สวัสดีค่ะเพื่อนๆ นี่เป็นกระทู้แรกที่เรามีโอกาสได้มาแบ่งปันเรื่องราว และ อยากได้ความคิดเห็นของเพื่อนๆ เพราะเราไม่แน่ใจว่าเราควรจะทำอย่างไรกันแน่
เรากับ จ(ตัวย่อสมมุติ) เป็นเพื่อนที่เรียนห้องข้างกันมาตลอด ไม่ได้คุยหรือสนิทอะไรกันเป็นพิเศษ จนวันนึงเค้าก็มาบอกว่าชอบเรา ตอนนั้นมันก็เขินๆแล้วก็คุยกับเค้ามาเรื่อยๆ ช่วงแรกๆทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี เรากับ จ ก็เจอกันที่โรงเรียนตลอด ยิ้มให้โบกมือให้ แต่พอตกเย็นกลับบ้าน เค้าก็ไม่เคยโทรมาหาเลยค่ะ แต่เราก็พยายามคิดน้ะว่าแบบ จ อาจจะยังไม่เป็นเพราะเราก็เป็นแฟนคนแรกของเค้า แต่เนื่องจากเราก็เคยมีแฟนมาแล้ว เราเลยมักจะเอาเค้ามาเปรียบเทียบกับแฟนเก่าของเรา บอกตรงๆว่าความสัมพันของเรากับ จ เราเบื่อมาก คือเราแค่รู้สึกว่าเราต้องตอบไปเพราะมันเป็นหน้าที่อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ จนพอมีคนเข้ามาคุยกับเราเราก็รู้สึกดีกว่า เราเลยตัดสินใจจบสถานะนั้นกับ จ
แต่เรื่องมันไม่ใช่แค่นั้น เพราะพอพวกเราขึ้นมปลาย มันทำให้เราได้มาอยู่ห้องเดียวกัน จ ไม่แม้แต่จะมองหน้าเรา เหมือนเราเป็นอากาศไปเลยอ่ะค่ะ เวลาเค้าจะยืมพวกอุปกรณ์การเรียนเค้าก็จะเอ่ยยืมทุกคนยกเว้นเรา มันทำให้เรารู้สึกแย่มากๆ เหมือนเราไม่ใช่เพื่อนเค้า เราคิดอยู่ในใจเสมอว่ามันยากมากเลยหรอ แต่เป็นเพื่อนกัน แต่ไม่รู้อะไรดลใจเราให้เราเข้าไปคุยกับ จ จู่ๆเราก็รู้สึกว่าเราอยากได้เค้า เหมือนเวลาเค้าหยิ่งๆเราก็รู้สึกว่า จ น่าสนใจมากๆ เราเริ่มต้นความสัมพันธ์กันอีกรอบ เราเริ่มกลับมาคุยกัน แต่ไม่นานพอผ่านไปสักพัก ทุกอย่างมันก็จบเหมือนเดิม จ ดีกับเราทุกอย่าง แต่นั่นแหละค่ะก็ปันหาเดิมๆ จ ไม่เคยแม้แต่จะโทรมาหา หรือชวนไปไหน มันเลยทำให้เราเบื่อในความสัมพันแบบนี้มากๆ เวลาเค้าบอกว่า รักน้ะ หรือ หวง เราว่าเราควรจะเขินหรือว่ารู้สึกดีแต่ไม่เลยค่ะ เรากลับรู้สึกแปลกๆ รู้สึกฝืนๆที่จะตอบกลับไป รุ้สึกไม่ชอบสะมากกว่าอีก สุดท้ายแล้วความสัมพันมันก็จบเหมือเดิมในเวลาเพียงสี่ถึงห้าเดือน
