เรากำลังวางแผนแต่งงาน และแพลนวางว่า2ปีจะมีลูก และคิดว่าจะมีซัก2คน เราซื้อบ้านเตรียมห้องเผื่อลูกโตไว้ด้วย และอยากให้แม่พ่อมาอยู่ด้วย(ตอนนี้อยู่กันแค่2คนในบ้านที่มี5ห้องนอน)
แต่ช่วงนี้เราลังเลใจมากว่าเรากำลังเลือกทางที่ดีที่สุดให้ตัวเองแล้วหรือเปล่า หรือกำลังเห็นแก่ตัว
ข้อมูลที่ทำให้เราเกิดคำถาม
1.คือเราเห็นพ่อแม่เราลำบากมาก กว่าจะส่งเราเรียนจบ คือพ่อเราตกงาน แม่เราต้องเป็นกำลังหลักตั้งแต่เราอยู่ม.ต้น น้องเราอยู่ป.3 ตอนนั้นเราคิดว่าถ้าไม่มีเราแม่คงสบายกว่านี้ เพราะถามแม่ไปว่า มีเราทำไม ท่านบอกว่าถ้ารู้ก็คงไม่มี (ซึ่งเราเลยไม่ยินดียินร้ายกับการเกิดของตัวเองเท่าไหร่) เรารู้แต่วันเกิดเราคือวันที่แม่เจ็บปวด
2. ที่ผ่านมาก็เห็นทั้งรุ่นเพื่อน หรือในข่าวที่เกเรออกนอกลู่นอกทางมากมาย (หากจะโทษว่าจากการเลี้ยงดูเราก็คิดว่าคงไม่ใช่ทั้งหมด เพราะคงไม่มีใครอยากจงใจเลี้ยงไม่ดี เค้าก็คงทำเต็มที่ของเค้า) ก็เลยย้อนกลับมาคิดว่าการที่เรามีลูกคือความเสี่ยง หรือเรากำลังหาเรื่องใส่ตัวอยู่หรือไม่
3.เราเข้าใจถึงคำว่าการเกิดย่อมเป็นทุกข์ คือกว่าเราจะผ่านชีวิตแต่ละช่วงวัยมามีแต่เรื่องทุกข์ใจมากมาย บ้างก็เครียดกับเจ็บป่วย การสอบ การเติบโตในหน้าที่การงาน การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น การถูกเอารัดเอาเปรียบ ต้องหาเลี้ยงปากท้อง ภาระหนี้สิน จริงๆความสุขก็มี คือ ได้ทำสิ่งดีดีให้พ่อแม่ภาคภูมิใจ แต่รวมๆส่วนใหญ่คือไม่มีอะไรจีรังเลย ก็เลยกลับมาคิดว่าเรากำลังจะสร้างคน1คนให้ต้องเกิดมาเจอกับความทุกข์ทั้งหมดทั้งมวลนี้ เพียงความอยากมีลูกของเรา หรือเพียงเพราะเรากลัวเหงา เพียงเพราะเราอยากมีที่พึ่งยามชราเท่านั้น
4.แม่เราชอบบ่นสงสารอาที่ไม่มีครอบครัว ไม่มีลูก เราเลยกลัวว่า หากเราตัดสินใจไม่มีและเลยวัยไปแล้วแม่เราจะเป็นกังวลห่วงเราในบั้นปลาย หากเราไม่มีลูก เราไม่อยากให้ท่านกังวล
5.ถ้าเรามีลูก เราอยากให้แม่เราช่วยเลี้ยง เพราะเราต้องทำงาน แม่เราอายุ67แล้ว เรากำลังคิดว่าทำบาปให้แม่ลำบากหรือไม่ เพราะ ท่านจะเหนื่อย ท่านอาจไม่ได้อยากเลี้ยงเด็ก แต่ไม่อยากบอกเราหรือเปล่า
6.เราเห็นเด็กเรียนค่าเทอมหลายแสน เราก็คงไม่ไหว เรากลัวว่าจะนึกเสียใจที่ทำให้เค้าได้ไม่มากพอ
7.จริงๆเราไม่อยากเป็นภาระลูกหลานให้มาดูแล แต่ถ้ามีลูกแล้วเค้าไม่แยแสก็จะรู้สึกเสียใจเหมือนกันแต่ก็คงทำใจได้ ที่กลัวคือ เอาตัวไม่รอด เราก็แก่แล้วแต่ต้องมากังวลอีก
8.ธรรมชาติของมนุษย์คือดำรงเผ่าพันธ์ุ?
