ชักไม่อยากให้ละคร"คลื่นชีวิต"เวอร์ชั่นนี้จบแบบสมหวังซะแล้วสิ

อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลย เท่าที่ดูละครเรื่องนี้มาแต่ละตอน มองไม่เห็นทางออกเลยว่าทนายสาธิตกับจีราวัจน์จะลงเอยกันอย่างมีความสุขตลอดไปได้ โดยไม่นึกถึงเรื่องราวร้ายๆ คอยตามหลอกหลอนอยู่ตลอดเวลา นี่ยังไม่นับวีรกรรม [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้และวีรกาม ที่พระเอกไปก่อไว้กับนางเอกเพื่อความสะใจส่วนตัวนะ ถ้าละครคลื่นชีวิตเวอร์ชั่นนี้จบแบบไม่สมหวัง ก็รับได้เหมือนกัน เพราะมันดูสมเหตุสมผลมากกว่า

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อันนี้จินตนาการส่วนตัวล้วนๆ เกี่ยวกับตอนจบนะ เพราะไม่เคยอ่านนิยายเรื่องนี้เลย
- เปี๊ยกเลิกขี้หึงอย่างงี่เง่าและไร้สติเป็นการถาวร กลับมาครองคู่กับชยันต์อย่างมีความสุข โดยมีลูกเป็นโซ่ทองคล้องใจ และเปลี่ยนเป็นคนที่ดีขึ้นเพราะลูก
- ชยันต์ยังคงทำงานเดิม ติดต่อกับจีและดาวบ้าง โดยที่เปี๊ยกไม่หึงอีกต่อไป
- คุณหญิงจริยาติดคุก จีมาเยี่ยมทุกเดือน เดือนละครั้ง
- ดาวกับเจตต์แต่งงานกัน ทั้งคู่ยังคงทำงานที่ตนรักเหมือนเดิม และยังติดต่อ+ไปมาหาสู่กับจีเหมือนเดิม โดยที่ทั้งคู่เป็นเพียงสองคนเท่านั้นที่รู้ว่าจีกับลูกอาศัยอยู่ที่ไหน (นอกเหนือจากคุณหญิงจริยา)
- จีออกจากวงการบันเทิง ปฏิเสธคำง้อของสาธิตและขอตัดขาดทุกกรณี ย้ายไปใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายในต่างจังหวัด แล้วคลอดลูกที่นั่น โดยมีดาวกับเจตต์แวะเวียนมาเยี่ยมและช่วยดูแลเป็นครั้งคราว
- เจนลาออกจากสำนักงานของสาธิต แล้วกลับมาช่วยแม่บริหารงานที่โรงเรียน
- สาธิตหันมาใช้ธรรมะสงบจิตสงบใจ หลังจากโดนจีปฏิเสธและตัดขาดทุกอย่างโดยสิ้นเชิง แล้วเปลี่ยนมาว่าความคดีที่เกี่ยวข้องกับเด็กด้อยโอกาสเป็นหลัก เพื่อหวังจะชดเชยเวลาที่ตนไม่มีโอกาสได้ดูแลลูกของตัวเอง (เพราะจีสั่งห้ามยุ่งเกี่ยว แล้วหนีไป)
- ครูอารีย์กับนวดี (แม่ของติว) ก็ยังอาศัยอยู่ที่เดิม ไปมาหาสู่กันบ่อยขึ้น โดยจีคอยสนับสนุนทางการเงินให้ทั้งคู่อย่างสม่ำเสมอ และแวะมาเยี่ยมนานๆ ครั้ง แต่ไม่เคยบอกทั้งคู่ว่าตัวเองกับลูกอาศัยอยู่ที่ไหน เพราะไม่อยากให้สาธิตตามไปเจอ

ขออภัยจริงๆ ถ้าไม่ถูกใจแฟนละครและแฟนคลับนักแสดงนำ รวมถึงคนที่เคยอ่านนิยายเรื่องนี้ด้วย คือมองว่าไหนๆ ปรับบทโทรทัศน์จากนิยายมาพอสมควรแล้ว ถ้าได้ปรับต่ออีกซักนิด จะ smooth ยิ่งขึ้น งั้นรอลุ้นดีกว่า ว่าจะออกมาเป็นแบบไหน แวะมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้นะ

ป.ล. 1. แวะมาระบายเพราะความอิน (เราทีมจีราวัจน์/มิสจีนะ)
       2. ติ (หรือด่า) ได้ แต่อย่าแรง