พอเวลาผ่านไปสักพัก เค้าก็หยิ่งใส่เราเหมือนเดิม คือจากความสัมพันเหมือนหน้ามือหลังมืออ่ะ เราอึดอัดมากๆ แล้วความรู้สึกเดิมๆมันก็กลับมา เรารู้สึกหลงเค้า รู้สึกเค้าน่าค้นหา แต่เพื่อนสนิทเราก็พยายามบอกเราว่า แน่ใจน้ะที่จะกลับไปคุย คือเอาจริงเราก็พยายามบอกตัวเองว่าเดี๋ยวมันก็จบเหมือนเดิม แต่หัวใจเรามันไม่เคยฟังเลย เราเอาแต่ใจตัวเอง และทักเค้าไปอีกรอบ ช่วงแรกๆของความสัมพัน เราก็พยายามไม่หวานมาก เราพยายามไม่ให้มันหวือหวาเกินไป เพราะมันจะได้มั่นคง เราตัดสินใจชวนเค้าไปดูหนังก่อน เค้าก็ไปกับเรา เราหารกันในทุกๆอย่าง พอกลับบ้านมาเราก็รู้สึกดีมากๆค่ะ รุ้สึกว่าครั้งนี้เราโอเคกับเค้า และพยายามบอกกับตัวเองว่า อย่างน้อยเนี้ยเดือนนึงเราควรไปเที่ยวข้างนอกกันสักครั้ง คือให้มันพิเศษกว่าการเป็นเพื่อนกันธรรมดาอาะค่ะ ให้มันมากกว่าที่เจอกันที่เรียน เวลาเรามีงานเลี้ยงที่โรงเรียนอะไรแบบเนี้ย เราก็จะชวนเค้าถ่ายรูปเสมอ แบบเราก็คิดไปถึงอนาคตว่าอยากมีรูปให้เป็นความทรงจำเยอะๆ ตอนนั้นเราคิดตลอดเลยว่าหรือนี่เรากับเค้าจะเป็นพรหมลิขิต เหมือนแบบจบกันกี่ครั้งก็จะมีอะไนดลใจให้ได้เรากลับมาหากันเสมอ ครั้งนี้เรากับ จ คุยกันประมานหนึ่งปีกว่าๆแล้วค่ะ แต่ช่วงหลังๆยิ่งช่วงปิดเทอม พอไม่ได้เจอไม่ได้อะไรมันก็ทำให้ความรู้สึกเรากลับมาแล้วอ่ะค่ะ เรารู้สึกแบบเหงามากทั้งๆมี จ แต่ที่คุยกันปีกว่าๆ สถานะนี่ไม่ใช่แฟนน้ะ เค้าไม่เคยขอเราคบค่ะ แต่เอาจริงเหมือนเรารู้กันอยู่แล้วว่าตอนนี้เราเป็นอะไรกันอยู่
เอาจริงๆแล้วในทุกครั้งเราว่าเราเป็นคนที่ผิดน้ะ เพราะเราทักเค้าไปก่อนตลอด แต่เอาจริงเราว่าเวลาเราคบกับใครเรารักจริง เราไม่เคยคบหรือคุยซ้อน เราให้เค้าเต็มที่ อย่างแฟนคนเก่าๆที่เลิกไปก็เพราะโดนทิ้งสะมากกว่าด้วยซ้ำ55555 แต่กับ จ เราสงสัยในตัวเองมาก ว่าเราหรือเค้ากันแน่ที่ไม่ปกติแบบเพราะว่าเราโลเลหรือเค้าไม่เข้ากับเรากันแน่
ยกตัวอย่างสิ่งที่เรารู้สึกแย่กับเค้าเลยน้ะค้ะ
1.เวลาเราเล่นกับเพื่อนผู้ชายในห้องเค้าจะหึงมากหึงจนพาลไปโกรธเพื่อนตัวเองว่ามายุ่งกับเราทำไม แล้วทำให้เพื่อนผชในห้องไม่ค่อยกล้ามาเล่นกับเรา คือเราเป็นคนที่เพื่อนเยอะ บางทีเราเลยไม่ชอบเวลาที่เค้ามาทำแบบนี้
2.เวลาอยู่ในที่ๆมีเพื่อน จ จะชอบถึงเนื้อต้องตัว แต่ก้ไม่ได้อะไรขนาดนั้นน้ะ แต่ก็ทำให้คนรอบข้างมองว่าสวีทสุดๆ แต่พออยู่กันสองคน เหมือนเราไปกับเพื่อนธรรมดาเลยอาะค่ะ มือนี่อย่าหวังว่าจะได้แตะ
