเดียวคือ บทพูดดีมากกกกก
เป็นบทที่ไม่หลุดธีมเรื่อง สรุปเนื้อหาสำคัญ และแก้ไขปมในใจของทั้งคู่รวมถึงคนดูได้ดี
เมื่อถึงวันที่สาธิตและจีราวัจน์เข้าใจตรงกันว่า Love is more than the game for two
มันไม่ใช่การงอนง้อ ไม่ใช่ใครถูกใครผิด ไม่ใช่การเอาชนะ แต่มันคือการใช้เวลาอยู่ด้วยกันทุกวินาทีให้คุ้มค่าที่สุด
ทั้งสองคนสูญเสียใคร และอะไรในชีวิตไปมากมายเหลือเกิน มันมากจนน่ากลัวแบบที่จีบอก แต่มันก็มากจนไม่มีเวลาให้กลัว อย่างที่สาธิตบอกเช่นกัน
สำหรับผมฉากนี้คือฉากจบบริบูรณ์ของเรื่องนี้ครับ
นี่คือคลื่นชีวิตสำหรับผม และฉากมงลงสามอันดับในใจผมครับ จริงๆอยากพูดถึงอีกหลายๆบทมาก ทั้งบทจีกับคุณหญิงแม่ บทจีกับพี่สุกี้ ฯลฯ
แต่วันนี้ขอพอแค่นี้ก่อนครับ ใครมีเรื่องราวอะไรประทับใจอย่าลืมมาแชร์กับผมครับ
อ้อ สำหรับ Final Score ผมให้ 9/10 ครับ
ตัดไปหนึ่งคะแนน เพราะพระเอกควรจะเป็นผมครับ นอกนั้นดีหมดแล้ว 555555
สำหรับแฟนๆคลื่นชีวิต ภรรยาคิวยาวถึงกำแพงเมืองจีนของทนายสาธิต ผมจะคิดถึงทุกคนนะครับ
สำหรับแฟนๆมิสจี แฟนๆน้องญ่า ก็ขอให้เบื่อผมต่อไป เพราะผมจะตามญ่าไปทุกเรื่องครับ
[คลื่นชีวิต] It's more than a drama
และในกระทู้นี้ผมจะประกาศรางวัล คลื่นชีวิต อวอร์ด ให้แก่ฉากสุดประทับใจของผมอีกด้วยครับ
ก่อนอื่นผมต้องบอกก่อนว่าผมไม่ใช่ติ่งละครสายดาร์ค เพราะฉะนั้นเมื่อรู้ว่าน้องญาญ่าของผมถูกวางตัวเล่นคลื่นชีวิต ในบทจีราวัจน์
หลังจากที่ได้ศึกษาโครงเรื่องดูก็มีความแอบเนือยๆในใจตามประสาชายตะมุตะมิคนหนึ่งที่ต้องดูละครดาร์ค
สิ่งเดียวที่ผมรอดูมาทั้งหมดก็คือการเปลี่ยนลุค และการพลิกเล่นดราม่าของน้องญ่าเท่านั้น (และแน่นอน แฟชั่นเซ็กซี่ของมิสจี 55555)
ผมต้องยอมรับเลยว่าในช่วงแรกๆของละครนี่คลื่นชีวิตก็ไม่ต่างอะไรจากละครดาร์คที่ผมคาดเดาไว้นัก
เป็นเกมฉุดกระชากลากถู แก้แค้น ดันทุรัง ดื้อดึง ที่เดี๋ยวสุดท้ายเค้าคงรักกัน จบปิ๊งตามฟอร์ม
แต่จุดเปลี่ยนของเรื่องที่ผมรู้สึกว่า เฮ้ย มันเจ๋งนะ มันไม่เคยเจอในละครเรื่องอื่น คือการปูอินเนอร์ของตัวละคร
มันไม่ใช่แค่พอค่อนเรื่องไปแล้วมามีโมเมนต์ความจริงเปิดเผย แล้วพระนางอยู่ดีๆก็ผมเข้าใจคุณแล้วนะ ชั้นรู้ความจริงแล้ว เรารักกันจังเลย.. จบบริบูรณ์
มันกลับเป็นความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นทีละนิดละหน่อย มันเป็นความแปลกที่คนสองคนที่ควรจะเกลียดกันมากที่สุดในเรื่อง
พอได้มาสัมผัสกันมากขึ้นแล้ว เค้ากลับเข้าอกเข้าใจกันมากที่สุด ไม่ว่าใครก็ตามที่พยายามปกป้องหรือเข้าข้างทั้งจีราวัจน์และสาธิตในแบบใด ก็ไม่สามารถเข้าถึงใจของทั้งสองคนนี้ และปกป้องทั้งคู่ได้เท่าที่เค้าทำให้กันและกันเอง
ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ละครเรื่องนี้มีและหาได้ยากในละครไทยคือ Desire ของหนุ่มสาว
แถม! ไม่ใช่จากฝ่ายพระเอกคนเดียวนะครับ นางเอกเราก็รุกหนักไม่เบา บอยๆคูลๆไปอี๊กกกก