9.การเกิดเป็นบาป? หรือให้โอกาสสร้างบุญ/ชดใช้กรรม?
จริงๆแล้วเราควรมีลูกหรือเปล่า
แต่ช่วงนี้เราลังเลใจมากว่าเรากำลังเลือกทางที่ดีที่สุดให้ตัวเองแล้วหรือเปล่า หรือกำลังเห็นแก่ตัว
ข้อมูลที่ทำให้เราเกิดคำถาม
1.คือเราเห็นพ่อแม่เราลำบากมาก กว่าจะส่งเราเรียนจบ คือพ่อเราตกงาน แม่เราต้องเป็นกำลังหลักตั้งแต่เราอยู่ม.ต้น น้องเราอยู่ป.3 ตอนนั้นเราคิดว่าถ้าไม่มีเราแม่คงสบายกว่านี้ เพราะถามแม่ไปว่า มีเราทำไม ท่านบอกว่าถ้ารู้ก็คงไม่มี (ซึ่งเราเลยไม่ยินดียินร้ายกับการเกิดของตัวเองเท่าไหร่) เรารู้แต่วันเกิดเราคือวันที่แม่เจ็บปวด
2. ที่ผ่านมาก็เห็นทั้งรุ่นเพื่อน หรือในข่าวที่เกเรออกนอกลู่นอกทางมากมาย (หากจะโทษว่าจากการเลี้ยงดูเราก็คิดว่าคงไม่ใช่ทั้งหมด เพราะคงไม่มีใครอยากจงใจเลี้ยงไม่ดี เค้าก็คงทำเต็มที่ของเค้า) ก็เลยย้อนกลับมาคิดว่าการที่เรามีลูกคือความเสี่ยง หรือเรากำลังหาเรื่องใส่ตัวอยู่หรือไม่
3.เราเข้าใจถึงคำว่าการเกิดย่อมเป็นทุกข์ คือกว่าเราจะผ่านชีวิตแต่ละช่วงวัยมามีแต่เรื่องทุกข์ใจมากมาย บ้างก็เครียดกับเจ็บป่วย การสอบ การเติบโตในหน้าที่การงาน การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น การถูกเอารัดเอาเปรียบ ต้องหาเลี้ยงปากท้อง ภาระหนี้สิน จริงๆความสุขก็มี คือ ได้ทำสิ่งดีดีให้พ่อแม่ภาคภูมิใจ แต่รวมๆส่วนใหญ่คือไม่มีอะไรจีรังเลย ก็เลยกลับมาคิดว่าเรากำลังจะสร้างคน1คนให้ต้องเกิดมาเจอกับความทุกข์ทั้งหมดทั้งมวลนี้ เพียงความอยากมีลูกของเรา หรือเพียงเพราะเรากลัวเหงา เพียงเพราะเราอยากมีที่พึ่งยามชราเท่านั้น
4.แม่เราชอบบ่นสงสารอาที่ไม่มีครอบครัว ไม่มีลูก เราเลยกลัวว่า หากเราตัดสินใจไม่มีและเลยวัยไปแล้วแม่เราจะเป็นกังวลห่วงเราในบั้นปลาย หากเราไม่มีลูก เราไม่อยากให้ท่านกังวล
5.ถ้าเรามีลูก เราอยากให้แม่เราช่วยเลี้ยง เพราะเราต้องทำงาน แม่เราอายุ67แล้ว เรากำลังคิดว่าทำบาปให้แม่ลำบากหรือไม่ เพราะ ท่านจะเหนื่อย ท่านอาจไม่ได้อยากเลี้ยงเด็ก แต่ไม่อยากบอกเราหรือเปล่า
6.เราเห็นเด็กเรียนค่าเทอมหลายแสน เราก็คงไม่ไหว เรากลัวว่าจะนึกเสียใจที่ทำให้เค้าได้ไม่มากพอ
7.จริงๆเราไม่อยากเป็นภาระลูกหลานให้มาดูแล แต่ถ้ามีลูกแล้วเค้าไม่แยแสก็จะรู้สึกเสียใจเหมือนกันแต่ก็คงทำใจได้ ที่กลัวคือ เอาตัวไม่รอด เราก็แก่แล้วแต่ต้องมากังวลอีก
8.ธรรมชาติของมนุษย์คือดำรงเผ่าพันธ์ุ?
9.การเกิดเป็นบาป? หรือให้โอกาสสร้างบุญ/ชดใช้กรรม?