3.เวลาเราให้ของวันเกิดหรืออะไรแบบนี้ไป จ ก็จะบอกแค่ขอบคุณ ซึ่งเรารู้สึกว่าเราตั้งใจทำมากน้ะ แฮนเมดประนีตสุดอะไรสุด เวลาเราทำเพื่อนเรายังบอกเลยว่าเป็นมันมันรักตายเลย โคตรตั้งใจอะไรแบบเนี้ย เราอาจจะเว่อไปเองมั้ง แต่เรารู้สึกว่าแบบการรทำให้คนให้รู้สึกว่าเราดีใจเวลาได้ของนี่มันก็สำคัญน้ะ
4.จ เป็นคนที่ดูดีพอสมควรอ่ะ จ เลยจะติดทำตัวหยิ่งๆแต่บางทีเรารู้สึกแบบ มันมากไปป่ะว้ะ ใครมองหน้านิดหน่อยก็ไม่ชอบหน้า ไม่ถูกกับคนนู้นคนนี้ไปทั่ว มันทำให้เรารู้สึกเกรงอ่ะค่ะ เหมือยเราสนิทกับคนนี้ แต่ จ กลับไปมีเรื่องด้วย
5.เวลามีงานเทศกาลต่างๆ ไม่ว่าจะที่เรียนหรือข้างนอก เราจะเป็นคนขอถ่ายรูปตลอด คือบางทีเราก็อยากเก็บโมเม้นดีๆอ่ะ แต่คือเราไม่เข้าใจว่า ถ้า จ มาขอเราถ่ายรุปก่อนบ้างมันยากมากหรอ หรือปกติผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคน ?
6.ที่สำคัญที่สุดเลยคงเป็นเรื่องการโทรหา บอกตรงๆว่าตั้งแต่คุยกันมา คุยโทรสับนานที่สุดคือ 2นาที รู้สึกว่า จ เกรงๆด้วยอ่ะ พยายามจะจบบทสนทนาอะไรแบบนี้อาะค่ะ คือเราเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนก็ตกใจเหมือนกัน เพราะปกติแล้วการคุยโทรสัพมันก็สำคัญเหมือนกันน้ะ เหมือนเราได้แลกเปลี่ยนปัญหาชีวิต หรือหยอกล้อกัน แต่เราแค่คิดว่า จ อาจจะคิดว่าเราก็เจอกันที่เรียนทุกวันอยุ่แล้วรึปล่าว
ทั้งหมดทั้งมวล ที่เราเข้ามาตั้งกระทู้ เพราะเรารู้สึกเบื่อที่เวลาเราหายไปนานๆเพราะอ่านหนังสือหรือดูซีรี่ จ ก็จะโพสสเตตัสนู่นนี่ แล้วก็พิมพ์ตอบแบบประชดๆเราก็ไม่ชอบน้ะแต่พยายามมองข้าม และตอนนี้เรารู้สึกเหงามากๆ รู้สึกเหมือนไม่มีคนคุย แม้จะคุยกับ จ แต่เราขี้เกียจตอบมาก แต่เราไม่อยากตัดความสัมพันกับเค้าเพราะเราอึดอัดมากเวลาที่ จ มองเราเป็นอากาศ คือมันฟังดูตลกน้ะ แต่เราแค่รู้สึกว่าเรายังต้องเรียนที่เดียวกันอีก2ปี เราเลยคิดว่าทนๆไปก็ได้มั้ง ตอนนี้เรากำลังมุ่งมั่นเรื่องเรียนด้วย เราเลยคิดว่าเราไม่ได้คิดจะมีใครอยู่แล้ว แต่เอาตรงๆเราไม่ได้รู้สึกมีความสุขเวลาเจอ จ เลยค่ะ มันจืดชืดมาก แต่เราก็อยากถามเพื่อนๆว่า ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังไงกัน และ เพื่อนๆคิดยังไงกับเรื่องของเรา ผช หรือ เรากันแน่ที่ผิด
อยากได้กำลังใจมากๆค่ะ ตอนนี้มันรู้สึกเหนื่อยไปหมด
นี่เป็นเรื่องปกติรึปล่าว สำหรับผู้ชายที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อน?