แล้วไอเจ้า Desire ตัวเนี้ยะ มันเป็นตัวที่ทำให้เนื้อเรื่องช่วงกลางๆเลยมาทางท้ายเรื่องดู smooth, real and classy มากๆ
ทุกการกระทำของสาธิตและจีราวัจน์ในช่วงนี้มันดูแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้นสำหรับผม
ผมไม่เชื่อว่าการที่จียอมเป็นของสาธิตเพื่อจบคดี เพราะจีต้องการจะจบคดีแค่นั้นจริงๆ
แน่นอนมันมีความโกรธ ความประชดประชัน ความเสียใจ แต่ลึกๆผมก็สัมผัสได้ถึง Desire ของตัวจีเองที่เธอต้องการจะไปอยู่ในจุดนั้น
ผมไม่เชื่อว่าที่สาธิตเอาลิปสติกไปคืนจีที่ห้องเพราะต้องการจะคืนลิปสติก หรือต้องการจะไปบอกให้จีเลิกยุ่งกับชยันต์
ผมสัมผัสได้ถึง Desire ของตัวสาธิตอีกเช่นกัน ในการพาตัวเองเข้าไปนั่งไขว่ห้างอยู่ตรงนั้น
สิ่งนี้ผมไม่เคยเห็นจากละครเรื่องไหน ผมไม่เคยเห็นความสัมพันธ์ที่มีมิติมากขนาดนี้เลย
เพราะฉะนั้นด้วยเหตุนี้ ผมจะขอประกาศรางวัล “มงลง” แด่ฉาก.... เจ็บ ตรงนี้
พอปมต่างๆเริ่มคลี่คลาย ความสูญเสียทั้งหมดได้เสียไปแล้ว ผมก็ขอชื่นชมละครที่ไม่ทิ้งหัวใจคนดูไว้กลางทางด้วยการให้เค้าเดินสวนกัน เข้าใจผิดกันทื่อๆซักสองสามตอน เดี๋ยวตอนจบค่อยมาดี
แต่ยังคงคอนเซ็ปต์ความหน่วง ความต้องการกันและกันของสาธิตกับจีราวัจน์ไว้ได้ มันเป็นฉากและบทที่ใส่เข้ามาได้สมเหตุสมผลตอนที่จีขอจบกับสาธิต เพราะเราสูญเสียกันมามากเกินไป...
มันมีเหตุผลรองรับทั้งหมดทุกคำพูด มีการแสดงอารมณ์ของคนที่รักกันไม่ได้ แบบเตรียมตัวเตรียมใจมาดีแล้ว
และผมก็ชอบ reaction ใจสลายของสาธิตในฉากนี้มาก ชอบในความเป็นฝ่ายไม่ทันได้เตรียมใจของเค้า
ผมชอบตอนที่จียื่นมือมาแล้วสาธิตไม่จับ มันไม่ใช่เพราะเค้าแค่โกรธหรือเสียใจ
มันแสดงถึงความ รับไม่ได้ อย่างร้ายแรงที่สุด รับไม่ได้ที่จะไม่มีจีในชีวิต เพราะฉะนั้น ผมขอมอบมง รองอันดับหนึ่ง ให้แก่ฉากนี้ครับ
สำหรับรองอันดับสอง ผมขอตัดไปมอบมงให้แก่ฉากจบ ด้วยเหตุผลเดียวคือ บทพูดดีมากกกกก
เป็นบทที่ไม่หลุดธีมเรื่อง สรุปเนื้อหาสำคัญ และแก้ไขปมในใจของทั้งคู่รวมถึงคนดูได้ดี
เมื่อถึงวันที่สาธิตและจีราวัจน์เข้าใจตรงกันว่า Love is more than the game for two
มันไม่ใช่การงอนง้อ ไม่ใช่ใครถูกใครผิด ไม่ใช่การเอาชนะ แต่มันคือการใช้เวลาอยู่ด้วยกันทุกวินาทีให้คุ้มค่าที่สุด
ทั้งสองคนสูญเสียใคร และอะไรในชีวิตไปมากมายเหลือเกิน มันมากจนน่ากลัวแบบที่จีบอก แต่มันก็มากจนไม่มีเวลาให้กลัว อย่างที่สาธิตบอกเช่นกัน
สำหรับผมฉากนี้คือฉากจบบริบูรณ์ของเรื่องนี้ครับ
นี่คือคลื่นชีวิตสำหรับผม และฉากมงลงสามอันดับในใจผมครับ จริงๆอยากพูดถึงอีกหลายๆบทมาก ทั้งบทจีกับคุณหญิงแม่ บทจีกับพี่สุกี้ ฯลฯ
แต่วันนี้ขอพอแค่นี้ก่อนครับ ใครมีเรื่องราวอะไรประทับใจอย่าลืมมาแชร์กับผมครับ
อ้อ สำหรับ Final Score ผมให้ 9/10 ครับ
ตัดไปหนึ่งคะแนน เพราะพระเอกควรจะเป็นผมครับ นอกนั้นดีหมดแล้ว 555555
สำหรับแฟนๆคลื่นชีวิต ภรรยาคิวยาวถึงกำแพงเมืองจีนของทนายสาธิต ผมจะคิดถึงทุกคนนะครับ
สำหรับแฟนๆมิสจี แฟนๆน้องญ่า ก็ขอให้เบื่อผมต่อไป เพราะผมจะตามญ่าไปทุกเรื่องครับ