เคยไหมคะกับการอยากพิสูจตัวเองแล้วก็แพ้เอง

ตามหัวกระทู้เลยค่ะ คือเราอยากจะพิสูจตัวเองโดยที่เราไปคุยกับคนที่เราเคยคุยเมื่อ 3 ปีก่อน ตอนแรกๆก็ไม่รู้สึกอะไรหรอกคะ แต่พอคุยกันสักพักประมาณครึ่งชั่วโมง (คุยต่อหน้า) เราก็เริ่มเขินเริ่มรู้สึกเหมือนกลับไปหลงรักเขาอีกครั้ง ทั้งๆที่ตลอด 3 ปี ที่ผ่านมาก็เจอกันตลอดคุยกันตลอดแต่ไม่ได้คุยกันนานเท่าวันนั้น มันทำให้ใจเราหวิวๆไปเลยค่ะ เราทำอะไรไม่ถูก เขาก็เหมือนทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน (ต่างคนต่างเขิน) หลังจากวันนั้นมาเรากลับคิดถึงเขามากขึ้นเรื่อยๆทั้งๆที่ไม่เคยคิดถึงมานานแล้ว เราร้องไห้คิดถึงเขาอยู่ฝ่ายเดียว (ร้องเพราะรู้ว่าเขากับเราไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิม)  และวันนี้เราได้ไปเจอเขาอีกครั้ง และอาจจะไม่ได้เจอกันอีกนาน เมื่อเรารู้แบบนั้นเราเดินออกห่างทุกคนที่ไปด้วยกันรวมถึงเขาคนนั้น เราแอบไปนั่งอยู่คนเดียวเราพยายามกั้นน้ำตาเอาไว้ผลสุดท้ายเขาเดินมาเจอเรา เขามาหาเราจากที่กั้นน้ำตาได้เรากลับปล่อยโหต่อหน้าเขาโดยไม่อาย เรารู้สึกอ่อนแอมากๆในตอนนั้นเราขอกอดเขาโดยไม่อาย และเขาก็เข้ามากอดเราและบอกเราว่าเดี๋ยวก็ได้เจอกันไม่ต้องร้องนะ เป็นคำพูดที่แสนจะธรรมดาแต่ในตอนนั้นมันเป็นคำพูดที่ทำให้เรายิ้มได้ และรู้สึกดีเอามากๆเลย แต่ยังไงสะเราก็แพ้ความรู้สึกตัวเองอยู่ดี เราคิดว่าเราเข้มแข็งมาตลอด แต่ผลพิสูจที่ออกมาคือเราไม่เคยลืมเขาได้ และยังรู้สึกกับเขามาตลอด เราแพ้ความรู้สึกตัวเองจริงๆใช่ไหม
จากที่เล่ามาเราและเขาต่างเป็นผู้หญิงทั้งคู่