เรากับ จ(ตัวย่อสมมุติ) เป็นเพื่อนที่เรียนห้องข้างกันมาตลอด ไม่ได้คุยหรือสนิทอะไรกันเป็นพิเศษ จนวันนึงเค้าก็มาบอกว่าชอบเรา ตอนนั้นมันก็เขินๆแล้วก็คุยกับเค้ามาเรื่อยๆ ช่วงแรกๆทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี เรากับ จ ก็เจอกันที่โรงเรียนตลอด ยิ้มให้โบกมือให้ แต่พอตกเย็นกลับบ้าน เค้าก็ไม่เคยโทรมาหาเลยค่ะ แต่เราก็พยายามคิดน้ะว่าแบบ จ อาจจะยังไม่เป็นเพราะเราก็เป็นแฟนคนแรกของเค้า แต่เนื่องจากเราก็เคยมีแฟนมาแล้ว เราเลยมักจะเอาเค้ามาเปรียบเทียบกับแฟนเก่าของเรา บอกตรงๆว่าความสัมพันของเรากับ จ เราเบื่อมาก คือเราแค่รู้สึกว่าเราต้องตอบไปเพราะมันเป็นหน้าที่อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ จนพอมีคนเข้ามาคุยกับเราเราก็รู้สึกดีกว่า เราเลยตัดสินใจจบสถานะนั้นกับ จ
แต่เรื่องมันไม่ใช่แค่นั้น เพราะพอพวกเราขึ้นมปลาย มันทำให้เราได้มาอยู่ห้องเดียวกัน จ ไม่แม้แต่จะมองหน้าเรา เหมือนเราเป็นอากาศไปเลยอ่ะค่ะ เวลาเค้าจะยืมพวกอุปกรณ์การเรียนเค้าก็จะเอ่ยยืมทุกคนยกเว้นเรา มันทำให้เรารู้สึกแย่มากๆ เหมือนเราไม่ใช่เพื่อนเค้า เราคิดอยู่ในใจเสมอว่ามันยากมากเลยหรอ แต่เป็นเพื่อนกัน แต่ไม่รู้อะไรดลใจเราให้เราเข้าไปคุยกับ จ จู่ๆเราก็รู้สึกว่าเราอยากได้เค้า เหมือนเวลาเค้าหยิ่งๆเราก็รู้สึกว่า จ น่าสนใจมากๆ เราเริ่มต้นความสัมพันธ์กันอีกรอบ เราเริ่มกลับมาคุยกัน แต่ไม่นานพอผ่านไปสักพัก ทุกอย่างมันก็จบเหมือนเดิม จ ดีกับเราทุกอย่าง แต่นั่นแหละค่ะก็ปันหาเดิมๆ จ ไม่เคยแม้แต่จะโทรมาหา หรือชวนไปไหน มันเลยทำให้เราเบื่อในความสัมพันแบบนี้มากๆ เวลาเค้าบอกว่า รักน้ะ หรือ หวง เราว่าเราควรจะเขินหรือว่ารู้สึกดีแต่ไม่เลยค่ะ เรากลับรู้สึกแปลกๆ รู้สึกฝืนๆที่จะตอบกลับไป รุ้สึกไม่ชอบสะมากกว่าอีก สุดท้ายแล้วความสัมพันมันก็จบเหมือเดิมในเวลาเพียงสี่ถึงห้าเดือน
