อยากจะรบกวนถามความเห็นเพื่อนๆว่า ถ้าชีวิตครอบครัวของเพื่อนๆ เป็นอย่างนี้ พอที่จะเลิกไหมคะ หรืออดทนอยู่เพื่อลูก
ดิฉันทำงานประจำ ส่วนสามีก็ทำงานส่วนตัว ไม่มีรายได้ประจำ เราต้องผ่อนบ้านด้วยกัน ซึ่งดิฉันเป็นคนผ่อนเอง และมีรายได้จากสามีบ้างประปราย ดิฉันจะเป็นคนเก็บเงินเองทั้งหมด
ทุกเช้าดิฉันจะเอาเงินใส่กระเป๋าไว้ รายจ่ายของลูกๆดิฉันรับผิดชอบทั้งหมด
อาหารการกิน ไปตลาด หลังเลิกงานดิฉันไปเอง ส่วนสามี ก็มีบ้าง
สามีชอบทำอาหาร หลังเลิกงานสามีจะพาทำอาหาร ต้องให้ดิฉันช่วยเข้าครัวด้วย ทั้งที่ลูกก็กระจองอแง (แต่จะฝากย่าช่วยดูให้ ช่วงทำกับข้าวค่ะ ซึ่งย่าก็เลี้ยงเด็กมาทั้งวันแล้ว แกก็บ่นว่าเหนื่อย ) และการทำกับข้าวส่วนใหญ่ก็จะดึกประมาณ 1 - 2 ทุ่ม ถึงจะได้กินกัน ถ้าไม่รอกินด้วยก็จะงอน
สามีมักจะพูดว่าตัวเองเหนื่อย วันไหนที่ไม่ได้เข้าบ้านเร็ว ไม่ได้ทำกับข้าวเอง ดิฉันจะเป็นคนทำ ซึ่งเมื่อเค้ากลับถึงบ้าน ประมาณ 4 - 6 ทุ่ม และมีการดื่มมาด้วยประจำ ณ ขณะนั้นดิฉันกำลังเอาลูกน้อยหลับ หรือหลับไปแล้วพร้อมลูก) ดิฉันจะต้องเป็นคนไปหาข้าวมาให้ เค้ามักจะไม่พอใจ บอกว่าไม่อร่อยบ้าง ไม่ใช่แบบนี้บ้าง มีไม่เซ้นในการทำอาหารบ้าง (แสดงอาการหงุดหงิด และอิ่มไปเลย)
เวลาลูกป่วย ไปหาหมอ หรือฉีดวัคซีน ดิฉันต้องเป็นแม่ที่แกร่ง พาลูกไปเอง เพราะเค้าจะพูดว่า ดูบ้านอื่นเห็นแต่แม่เด็กมา พ่อเด็กไม่เห็นต้องมา
ส่วนดิฉัน ทำงานประจำเหนื่อยอยู่แล้ว แต่ไม่เคยบ่นเลย กลับบ้านมาทำกับข้าวเลี้ยงลูก หาข้าวให้เค้ากิน(แล้วยังมาโดนตัดพ้อ) หาเงินเลี้ยงทั้งครอบครัว
ไม่เคยหึง ไม่เคยตรวจเช็คโทรศัพท์ สบายๆใจดี
แล้ววันนี้ เค้าชวนแยกกันอยู่เพราะดิฉันไม่ได้ดั่งใจเรื่อง ทำกับข้าว เรื่องเค้ากลับบ้านมาตอนดึกๆ แล้วดิฉันหาให้กินไม่อร่อย ไม่ใช่ (เค้าบอกว่าเรื่องการกินคือเรื่องใหญ่) เพื่อนๆช่วยวิเคราะห์และให้กำลังใจด้วยนะคะ ขอบพระคุณมากๆค่ะ
ตัดสินใจครั้งใหญ่ในชีวิต กับการเลิกกับสามี ขอความเห็นและกำลังใจจากเพื่อนๆด้วยนะคะ
ดิฉันทำงานประจำ ส่วนสามีก็ทำงานส่วนตัว ไม่มีรายได้ประจำ เราต้องผ่อนบ้านด้วยกัน ซึ่งดิฉันเป็นคนผ่อนเอง และมีรายได้จากสามีบ้างประปราย ดิฉันจะเป็นคนเก็บเงินเองทั้งหมด
ทุกเช้าดิฉันจะเอาเงินใส่กระเป๋าไว้ รายจ่ายของลูกๆดิฉันรับผิดชอบทั้งหมด
อาหารการกิน ไปตลาด หลังเลิกงานดิฉันไปเอง ส่วนสามี ก็มีบ้าง
สามีชอบทำอาหาร หลังเลิกงานสามีจะพาทำอาหาร ต้องให้ดิฉันช่วยเข้าครัวด้วย ทั้งที่ลูกก็กระจองอแง (แต่จะฝากย่าช่วยดูให้ ช่วงทำกับข้าวค่ะ ซึ่งย่าก็เลี้ยงเด็กมาทั้งวันแล้ว แกก็บ่นว่าเหนื่อย ) และการทำกับข้าวส่วนใหญ่ก็จะดึกประมาณ 1 - 2 ทุ่ม ถึงจะได้กินกัน ถ้าไม่รอกินด้วยก็จะงอน
สามีมักจะพูดว่าตัวเองเหนื่อย วันไหนที่ไม่ได้เข้าบ้านเร็ว ไม่ได้ทำกับข้าวเอง ดิฉันจะเป็นคนทำ ซึ่งเมื่อเค้ากลับถึงบ้าน ประมาณ 4 - 6 ทุ่ม และมีการดื่มมาด้วยประจำ ณ ขณะนั้นดิฉันกำลังเอาลูกน้อยหลับ หรือหลับไปแล้วพร้อมลูก) ดิฉันจะต้องเป็นคนไปหาข้าวมาให้ เค้ามักจะไม่พอใจ บอกว่าไม่อร่อยบ้าง ไม่ใช่แบบนี้บ้าง มีไม่เซ้นในการทำอาหารบ้าง (แสดงอาการหงุดหงิด และอิ่มไปเลย)
เวลาลูกป่วย ไปหาหมอ หรือฉีดวัคซีน ดิฉันต้องเป็นแม่ที่แกร่ง พาลูกไปเอง เพราะเค้าจะพูดว่า ดูบ้านอื่นเห็นแต่แม่เด็กมา พ่อเด็กไม่เห็นต้องมา
ส่วนดิฉัน ทำงานประจำเหนื่อยอยู่แล้ว แต่ไม่เคยบ่นเลย กลับบ้านมาทำกับข้าวเลี้ยงลูก หาข้าวให้เค้ากิน(แล้วยังมาโดนตัดพ้อ) หาเงินเลี้ยงทั้งครอบครัว
ไม่เคยหึง ไม่เคยตรวจเช็คโทรศัพท์ สบายๆใจดี
แล้ววันนี้ เค้าชวนแยกกันอยู่เพราะดิฉันไม่ได้ดั่งใจเรื่อง ทำกับข้าว เรื่องเค้ากลับบ้านมาตอนดึกๆ แล้วดิฉันหาให้กินไม่อร่อย ไม่ใช่ (เค้าบอกว่าเรื่องการกินคือเรื่องใหญ่) เพื่อนๆช่วยวิเคราะห์และให้กำลังใจด้วยนะคะ ขอบพระคุณมากๆค่ะ