พอเวลาผ่านไปสักพัก เค้าก็หยิ่งใส่เราเหมือนเดิม คือจากความสัมพันเหมือนหน้ามือหลังมืออ่ะ เราอึดอัดมากๆ แล้วความรู้สึกเดิมๆมันก็กลับมา เรารู้สึกหลงเค้า รู้สึกเค้าน่าค้นหา แต่เพื่อนสนิทเราก็พยายามบอกเราว่า แน่ใจน้ะที่จะกลับไปคุย คือเอาจริงเราก็พยายามบอกตัวเองว่าเดี๋ยวมันก็จบเหมือนเดิม แต่หัวใจเรามันไม่เคยฟังเลย เราเอาแต่ใจตัวเอง และทักเค้าไปอีกรอบ ช่วงแรกๆของความสัมพัน เราก็พยายามไม่หวานมาก เราพยายามไม่ให้มันหวือหวาเกินไป เพราะมันจะได้มั่นคง เราตัดสินใจชวนเค้าไปดูหนังก่อน เค้าก็ไปกับเรา เราหารกันในทุกๆอย่าง พอกลับบ้านมาเราก็รู้สึกดีมากๆค่ะ รุ้สึกว่าครั้งนี้เราโอเคกับเค้า และพยายามบอกกับตัวเองว่า อย่างน้อยเนี้ยเดือนนึงเราควรไปเที่ยวข้างนอกกันสักครั้ง คือให้มันพิเศษกว่าการเป็นเพื่อนกันธรรมดาอาะค่ะ ให้มันมากกว่าที่เจอกันที่เรียน เวลาเรามีงานเลี้ยงที่โรงเรียนอะไรแบบเนี้ย เราก็จะชวนเค้าถ่ายรูปเสมอ แบบเราก็คิดไปถึงอนาคตว่าอยากมีรูปให้เป็นความทรงจำเยอะๆ ตอนนั้นเราคิดตลอดเลยว่าหรือนี่เรากับเค้าจะเป็นพรหมลิขิต เหมือนแบบจบกันกี่ครั้งก็จะมีอะไนดลใจให้ได้เรากลับมาหากันเสมอ ครั้งนี้เรากับ จ คุยกันประมานหนึ่งปีกว่าๆแล้วค่ะ แต่ช่วงหลังๆยิ่งช่วงปิดเทอม พอไม่ได้เจอไม่ได้อะไรมันก็ทำให้ความรู้สึกเรากลับมาแล้วอ่ะค่ะ เรารู้สึกแบบเหงามากทั้งๆมี จ แต่ที่คุยกันปีกว่าๆ สถานะนี่ไม่ใช่แฟนน้ะ เค้าไม่เคยขอเราคบค่ะ แต่เอาจริงเหมือนเรารู้กันอยู่แล้วว่าตอนนี้เราเป็นอะไรกันอยู่
เอาจริงๆแล้วในทุกครั้งเราว่าเราเป็นคนที่ผิดน้ะ เพราะเราทักเค้าไปก่อนตลอด แต่เอาจริงเราว่าเวลาเราคบกับใครเรารักจริง เราไม่เคยคบหรือคุยซ้อน เราให้เค้าเต็มที่ อย่างแฟนคนเก่าๆที่เลิกไปก็เพราะโดนทิ้งสะมากกว่าด้วยซ้ำ55555 แต่กับ จ เราสงสัยในตัวเองมาก ว่าเราหรือเค้ากันแน่ที่ไม่ปกติแบบเพราะว่าเราโลเลหรือเค้าไม่เข้ากับเรากันแน่
ยกตัวอย่างสิ่งที่เรารู้สึกแย่กับเค้าเลยน้ะค้ะ
1.เวลาเราเล่นกับเพื่อนผู้ชายในห้องเค้าจะหึงมากหึงจนพาลไปโกรธเพื่อนตัวเองว่ามายุ่งกับเราทำไม แล้วทำให้เพื่อนผชในห้องไม่ค่อยกล้ามาเล่นกับเรา คือเราเป็นคนที่เพื่อนเยอะ บางทีเราเลยไม่ชอบเวลาที่เค้ามาทำแบบนี้
2.เวลาอยู่ในที่ๆมีเพื่อน จ จะชอบถึงเนื้อต้องตัว แต่ก้ไม่ได้อะไรขนาดนั้นน้ะ แต่ก็ทำให้คนรอบข้างมองว่าสวีทสุดๆ แต่พออยู่กันสองคน เหมือนเราไปกับเพื่อนธรรมดาเลยอาะค่ะ มือนี่อย่าหวังว่าจะได้แตะ
3.เวลาเราให้ของวันเกิดหรืออะไรแบบนี้ไป จ ก็จะบอกแค่ขอบคุณ ซึ่งเรารู้สึกว่าเราตั้งใจทำมากน้ะ แฮนเมดประนีตสุดอะไรสุด เวลาเราทำเพื่อนเรายังบอกเลยว่าเป็นมันมันรักตายเลย โคตรตั้งใจอะไรแบบเนี้ย เราอาจจะเว่อไปเองมั้ง แต่เรารู้สึกว่าแบบการรทำให้คนให้รู้สึกว่าเราดีใจเวลาได้ของนี่มันก็สำคัญน้ะ
4.จ เป็นคนที่ดูดีพอสมควรอ่ะ จ เลยจะติดทำตัวหยิ่งๆแต่บางทีเรารู้สึกแบบ มันมากไปป่ะว้ะ ใครมองหน้านิดหน่อยก็ไม่ชอบหน้า ไม่ถูกกับคนนู้นคนนี้ไปทั่ว มันทำให้เรารู้สึกเกรงอ่ะค่ะ เหมือยเราสนิทกับคนนี้ แต่ จ กลับไปมีเรื่องด้วย
5.เวลามีงานเทศกาลต่างๆ ไม่ว่าจะที่เรียนหรือข้างนอก เราจะเป็นคนขอถ่ายรูปตลอด คือบางทีเราก็อยากเก็บโมเม้นดีๆอ่ะ แต่คือเราไม่เข้าใจว่า ถ้า จ มาขอเราถ่ายรุปก่อนบ้างมันยากมากหรอ หรือปกติผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคน ?
6.ที่สำคัญที่สุดเลยคงเป็นเรื่องการโทรหา บอกตรงๆว่าตั้งแต่คุยกันมา คุยโทรสับนานที่สุดคือ 2นาที รู้สึกว่า จ เกรงๆด้วยอ่ะ พยายามจะจบบทสนทนาอะไรแบบนี้อาะค่ะ คือเราเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนก็ตกใจเหมือนกัน เพราะปกติแล้วการคุยโทรสัพมันก็สำคัญเหมือนกันน้ะ เหมือนเราได้แลกเปลี่ยนปัญหาชีวิต หรือหยอกล้อกัน แต่เราแค่คิดว่า จ อาจจะคิดว่าเราก็เจอกันที่เรียนทุกวันอยุ่แล้วรึปล่าว
ทั้งหมดทั้งมวล ที่เราเข้ามาตั้งกระทู้ เพราะเรารู้สึกเบื่อที่เวลาเราหายไปนานๆเพราะอ่านหนังสือหรือดูซีรี่ จ ก็จะโพสสเตตัสนู่นนี่ แล้วก็พิมพ์ตอบแบบประชดๆเราก็ไม่ชอบน้ะแต่พยายามมองข้าม และตอนนี้เรารู้สึกเหงามากๆ รู้สึกเหมือนไม่มีคนคุย แม้จะคุยกับ จ แต่เราขี้เกียจตอบมาก แต่เราไม่อยากตัดความสัมพันกับเค้าเพราะเราอึดอัดมากเวลาที่ จ มองเราเป็นอากาศ คือมันฟังดูตลกน้ะ แต่เราแค่รู้สึกว่าเรายังต้องเรียนที่เดียวกันอีก2ปี เราเลยคิดว่าทนๆไปก็ได้มั้ง ตอนนี้เรากำลังมุ่งมั่นเรื่องเรียนด้วย เราเลยคิดว่าเราไม่ได้คิดจะมีใครอยู่แล้ว แต่เอาตรงๆเราไม่ได้รู้สึกมีความสุขเวลาเจอ จ เลยค่ะ มันจืดชืดมาก แต่เราก็อยากถามเพื่อนๆว่า ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังไงกัน และ เพื่อนๆคิดยังไงกับเรื่องของเรา ผช หรือ เรากันแน่ที่ผิด
อยากได้กำลังใจมากๆค่ะ ตอนนี้มันรู้สึกเหนื่อยไปหมด